Wednesday, September 28, 2016

παλινδρόμηση





Αγαπημένο μου ημερολόγιο,  έλα εδώ να κάτσουμε μαζί,  να πιούμε καφεδάκι και να τα πούμε.  Δλδ μόνο σου θα το πιείς το καφεδάκι,  γιατί εμένα μου το έκοψε το στομάχι μου μετά από διαδηλώσεις,  πανό και διαμαρτυρίες,  άτονες στην αρχή,  εντονότερες τώρα.  Μου λείπει η καφείνη,  μου λείπει αφάνταστα.  Γενικότερα μου λείπει εκείνη η άνεση που είχαμε παλιά και βάζαμε ότι θέλαμε στο στόμα μας χωρίς να σκεφτούμε περαιτέρω.  Παγωτό θέλαμε;  το τρώγαμε.  Μουσακά θέλαμε;  τυρόπιτα;  γάλα,  τυριά,  ότι ήθελε η ψυχή μας το τρώγαμε! Μια που δεν είχε ούτε φωνή ούτε άποψη το στομάχι μας.  Και όχι μόνο δεν φοβόμασταν τη χοληστερίνη αλλά ούτε που ξέραμε πως αυτή η λέξη υπήρχε στο λεξικό.
Ας τα να πάνε!  Κόψε το ένα,  κόψε το άλλο,  δεν έχει μείνει τίποτα.  Με καίει αυτό το τίποτα και να σου πω τη μαύρη αλήθεια πιό πολύ πιστεύω πως αυτό δημιουργεί την παλινδρόμηση στο στομάχι μου.  Ψάξε το ένα,  ψάξε το άλλο,  ευτυχώς τα άφησα όλα αυτά τα ψαξίματα για την μετακαλοκαιρινή εποχή,  άτιμο καλοκαιράκι που φεύγεις και πίσω σου αφήνεις συντρίμμια,  άτιμε Σεπτέμβρη που έρχεσαι και σβήνεις όλα τα ωραία κάστρα που χτίζουμε πάνω στην άμμο,  αστεία αστεία,  πρέπει λέει να πάρω ασβέστιο.  Το δουλεύω στο μυαλό μου,  λέω οκ,  για κανένα δίμηνο δεν έγινε και κάτι.  Εφ'  όρου ζωής μου λένε!  Και ρώτησα και 5 γιατρούς μήπως και κάποιος ήταν κοντά στα δικά μου λόγια.  Μπα!  Κανείς!  Βρε τι κι αν είπα πως έχει ένα σεντόνι παρενέργειες,  τι κι αν είπα πως θα γλυτώσουμε από το ένα και θα ψαχνόμαστε για το άλλο.  Πρέπει να πάρω ασβέστιο.  Εφ όρου ζωής,  τελεία και παύλα.
Και μια που τα λέμε τώρα εδώ μαζί,  θα σου πω και κάτι άλλο.  Δεν μου φτάνει που η διατροφή μου περιορίζεται σε νερόβραστα κοτοπουλιθρίνια και φιδέ,  δεν μου φτάνει που δεν μπορώ να πιώ καφέ,  δεν έχω κι έναν άνθρωπο να το κάνω αυτό.  Να ανταλλάξω κουβέντες βρε παιδί μου.  Να ακούσω καινούργια πράγματα.  Να,  πως είπε προχθές ο θείος Ανέστης που έχει περάσει τα 85 πως όσο γνωρίζουν καινούργια άτομα,  όλα είναι μια χαρά;  Ακριβώς το αντίθετο.  Τίποτα καινούργιο στον ορίζοντα.  Πάει εκείνη η ωραία περίοδος που βγαίναμε,  βγαίναμε,  σχεδόν κάθε μέρα με έναν άνθρωπο.  Οκ φίλοι δεν ήταν όλοι αυτοί,  παρέα όμως ήταν.  Νέα ακούσματα ήταν.  Κι αν είμασταν και λίγο τυχεροί μπορεί αυτά τα ακούσματα να ήταν και ενδιαφέροντα.
Βυθίζεται ο κόσμος στα προβλήματα του και θα συμφωνήσω μαζί σου πως δεν είναι και λίγα.  Βυθιζόμαστε όλοι και στο facebook και περιμένουμε δεν ξέρω τι από εκεί.  Κάτι σαν να βυθιζόμαστε σε μια ξενέρωτη επιφάνεια,  όπου ο καθένας θέλει να εντυπωσιάσει πετώντας μια έξυπνη ατάκα ή μια γαργαλιστική φωτογραφία.  Δε λέω πως δεν υπάρχουν και τα βαθιά νοήματα αλλά έτσι όπως τα παπαγαλίζουμε ο καθένας μόνος του τι να το κάνεις.  Τι να σου προσφέρει όλο αυτό παρά μόνο την αίσθηση της πλήξης και του κενού σε κάποια στιγμή.  Και όχι ότι δεν σου αρέσει,  σου αρέσει.  Βεβαίως παλεύεις,  και βρίσκεις και τα θετικά.  Σαν αποτέλεσμα όμως;  Φίλοι,  που δεν θα γίνουν ποτέ Φίλοι γιατί δεν είναι ''φίλοι''.  Είναι μια μάζα από φωνές!

