Είναι τόσες μέρες που σκέφτομαι να γράψω. Είχα βάλει με το νου ένα θέμα πολυσυζητημένο, τη φιλία. Είχα κρατήσει και σημειώσεις σε μια κόλλα Α4 διπλωμένη στα τέσσερα. Για την απόσταση ''ένα τσιγάρο δρόμος'' που χωρίζει το γοητεύω από το απογοητεύω. Για τα τεστ από τα οποία περνάμε τους φίλους μας για να παραμείνουν φίλοι μας. Για τον φίλο της φίλης μου που κάθε φορά που μιλάμε για αυτήν με κοιτάζει στα μάτια με νόημα. Για την ταινία ''ο κολλητός μου'' με τον Ντανιέλ Οτέιγ. Για το ότι τη μια στιγμή μπορεί να είσαι ανάμεσα σε φίλους και την άλλη να πνίγεσαι από μοναξιά. Για την ανεκτικότητα που δείχνει ο καθένας μας. Για το ότι άλλο αυτό που βλέπουμε και άλλη η πραγματικότητα. Για το ότι ''το μέλλον θα δείξει''. Για τη μαμά μου που λέει πως οι άνθρωποι είναι καλοί μέχρι να τους πατήσεις τον κάλο. Για την Λ. που δεν έχει εμπιστοσύνη.
Για μένα που έχω υπάρξει χίλια δυό κομμάτια κι ο κάθε αγαπημένος μου κι η κάθε αγαπημένη μου γνωρίσανε από ένα. Ίσως και μισό. Για τον χρόνο μου, για τις ευκαιρίες, για το νοιάξιμο που δεν έδωσα. Για τους ''φίλους'' που με το μυαλό μου και από ανάγκη για επικοινωνία κατασκεύασα.
Καλό το θέμα σου αλλά....
ReplyDeleteΣτην εποχή μας η φιλία έχει χάσει πολύ.
Νάσαι καλά.
Καλησπερα Ντενη
DeleteΚομματια τους μας δανειζουν οι φιλοι.. Τοσο για οσο.. Η φιλια με την ιδανικη εννοια πραγματικα δεν υπαρχει..απο την αλλη δε και η απολυτη μοναξια δεν αντεχεται οποτε παρ το σαν ενα παραμυθι που το εχουμε αναγκη και με τον τροπο μας κατα καιρους προσπαθουμε να το ζησουμε
Καλο βραδυ
βιβλιαράκι θα διαβάσουμε φέτος; χιχι. ήρθε κι ο μήνας των ερώτων...
ReplyDeleteμακαρι να ειχαμε και παλι τον χρονο και τη διαθεση summertime
Deleteισως καποια στιγμη στο μελλον
Με άκρως ενδιαφέρον –και πολυσυζητημένο, όπως γράφεις– θέμα καταπιάστηκες σήμερα, Στέλλα μου. Προσωπικά πιστεύω στη φιλία και έχω μια βάση που πιστεύω ακόμη περισσότερο στην ειλικρίνεια. Η ειλικρίνεια και η ελευθερία είναι οι δυνάμεις της φιλίας όλα τα άλλα είναι δήθεν… Οι περισσότεροι δεν είναι φίλοι. Είναι γνωστοί. Και με την πρώτη ευκαιρία σε «πουλάνε»…
ReplyDeleteΚι αν έχουν περάσει τέτοιοι από τη ζωή μας, Στέλλα...
Η επιλογή των φίλων, ωστόσο, είναι σημαντική υπόθεση! Δεν υπάρχει πολυτέλεια για δήθεν-φίλους…
Και η μοναξιά που μπορεί να αισθάνεσαι γιατρεύεται όταν ξέρεις πως –στα δύσκολα και στα εύκολα, κι ας λέμε, ειδικά στα δύσκολα– η φιλία δε φουντώνει μόνο με την παρουσία τους δίπλα σου αλλά με τη μαγεία του να ξέρεις, –άσχετα αν δεν τους βλέπεις– πως τους έχεις στην καρδιά σου.
