εξαρτημένα παιδιά, προβληματικοί ενήλικες

Λοιπόν.
Μαμάδες και μπαμπάδες,  είστε σίγουροι ότι συμπεριφέρεστε σωστά στα παιδιά σας;  Εσείς που μεγαλώνετε πάνω από ένα παιδί σε μια οικογένεια,  εσείς που το ένα σας παιδί σας βγήκε κύκνος και το άλλο ασχημόπαπο,  εσείς που το ένα σας παιδί σας φέρνει 20ρια και το άλλο δεν ξεπερνάει τη βάση,  εσείς που το ένα σας παιδί σας βγήκε διαμάντι και το άλλο ένα απλό μικρό ζαφείρι,  σας παρακαλώ πολύ,  μη τα ξεχωρίζετε τα παιδιά σας.  Μην αναγκάζετε το ένα σας παιδάκι να ζει στη σκιά του άλλου.  Μη χρησιμοποιείτε τα προσόντα του παιδιού σας για να προβληθείτε εσείς.  Μην κρύβετε επιδέξια τις αδυναμίες του πιο αδύναμου παιδιού σας αραδιάζοντας παραμύθια σε ξένους για τυχόν επιδόσεις τους.  Σας κοιτάει,  σας νιώθει,  νιώθει ''λίγο''.  Να κοιτάτε τα παιδιά σας στα μάτια,  και τα δύο με το ίδιο βλέμμα.  Τα παιδιά ανιχνεύουν τα πάντα.  Δεν σας έχει το ένα παιδί μεγαλύτερη ανάγκη,  και τα δυο παιδιά σας σας έχουν ανάγκη.  Μην τα υπερεκτιμάτε αλλά και μην τα υποτιμάτε.  Μάθετε τα,  και τα δύο να αγαπιούνται χωρίς να κρύβονται το ένα από το άλλο,  να υποστηρίζονται στα εύκολα και στα δύσκολα.  Μη μετράτε το τι μπορεί να δώσει ένα παιδί ανάλογα με τα δικά σας μέτρα.  Αφήστε τα παιδιά σας να ''πετάξουν''  ακόμη κι αν ζείτε στο ίδιο σπίτι.  Φροντίστε να έχετε μια υποτυπώδη δική σας ζωή,  τα παιδιά δεν είναι αναγκασμένα να ζουν για λογαριασμό σας.  Μην τα ταλαιπωρείτε βάζοντας τα στο τρυπάκι να κάνουν πράγματα για να σας ευχαριστήσουν.  Μη τους λέτε ''θα σου κάνω αυτό αλλά κι εσύ θα μου κάνεις αυτό''.  Δημιουργείτε ενήλικες εξαρτημένους.  Δεν είστε τέλειοι,  και καλό είναι να επισκέφτεστε που και που έναν ειδικό,  όχι για να διαχειριστείτε ένα προβληματικό παιδί,  αλλά για να μάθετε πως να συμπεριφέρεστε σωστά και με γνώμονα το καλό του παιδιού και όχι του εαυτού σας σε σχέση με το καλό του παιδιού.


Και κυρίως,  μην αποκτήσετε τη σχέση μεταξύ ερωτευμένων με το ένα σας παιδί και τη σχέση μεταξύ παντρεμένων με το άλλο.  Καταλαβαίνετε τι εννοώ;  Δεν είπε κανείς ότι δεν αγαπάτε και τα δύο παιδιά σας,  αλλά φροντίστε,  όσο είναι δυνατόν,  να τα αγαπάτε με τον ίδιο τρόπο.  Μην αφήνετε τα συναισθήματα σας ξέχειλα.  Δεν έχετε να κάνετε με τον σύζυγο ή τον γκόμενο.  Δεν έχετε πάθος με το ένα και συμβατική σχέση με το άλλο.

Και θα μου πείτε,  ναι συμβαίνουν όλα αυτά,  αλλά χαμπάρι δεν πήρατε..  αυτό δεν σας κάνει λιγότερο ένοχους..  να προσέχατε..  να προσέχετε για να έχετε!

 υ.γ.  εξ αιτίας των όσων βλέπω,  των όσων έχω ζήσει και με αφορμή αυτό το άρθρο το οποίο το βρίσκω εξαιρετικό και ομολογώ το μυαλό μου δεν έφτανε ως εκεί :)