Να μη φοβάμαι,
να μη λυπάμαι!
Να εμπιστεύομαι τη φύση..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
Από το απόγευμα και μετά, δεν με χωράει ο τόπος, ιδιαίτερα τώρα που μικραίνουν οι μέρες. Πριν λίγο, στη θάλασσα, ό,τι έβλεπα ήτα... -
Αυτά που αποτέλεσαν ιδανικά στη ζωή μας ολοένα κι απουσιάζουν. Κάπου εκεί ψηλά, ίσως ό,τι έφτιαξε τον δικό μας κόσμο, ίσως να λάμπ... -
Ο φετινός Αύγουστος, είχε / έχει μπόλικη δουλειά, πόδια βουτηγμένα στη θάλασσα / βιβλίο / ξαπλώστρα, βουνό, ηλιοβασίλεμα και ανατ...
Τον εαυτό μας να μη λυπόμαστε, είναι ότι χειρότερο, είμαστε αυτοί που είμαστε και αν δεν το αποδεχτούμε θα κάνουμε κύκλους στην αυτολύπηση... και για μένα αυτό είναι θάνατος.
ReplyDelete