Κάθε αληθινή φιλία είναι ένα απόκτημα, διαρκές. Έτσι είναι οι φίλοι. Μη νομίζεις… συχνά έρχονται κι από τύχη. Ακόμη και… για άλλους λόγους. Ιδίως στα ιστολόγια…
Κι αν ακόμη τους «πατήσεις στον κάλο», όπως λέει η μητέρα σου, τότε θα δείξουν το είδος της φιλίας τους. Οι αληθινές φιλίες αντέχουν σε πολλές δοκιμασίες.
Υ.Γ. Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω πλήρως με τα όσα αναφέρεις στην πρώτη σου απάντηση. Αλίμονο αν το πάρουμε σαν παραμύθι… Φιλίες που «κατασκευάζονται» δεν είναι φιλίες.
μα η μαγεια του να ξερεις οτι καποιος ειναι εκει και ειναι φιλος σου ακομη κι αν ειναι μακρια σου ειναι στα ορια της φαντασιωσης.. γιατι εκ των πραγματων δεν θα μπει σε διαδικασια τεστ η φιλια σας λογω αποστασης - κι εγω μπορω να μιλαω απο μακρια με τον καθενα ενω πχ μαγειρευω το φαγητο μου, ή να συμπονω ενω βρισκομαι σε ενα παρτυ.. εγω μιλαω για φιλους που ειναι εδω, αυτες οι φιλιες με ενδιαφερουν και αυτες οι φιλιες δεν υπαρχουν ή αν υπαρχουν δεν σε καλυπτουν ποτε εξ ολοκληρου παρα καλυπτουν κομματια σου, οπως βεβαια και εμεις καλυπτουμε μικρα κομματια αλλων, ισως να ηταν και ψυχοφθορο ενα πιο ανοιχτο δοσιμο - θα μπορουσε να το διαχειριστει ο καθενας αραγε;
Deleteτο να νιωθεις τον αλλον φιλο σου, μεχρι να αποδειχτει η αληθεια, ειναι ενα ειδος παραμυθιασματος δεν ειναι;
Όχι δεν είναι έτσι, Στέλλα μου, και να με συμπαθάς…
DeleteΟύτε «παραμυθιάζω», μήτε «παραμυθιάζομαι»! Άλλωστε κι αυτό το «μέχρι να αποδειχτεί η αλήθεια», που λες, δεν είναι τεστ;
Εννοείται ότι με τους φίλους προέχει η αλήθεια, (ακόμη κι αν καλύπτουν μικρά κομμάτια…)ειδάλλως δεν υπάρχει φιλία.
Από το να παραμυθιάζω, Στέλλα, -και δε λέω, το κάνουν πολλοί- προτιμώ να αποχωρώ.
Όχι δεν είναι έτσι, Στέλλα μου, και να με συμπαθάς…
DeleteΟύτε «παραμυθιάζω», μήτε «παραμυθιάζομαι»! Άλλωστε κι αυτό το «μέχρι να αποδειχτεί η αλήθεια», που λες, δεν είναι τεστ;
Εννοείται ότι με τους φίλους προέχει η αλήθεια, (ακόμη κι αν καλύπτουν μικρά κομμάτια…)ειδάλλως δεν υπάρχει φιλία.
Από το να παραμυθιάζω, Στέλλα, -και δε λέω, το κάνουν πολλοί- προτιμώ να αποχωρώ.
Στρατο σου απαντησα εδω προχθες μεσα απο το κινητο μου και το εχασα ολοκληρο σεντονι σχολιο, που κουραγιο να τα ξαναθυμαμαι και να τα ξαναγραφω.. παραμυθιαζω δεν εννοω την περιπτωση του φευγω, εννοω την περιπτωση που θελω καποιον φιλο μου τοσο πολυ ωστε το νιωθω κι ολας και με καλυπτει προς στιγμη για να αποκαλυφθει το κενο αργοτερα.. χρειαζεται καποιο διαστημα ολο αυτο, εε αυτο το διαστημα ολοι παραμυθιαζομαστε, μετα φυσικα φευγουμε..
DeleteΟ Στράτος πάτησε φλέβα και είπε όσα θα έλεγα κι εγώ πάνω-κάτω.
