σαν πρώτη φορά

Δεκαοχτώ μέρες έλειψα και βρήκα αλλαγές και μπερδεύτηκα,  και ξέχασα mail και κωδικούς και μπήκα σε ένα blog μου (μάλλον το πρώτο μου πειραματικό) που με τίποτα δεν θυμόμουν.  Τέλος καλό όλα καλά ουφφφ..  ένα άγχος μου έφυγε γιατί για μια στιγμή φοβήθηκα πως το έχασα τούτο δω το blogάκι μου.

Ναι,  γιόρταζα το προηγούμενο Σάββατο και ευχαριστώ πολύ για τα χρόνια σας πολλά,  τα οποία ήταν άπειρα στο facebook,  όπου υπήρξαν και εκπλήξεις,  μια πολύ γλυκιά φίλη μου ευχήθηκε με την  μαγνητοφωνημένη φωνή της και η συγκίνηση ήταν μεγάλη επειδή ήταν κάτι απρόσμενο,  μια άλλη επίσης διαδικτυακή φίλη μου τηλεφώνησε και νομίζω θα μιλούσαμε ακόμη αν δεν έπρεπε επειγόντως να τρέξω σε ένα ραντεβού με την οικογένεια,  ναι..  τους μάζεψα όλους στο πιο νόστιμο εστιατόριο με τις πιο γλυκές αναμνήσεις,  πήρα δώρα,  γέμισα αγάπη και ευχές,  το χάρηκα και το απόλαυσα με όλη μου την καρδιά!

Εν τω μεταξύ,  όλα δείχνουν Χριστούγεννα,  τα στολισμένα μαγαζιά,  το κρύο που αρχίζει να τσούζει,  η σκέψη μου που βρίσκεται στα κουτιά με τα στολίδια και στο δέντρο που πρέπει να κατεβάσω ''σύντομα''  από την αποθήκη.

υ.γ. μακάρι να καταφέρω να βάλω μια φωτογραφία,  διαφορετικά το post θα ανέβει ορφανό χχχ

υ.γ.2  μα τι έχω πάθει,  έχω μια αγωνία λες και κάνω πρώτη φορά στη ζωή μου ανάρτηση..  θα πρέπει να πάω να μετρήσω παλμούς :)

υ.γ.3  ορίστε,  κάποια πράγματα είναι πολύ πιο απλά από όσο φανταζόμαστε.