όνειρο

Μεγάλο Σάββατο (πρέπει να ήταν)


 Αποκοιμήθηκα στον καναπέ, πράγμα σπάνιο, απόγευμα γιορτινής αργίας, με την πλήξη να χτυπάει κόκκινο, ήρθε και κάθισε στα πόδια μου, ''εδώ είσαι''; τον ρώτησα.. ''πού νόμιζες ότι θα ήμουν;'' μου απάντησε με τον τόνο της φωνής του τραχύ, δεν βρίσκω πιο κατάλληλη λέξη, δεν ήταν ποτέ άλλη φωνή τόσο σκληρή και τόσο γλυκιά συγχρόνως από τη δική του, κι έκανε να σηκωθεί από τη θέση του, γιατί κάποιο θέμα / δουλειά είχε προκύψει στη βεράντα, ήταν γεμάτος ενέργεια όπως πάντα κι εγώ ήξερα πως ήταν από μέρες αλλού ταξιδεμένος, ωστόσο μου άρεσε πολύ, πολύ, που τον έβλεπα και πάλι ολόκληρο και ζωντανό
..