Σου τα είπα και ξέσκασα,  αλλά τελειώνουν τα απωθημένα;  Χώρια τα νεύρα από τη στέρηση των νόστιμων φαγητών,  βάζω να πιώ το τσάι μου,  φλαμούρι με λουίζα και σε χαιρετώ.

8 comments:

  1. Να κάνω ότι δεν σε καταλαβαίνω; Αφού σε νιώθω! Αυτό με τον καφέ χτύπησε φλέβα... Μέχρι το φεγγάρι φτάσαμε κι ακόμα δεν έχουμε βρει τρόπο να τρώμε και να πίνουμε ό,τι θέλουμε χωρίς να μας πειράζει;;; Απαράδεκτο!
    Τα "τσιτάτα" μπορεί να έχουν βαθιά νοήματα, όμως χρειάζεται η συζήτηση, η κουβεντούλα για να πιάσουν τόπο. Αλλιώς, όπως το γράφεις, μένουμε στην επιφάνεια, πλατσουρίζουμε ατέρμονα στην ακτή και νιώθουμε πως τίποτα δεν συμβαίνει. Ή μάλλον συμβαίνουν μόνο προβλήματα!
    Λέω πως θα βρούμε τρόπους σιγά σιγά να χειριστούμε και αυτή την εποχή... Να της βάλουμε λίγο αλάτι (εδώ δεν πειράζει το αλάτι!!!!)...

    ReplyDelete
  2. @woman in blogs
    ακομη δεν μας εχουν κοψει το αλατι ;)

    αλλα ουφφφφ πχια, δεν επιτρεπεται το ενα και το αλλο ειναι απαγορευτικο ελεος!!!
    ευστοχο το σχολιο σου, μα κατι πρεπει να κανουμε, ειναι ασχημο το συναισθημα της ελλειψης νεων ανθρωπων στις ζωες μας, στις πραγματικες ζωες μας και οχι τις διαδικτυακες!
    Ατιμος ο Σεπτεμβρης οπωσδηποτε ομως και με πολλες νοστιμιες, μια απο αυτες ειναι τα ηλιοβασιλεματα που κανουν ομορφα τα απογευματα μας που αυτη την εποχη ειναι εξαιρετικα, χωρια η θερμοκρασια που ειναι η ιδανικη.

    σε φιλω

    ReplyDelete
  3. Και αυτά τα νερόβραστα που τρως είναι για πάντα ή μόνο το ασβέστιο;
    Σχετικά με το πρόβλημα της έλλειψης νέων ανθρώπων στη ζωή σου, έχω προτάσεις: πώς θα σου φαινόταν αν ξεκινούσες να προσφέρεις εθελοντική εργασία; Εκτός από άκρως ικανοποιητική απασχόληση, δίνει και τη δυνατότητα να γνωριστείς με πολλά άτομα. Αν άρχιζες να μαθαίνεις μια ξένη γλώσσα; Αν καταπιανόσουν με ένα χόμπι; Αν πρότεινες σε κάποιο άτομο που ξέρεις μέσω fb να συναντηθείτε από κοντά (αν μένει κοντά, δηλαδή); Θα μπορούσες, ακόμη, να διοργανώσεις meeting nights :να ανοίγεις το σπίτι σου σε φίλους και γνωστούς, με τον όρο να φέρνουν και ένα καινούργιο άτομο μαζί τους για να γνωριστείτε. Πλάκα θα είχε, πιστεύω. :-)

