Φυσικά και δεν παντρευόμαστε από έρωτα, είναι τόσα πολλά άλλα σοβαρότερα, ωριμότερα συναισθήματα που σε οδηγούν εκεί, ο έρωτας από την φύση του είναι τόσο μικρός σε διάρκεια, είναι επιφανειακός, είναι ένα ξελόγιασμα!
Αναρωτιέμαι όμως πως επιβιώνουν ζευγάρια όπου ο ένας βρίσκεται εδώ και ο άλλος εκεί. Όταν ο ένας εργάζεται σε κάποια άλλη χώρα πχ. Ή όταν ο ένας ζει κάνοντας επαγγελματικά ταξίδια σε όλη τη γη κι ο άλλος παραμένει σταθερός στη βάση του. Βέβαια ίσως να ενώνει η απόσταση ή να μεγαλώνει την επιθυμία του ενός για τον άλλον. Ίσως πάλι να είναι μια καλή ευκαιρία να κάνει ο καθένας τη ζωή του, αλλά αν αυτό ζητάς τότε γιατί δένεις τη ζωή σου με κάποιον άλλο; Ίσως έτσι, για να νιώθεις ότι έχεις ένα λίγο από όλα. Λίγο από γάμο, λίγο από περιπέτεια, λίγο από σχέση, λίγο από ελευθερία.. λίγο από ξενοδοχεία, λίγο από σπίτι, λίγο από μόνος, λίγο με παρέα..
Πολλά και μεγάλα θέματα εν σειρά Στέλλα....
ReplyDeleteκαι με σημαντικές απολήξεις. Μεγάλη κουβέντα μπορεί να ξεκινήσει για τις αποστάσεις. Για τις σχέσεις των ανθρώπων ανάμεσα στην απόσταση. Υπάρχει, ζει, μεγαλώνει. Με το δικό του τρόπο και χώρο.
Καλό απόγευμα να έχεις.
Νομίζω ότι κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή Στέλλα μου!
ReplyDeleteΈχω ζήσει χωριστά με τον πρώην άντρα μου λόγω συνθηκών ( τελείωσα πρώτη τις σπουδές και επέστρεψα πίσω περιμένοντάς τον... έκανε 18 μήνες στρατό τότε περνώντας τους περισσότερους σε ακριτικό νησί...) και αντέξαμε υπέροχα... τα αισθήματα μεγάλωναν περισσότερο. Φυσικά δεν το επιλέξαμε εμείς και κάναμε υπομονή.
Σήμερα έχουν αλλάξει τόσα πολλά στις συντροφικές σχέσεις.....
(Βρήκα ευκαιρία σήμερα που δεν έχω σχολείο να διαβάσω τι έχω χάσει από σένα τελευταία... έχω πάρει τις αναρτήσεις του Μαΐου με τη σειρά !)
Πολλά φιλιά!