ένα κομμάτι από χριστούγεννα

Βγαίνω για καφέ με φίλη.  Φίλη καλή,  φίλη σχεδόν από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου,  φίλη πολύ,  φιλία με χρόνια και γεγονότα στην πλάτη της που δεν αμφισβητείς!  Φοράμε και οι δύο ροζ.  Κρυώνω,  έχω κουμπωμένο στο λαιμό ένα κασκόλ φλις.  Βεραμάν με κίτρινο.
Το καφέ ένας χώρος ζεστός,  στον πρώτο όροφο μιας οικοδομής,  γεμάτος γυναίκες.  Νωρίς το πρωί οι άντρες ασχολούνται συνήθως με πιό σημαντικά.  Δεξιά μου στον τοίχο ένας πίνακας σε αποχρώσεις του κίτρινου με μια στάλα μαύρου.  Μια μαύρη γάτα!  Καπουτσίνο διπλό εγώ,  καπουτσίνο αυτή.  Μιλάμε,  μιλάμε,  μιλάμε..  μόνο με σένα συμβαίνει αυτό λέει.  Μ' αρέσει η σχέση λέω,  μ'  αρέσει να έχω απέναντι μου κάποιον που αγαπώ και να κουβεντιάζω θέματα.  Αντίθετα,  δεν μου πολυαρέσει η παρέα.  Ο πολύς ο κόσμος.  Εκεί χάνομαι.
Μεσημεράκι πιά φεύγουμε.
Κερνάω τους καφέδες,  κατεβαίνουμε κάτω.
Θέλω να κουμπώσω το φερμουάρ του μπουφάν μου χρειάζομαι και τα δυό μου χέρια,  συγκρατώ το φλις κασκόλ μου κάτω από τη μασχάλη.
Προχωράμε,  φτάνουμε στις διαβάσεις της Αριστοτέλους.
- 'να κι ο καστανάς  μου δείχνει.
-  ο γνωστός;
-  ο γνωστός μη εξαιρετέος!
Γελάμε!
Και τότε ακριβώς διαπιστώνω πως μου λείπει το κασκόλ.  Το ζεστό μου φλις κασκόλ.  Το βεραμάν με κίτρινο, μοναδικό φλις κασκόλ μου.
Γυρνάμε πίσω,  ψάχνουμε επάνω στο καφέ..  τίποτα.
Ξανακατεβαίνουμε κάτω με μούτρα κατεβασμένα.
Δεν πολυνοιάζομαι αλλά δεν ήθελα και να το χάσω.
Και τότε το βλέπω,  ακριβώς δεξιά μου,  ανοιχτό πλάι σ' ένα τσιμεντένιο πεζούλι.  Κάποιος το είδε και το μάζεψε.  Δεν το πήρε,  το μάζεψε μη τυχόν και γυρνούσα να το ψάξω.  Κάποιος ίσως,  που είδε κάτι που δεν πήρα μυρωδιά εγώ.
- αα να 'το είπα ..  ωωω θενκ γιου,  θενκ γιου,  θενκ γιου είπα απευθυνόμενη σε έναν αόρατο άγνωστο,  σχεδόν χοροπηδούσα μη μπορώντας να κρύψω τη χαρά μου.

Νομίζω πως και οι δύο εκείνη τη στιγμή νιώσαμε λίγο σαν να μας ανήκε ένα κομμάτι από χριστούγεννα!