Να μη φοβάμαι,
να μη λυπάμαι!
Να εμπιστεύομαι τη φύση..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
Τον εαυτό μας να μη λυπόμαστε, είναι ότι χειρότερο, είμαστε αυτοί που είμαστε και αν δεν το αποδεχτούμε θα κάνουμε κύκλους στην αυτολύπηση... και για μένα αυτό είναι θάνατος.
ReplyDelete