ReplyDeleteΑπόλυτα καταλαβαίνω το πνεύμα σου. Μα έχω διαπιστώσει πως στα μεγάλα ζόρια που πέρασα, μου στάθηκαν κάποια απ'αυτά τα μικρά "κομματάκια" που λες κι εσύ. Κι ας μην είχαμε κολλήσει ποτέ όλα τα κομμάτια του παζλ. Γιατί όλα ρέουν και αλλάζουν στο χρόνο. Κρατάμε στιγμές, συγκινήσεις, μια εμψυχωτική κουβέντα, ένα χτύπημα στην πλάτη. Κι ύστερα τρυπώνουμε πάλι στο προσωπικό μας λαγούμι. Μοναχική είναι η πορεία Στέλλα μου. Κι εμείς δεν υπήρξαμε ποτέ διαθέσιμοι, σε κάποιους που μας είχαν ενδεχομένως ανάγκη.
Αλλά προκάτ φιλία για μένα δεν υπάρχει. Γνωριμία ίσως. Είναι σαν όλους αυτούς που βαυκαλίζονται πως έχουν χίλιους πεντακόσιους "φίλους" στο φέϊς.
Και αγωνιούν οι δύστυχοι να τους κάνουν πολλαπλάσιους, λες κι αγωνιζόμαστε στο ποιος την έχει μεγαλύτερη (τη φιλία)...
Ήταν στραβό το κλίμα, ήρθε και το μέσο δικτύωσης, και πατώσαμε :-)
Μαρια μου οσον αφορα το facebook οι φιλοι ειναι σαν τα οικοπεδα οταν παιζεις μονοπολη λεει και μου φαινεται σωστο :)
DeleteΑλλα κι εκει υπαρχουν τοσες δα στιγμουλες που αγγιζομαστε με τους αλλους.. απλα ειναι στιγμουλες με μεγαλο συναισθημα, αλλα δεν υπαρχει υποβαθρο λογω του οτι δεν υπαρχει αληθινη τριβη, για αυτο και οι συναντησεις οι διαδικτυακες, ακομη και των μπλογκς αφηνουν μια μικρη γευση στη ζωντανη τους μεταδοση, αλλο μπλογκοσχολια κι αλλο τετ α τετ σε κοιτω στα ματια!
Στραβο ηταν το κλιμα αλλα με το διαδικτυο ενιωσα μια επικοινωνια, ψευτικη ή αληθινη δε ξερω, επικοινωνια παντως - οχι ομως και φιλια
ναι μας καλυπτουν κομματια μας και το απολαμβανουμε και νιωθουμε ευγνωμοσυνη γιατι εκεινη τη στιγμη ηταν εκει αλλα αυτο δε σημαινει φιλια διαρκειας
οπωσδηποτε η πορεια μας ειναι πιο μοναχικη απο οτι παραδεχομαστε
φιλια πολλα
Κι ενώ όταν ήμασταν παιδιά το πλέον εύκολο ήταν να έχουμε φίλους, τώρα ;
ReplyDeleteΝομίζω πως ως αξία η φιλία είναι υπερεκτιμημένη. Κι εγώ θεωρώ ότι τη δύναμη στο τέλος οφείλουμε την αντλούμε από μέσα μας... Έχοντας χάσει φιλίες που θεωρούσα φιλίες ζωής, ίσως τα κοιτάζω επιφυλακτικά πλέον τα πράγματα, αλλά νομίζω πως τελικά μια χαρά έχω επιβιώσει και τα καταφέρνω και τώρα! Χωρίς εκείνους!
Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφεις :)
Μαρια μου επιβιωνουμε ουτως ή αλλως αλοιμονο αν χρειαζομασταν αλλους για να επιβιωσουμε.. αλλα οπως και να το κανεις μια κουβεντα μια παρεα παντα την αναζητας
Deleteεγω καποιους απο οσους φιλους εδιωξα τους ξαναβαλα στη ζωη μου, κι για ακομη λιγοτερους δεν το μετανιωσα, βρισκω παντα ενα αλλοθι ως προς το εδω δεν μπορουμε να διαχειριστουμε τα προσωπικα μας θα διαχειριστουμε των φιλων μας;
ασε που λειτουργουμε ο καθενας αναλογα με την προσωπικη του αναγκη και βεβαια τον προσωπικο του εγωισμο, τα προσωπικα του κενα κλπ κλπ
προσωπικα σαν παιδι ειχα πολυ λιγοτερους φιλους, μεγαλη εμαθα προς τα που επρεπε να γερνω την βαρκα μου - δεν ξερω αν ειναι υπερεκτιμημενη η εννοια της φιλιας σιγουρα ομως εχει αλλο νοημα για τον καθενα μας ;)
Σε είχα διαβάσει Στέλλα μου από το κινητό στη δουλειά, αλλά δεν μπορούσα φυσικά να σχολιάσω. Και σήμερα, αργία για την πόλη μου κατάφερα επιτέλους να έρθω!
ReplyDeleteΑργοπορημένη μεν, αλλά συγκινημένη δε, γιατί το κεφάλαιο "φίλοι" για μένα είναι πολύ σημαντικό!
Δεν έχω πολλούς φίλους. Έχω αρκετούς γνωστούς φυσικά. Λόγω διαδικτύου έχω πολλούς διαδικτυακούς φίλους. Και θεωρούμαι - όπως μου έχουν πει- πολύ κοινωνική. Μεταξύ μας δεν είμαι!
Είμαι ευγενική, χαμογελαστή πάντα, σχεδόν διαθέσιμη και αρωγός όταν μπορώ , κάποιες φορές ακόμα κι όταν δεν μπορώ!
Οι φίλοι μου είναι για μένα οικογένεια! Είναι οικογένεια από επιλογή. Όχι γιατί έχουμε κοινούς δεσμούς αίματος!
Και χαίρομαι πολύ που τους έχω στη ζωή μου! Είναι αυτοί οι λίγοι που ακόμα κι αν περάσουν μέρες και δεν μιλήσουμε δεν υπάρχει κενό στη σχέση μας. Είναι αυτοί που είναι δίπλα μου όταν πονάω, μα ακόμα πιο σημαντικό για μένα είναι που χαίρονται πραγματικά με τη χαρά μου!
Κι όμως νιώθω το ίδιο για κάποιους ξεχωριστούς ανθρώπους που δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ, δεν έχω δει τα μάτια τους, μα έχω ακούσει τη φωνή τους κι έχει αφήσει χνάρια μέσα μου. Έχει περάσει καιρός κι αυτή η επαφή μας εξελίχθηκε σε "εξημέρωση"! Δεν είναι πολλοί. Ελάχιστοι θα έλεγα! Κι όμως είναι Φίλοι!
Το λέει η καρδιά μου, που σπάνια λανθάνει! Και νιώθω ευλογημένη που τους γνώρισα και τους έχω έστω και μέσα από μια οθόνη και μια τηλεφωνική γραμμή κοντά μου!
Συγγνώμη για τη φλυαρία μου. Μάλλον είχα ανάγκη να πω για ους ξεχωριστούς ανθρώπους της ζωής μου... ♥
αυτο που καταλαβαινω Αριστεα μου, ειναι οτι η φιλια ειναι περισσοτερο συναισθημα, αισθηση κλπ παρα πραξη και πραγματικοτητα.. ειδες τι λες; αισθανομαι οτι οσο μακρια ειναι κι οσος χρονος κι αν εχει περασει δεν υπαρχει κενο.. ειναι τωρα του μυαλου αυτο ή δεν ειναι;
Deleteσε παρα πολλες κατηγοριες μοιραζεται η εννοια της φιλιας, οπως και η εννοια του σ αγαπω, τοσο ιδιαιτερη, τοσο σημαντικη μα και τοσο διαφορετικα φαντασιωμενη απο τον καθενα μας
φιλια πολλα
σ ευχαριστω που ηρθες
υ.γ.
εγω να δεις που απο το κινητο προχθες εγραψα ολοκληρο σχολιο σεντονι ως απαντηση στον Στρατο, εδω μεσα.. και που ειναι; χαθηκε στο υπερπεραν μαλλον χχχ
φιλια!