    ReplyDelete
  4. ευτυχως @love δεν με καταδικασαν να τρωω εφ ορου ζως νεροβραστα, ουτε 10 μερες δεν αντεχω μαλλον θα αναγκαστω να παρω και φαρμακο γιατι μονο με τη διατροφη αργουν τα αποτελεσματα και δεν αντεχεται!
    Συμφωνω και επαυξανω με τις προτασεις σου, η τελευταια ειδικα αγγιζει το ιδανικο αν και δεν μου ταιριαζει..
    Ξενη γλωσσα με αγχωνει μονο που το σκεφτομαι!
    Απο χομπι να φανε κι οι κοτες!
    Απο συναντησεις τις εκανα και μεσω μπλογκ και μεσω φουμπου νομιζω αυτη η περιοδος περασε, ηταν καλη εμπειρια!

    Εθελοντικη εργασια;
    Το σκεφτομαι κατα διαστηματα αληθεια!
    Αλλα δεν ξερω απο που να το πιασω και πως να το ξεκινησω! Τι θα μπορουσα να προσφερω;

    Υπαρχουν και οι ομαδες για συζητησεις βιβλιων αλλα τις βρισκω δεσμευτικες, δεν διαβαζω τοσα βιβλια ο χρονος μου ειναι περιορισμενος και αυτες πολυ εξειδικευμενες.

    Σκοπος ειναι να οδηγηθεις καπου οπου θα σε τρελαινει ενας σκοπος ή ενα περιβαλλον.. το θεωρω λιγο ουτοπικο..

    ReplyDelete
  5. Καλά έκανες και τάπες.....! κάνει καλό, βοηθάει, λυτρώνει, ξεκουράζει. Δεν μπορεί κανείς να διαφωνήσει μαζί σου στις παρατηρήσεις σου. Είναι πέρα για πέρα αληθινές διαπιστώσεις μιας θλιβερής πραγματικότητας. Την καλησπέρα μου με διάθεση ευχής θετικής αύρας.

    ReplyDelete
  6. @γιαννη μου ευτυχως λεω, ευτυχως που εχουμε φιλους απο τα παλια κι ας μην ειναι πολλοι, 1-2 φτανουν, να διορθωνουν τα λαθη της σημερινης καθημερινοτητας.
    Θετικοτητα παντα, και χαρα
    Ό,τι κι αν γραφουμε!

    καλημερα

    ReplyDelete
  7. Αφού δεν είναι εφ' όρου ζωής καλά εισαι μωρε!! Κάνε λίιιιιιιγο υπομονή! Και η γκρίνια είναι κάτι σαν αποτοξίνωση μη νομίζεις οπότε καλά κάνεις και τα λες! Όλοι μας έχουμε το δικαίωμα και της γκρίνιας και της μουρμούρας (ως ένα όριο βέβαια μην γινει η γκρινια μιζέρια γιατι μετά χάνεται.........η μαγεία της!!!)
    Καλη σου μέρα και περαστικούλια.
    Και............ΥΠΟΜΟΝΗΗΗΗΗΗ

    ReplyDelete
    Replies
    1. @Maria
      το ασβεστιο ειναι εφ ορου ζωης, το ατιμο!

      Οσο για τη γκρινια καποιος σημαντικος λογος θα υπαρχει που την εχουμε παντα σε ετοιμοτητα, σχεδον κατω απο τη γλωσσα μας :)

      απο μιζερια μακρια, οσο πιο πολυ τοσο πιο καλα!

      σ ευχαριστω
      τρεχω σημερα απο το πρωι (για καλο σκοπο) και ουτε καταλαβα ποτε περασε το πρωινο.. σε φιλω

      Delete

μια μέρα

  χρόνος τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα,  κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι,  εμείς επιλέξαμε το όχι νοσταλγία ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια ...