Tuesday, November 10, 2015

την δεύτερη Τρίτη






Οι Τρίτες αυτού του Νοέμβρη δοκιμάζουν τις αντοχές μου.  Περιέχουν πολύ υπομονή,  πολύ όμως!  Αγωνία δεν έχω,  λίγο πολύ ξέρω πώς θα έρθουν τα πράγματα.  Λύπη έχω,  για έναν άνθρωπο που υποφέρει.  Θλίψη έχω που δεν μπορώ να του προσφέρω ένα απλό ''όλα θα πάνε καλά''.  Καμμιά φορά,  τον χαιδεύω απαλά στα γόνατα,  τόσο απαλά,  σα να φοβάμαι μη σπάσει.  Ή στον ώμο.  Σήμερα πέρασα το χέρι μου μέσα από το δικό του.  Πως νιώθεις;  τον ρώτησα.  Όλο καλά,  λέει.  Όλο καλά,  όμως δεν είναι καλά,  δεν είναι έτσι το καλά.

Ενδιάμεσα,  ξεκουράζομαι με ζεστή τυρόπιτα και freddo.  Ενάμιση μήνα πριν από τα χριστούγεννα,  ποτέ δεν έπινα freddo.  Φέτος κάνει μια ζέστη σαν προχωρημένη Άνοιξη.  Η γυναίκα που δουλεύει στο κυλικείο,  του ρίχνει μπόλικη κανέλλα.  Πρώτα με ρωτάει αν θέλω και μετά,  βάζει μπαχαρικό γενναιόδωρα.  Νομίζω ότι πρέπει να το βλέπει κάπως σαν έξτρα δώρο,  σαν κάτι που θα προσφέρει χαρά.  Μια μέρα,  την άκουσα να ρωτάει κάποιον ''σήμερα είστε καλύτερα'';  Η απάντηση ήταν καταφατική και τότε σκέφτηκα ''τι καλά να μου έκανε κι εμένα την ίδια ερώτηση και να είχα τη δυνατότητα να της δώσω την ίδια απάντηση''.  Ναι,  σήμερα είμαστε καλύτερα,  όμως δεν είμαστε,  δεν είμαστε,  ούτε καλά είμαστε,  ούτε καλύτερα..

18 comments:

  1. Εύχομαι να είναι παροδικός ο πόνος. Να μην είναι κάτι σοβαρό.
    Δοκίμασε πάντως ένα πρωί να πεις στον εαυτό σου "Σήμερα θα είναι μια καλή μέρα"... κάποιες φορές δουλεύει.
    Κάτι σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
    Καλό βραδάκι Στέλλα...

    ReplyDelete
    Replies
    1. το κανω καθε μερα Μαρια.. τετοιος ανθρωπος ειμαι, ειναι ενα καλο ειδος αμυνας αυτο.. δουλευει, πως δεν δουλευει! σε ψυχολογικο επιπεδο δουλευει..
      Να! σημερα πχ ειναι μια υπεροχη μερα με εναν ηλιο λαμπερο και το αγορι μου (ο γιος μου) ορκιζεται και παιρνει το πτυχιο του, πως να μην χαμογελω

      οπωσδηποτε στη ζωη μας δεν συμβαινουν μονο ασχημα, ουτε μονο ομορφα, αλλα να, οταν καθομαστε να βγαλουμε την ψυχη μας σε ενα κειμενο, δεν μας ρωταει τι θα ειναι αυτο..

      :)
      καλη σου μερα

      Delete
  2. Ξέρεις… εδώ που βρίσκομαι και τώρα που σου γράφω είναι ακόμη το χτες σου… Εκεί είναι (τώρα) το αύριό μου… Σου κάνω επομένως εγώ την ερώτηση: «Σήμερα είσαι καλύτερα;». Και περιμένω να είναι καταφατική η απάντηση…
    Πρόσεξε, εκεί δεν είναι Τρίτη πλέον, ξημερώνει Τετάρτη. Πες ΝΑΙ!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Τι ωραια που το εγραψες, μα τι ωραια Στρατο..
      Αυτο το 'δεν ειμαι καλα'' δεν εχει να κανει με μενα, εγω ανηκω στην ομαδα υποστηριξης, οταν ομως αγαπας πολυ εναν ανθρωπο, ειναι πολυ δυσκολο να βλεπεις να τον βολοδερνουν οι πληγες του Φαραω..

      Προσωπικα ναι ειμαι καλα
      Παιρνουμε πτυχιο σημερα, απο τα ΤΕΙ πληροφορικης
      οποτε καταλαβαινεις χαρα

      φιλιαααα

      Delete
    2. Νιώθω τη χαρά σου για τον Αλέξανδρό σου γιατί κι ο δικός μου Αλέξανδρος, όπως και τα δυο κορίτσια μου, μου χάρισαν τέτοιες στιγμές! Παρότι σπούδασαν στη Βοστώνη, ταξίδεψα εκεί για να τις ζήσω και να τις χαρώ. Αξέχαστες στιγμές!

      Συγχαρητήρια λοιπόν, και καλή συνέχεια σε όσα έρχονται... ο δρόμος των σπουδών είναι σημαντικός.

      Πολύ το χάρηκα! ΝΑΙ, λοιπόν!

      Delete
    3. καλησπερα Στρατο
      παλι με κανεις και χαμογελω
      Αλεξανδρος και το δικο σας αγορι λοιπον!
      μπραβο στα παιδια σου που σπουδασαν και μαλιστα στη Βοστωνη, μπραβο σου κι εσενα που εφτασες ως εκει για να τα καμαρωσεις :)

      κι εγω χαιρομαι
      :)

      Delete
  3. Θ' αρχίσω μ' ένα ΜΠΡΑΒΟ καρδιάς... αυτό έγραφα στο blog μου πριν δυο λεπτά...
    -ΜΠΡΑΒΟ στο αγοράκι σου που παίρνει το πτυχίο του και καλή σταδιοδρομία εύχομαι!
    -ΜΠΡΑΒΟ σε σένα Στέλλα μου, για το κουράγιο που δίνεις σ' αυτόν τον δικό σου άνθρωπο που τόσο υποφέρει...
    -ΜΠΡΑΒΟ, (το μεγαλύτερο!) σ' αυτόν που υποφέρει και που σίγουρα, δεν θέλει να στεναχωρήσει τους γύρω του...

    ΑΦιλάκια πάντα καρδιάς! <3

    ReplyDelete
    Replies
    1. τι ομορφα που το εθεσες, και πως φαινεται πως γνωριζεις απο παρομοιες καταστασεις, πολλες φορες σκεφτομαι αυτον που ποναει μαγισσουλα μου και λεω τι υπομονη και αναρωτιεμαι τι σκεψεις θα τον περιτρυγυριζουν τις νυχτες και λεω παλι ποσο μας εχει προικισει η φυση, αλλα ξερω και οτι δεν διαχειριζονται ολοι οι ανθρωποι τις αρρωστειες τους με τον ιδιο τροπο - καποιοι ειναι πιο λιγοψυχοι, αλλοι ειναι πιο δυνατοι αλλα κι αυτο αναρωτιεμαι μεχρι ποτε

      βλεπουν πολλα τα ματια μου αυτες τις Τριτες !

      ο γιος μου, ο Αλεξανδρος, το πηρε το πτυχιο του, χαμογελαστος και χαρουμενος και εχει ξεκινησει ηδη ενα μεταπτυχιακο - δυσκολες εποχες αλλα θελω να ειμαι αισιοδοξη

      φιλια πολλα
      :)

      Delete
  4. Μπράβο για τον γιόκα ;) Και μεγάλο χαμόγελο, σαν αγκαλιά για σένα. Όπως λέει ένας αγαπημένος φίλος "τα πράγματα θα πάνε καλά γιατί θα τα κάνουμε εμείς να πάνε καλά". Και γνωρίζω απο πρώτο χέρι ότι δεν είναι δική μας υπόθεση πάντα. Ωστόσο το πώς παλεύει ο καθένας μας να διαχειριστεί την ψυχική του ισορροπία, φτιάχνει εντέλει και την πορεία... Όσο γίνεται. Για όσο...

    ReplyDelete
    Replies
    1. σ ευχαριστω βολτιτσα μου..
      αυτο με την ψυχικη υγεια που λες και τη διαχειρηση της ποσο σωστο ειναι, μα ποσο σωστο!
      τα παντα ολα ειναι και φυσικα και φτιαχνεις την πορεια.. ολα για οσο δεν ειναι αλλωστε; τι ειναι αυτο που κραταει για παντα;

      σ ευχαριστω
      φιλια πολλα
      :)

      Delete
  5. Τι χαζο να νιωθεις τοσο αδυναμος να βοηθησεις καποιον που αγαπας. Ευχομαι ολοψυχα να ειναι γρηγορα και ανωδυνα περαστικα ολα Στελλιτσα μου!!! Καλη δυναμη στον ανθρωπο και οσους διπλα του στενοχωριουνται.

    Συγχαρητηρια για το παλικαρακι σου!!!! Παντα επιτυχιες !!!

    Καλο βραδακι

    ReplyDelete
  6. ειναι η πραγματικοτητα Κατερινα και καθολου χαζο, βοηθας με τον τροπο σου και οσο μπορεις αλλα δυστυχως δεν μπορεις να γινεις η γιατρεια του

    σ ευχαριστω
    καλο βραδυ

    ReplyDelete
  7. Θέλω να σου ευχηθώ ολόψυχα το κλίμα να αλλάξει. Και για σένα και κύρια για τον άνθρωπο που είσαι δίπλα του και αγωνιάς μαζί του. Θέλω να σου στείλω κάθε ευχή για να πάνε όλα καλά πραγματικά. Θέλω να σου μεταφέρω, όσο μπορώ, μια θετική αύρα για σένα και τις δυνάμεις σου. Για να απολαμβάνεις τον καφέ σου πραγματικά..
    Καλό κουράγιο να έχεις.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Γιαννη, η κατασταση ελπιζω κι εγω να αλλαξει εστω και λιγο, αν και δεν μας εχουν αφησει περιθωρια μεγαλα.
      Οταν οι ανθρωποι μεγαλωνουν πολυ, υπαρχει η φθορα του χρονου υπαρχουν διαφορα, οσοι εχουν εμπειρια απο μεγαλα ατομα γυρω τους το γνωριζουν, αν και ο δικος σου ανθρωπος παντα νεος σου μοιαζει

      σ ευχαριστω αν και το τελευταιο που ηθελα ηταν να μαζεψω ευχες, ειναι καλοδεχουμενες :)

      καλο βραδυ

      Delete
  8. Δύναμη εύχομαι Στέλλα μου!
    Τα λόγια συμπάθειας δεν παίρνουν τους πόνους και τις στενοχώριες μας, το ξέρω. Αλλά είμαστε εδώ. Και θα χαίρομαι κάθε φορά που θα σε νιώθω πιο αισιόδοξη και καλύτερα!
    (είδα πιο πάνω ...έχεις γιο που πήρε και πτυχίο; Να τον χαίρεσαι και να τον καμαρώνεις... ευλογία μεγάλη)

    σε φιλώ ♥

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αριστεα, καμμια φορα δεν θελω μονο τη συμπαθεια αλλα και τα χαδια, νιωθω σα μικρο παιδι.. εστω και αν η συμπαθεια μπορει και να κανει αθελα λιγο πιο βαθια την πληγη..
      εχω, εχω γιο και εχω και μια κορη και τα αγαπω και τα δυο μου παρα πολυ..

      σ ευχαριστω

      Delete
  9. Εφτασε αυτή σου η ανάρτηση να καταλάβω το λόγο που δεν είσαι... Αφησες το ερώτημα να πλανάται μετέωρο και καταλαβαίνω...
    Δε μπορώ να σου πω λόγια παρηγοριάς,επειδή τα πέρασα σαν νάταν μόλις χθες και είναι κάτι ώρες που δεν φεύγουν απο το μυαλό και νοιώθεις τόσο ανίσχυρος να τις αντιμετωπίσεις με τη λογική της φθθοράς. Γιατί όπως πολύ καλά λες,για σένα ο άνθρωπός σου πάντα νέος είναι!
    Σου εύχομαι νάχεις αποθέματα ΔΥΝΑΜΗΣ,γιατί θα οσυ χρειαστούν,απλά νάσαι ΕΚΕΙ,να κρατάς το χέρι και για Κείνον θάναι καλό και για σένα...μετά...το όποιο "μετά".
    Φιλιά πολλά συμπαράστασης όλα δικά σου

    ReplyDelete
    Replies
    1. αυτα τα αποθεματα δυναμης να δουμε με το περασμα των ημερων πως θα τα βρουμε, οταν ολα θα γινονται ακομη πιο δυσκολα

      σ ευχαριστω Χαρα μου
      :)

      Delete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...