από τους πιο σπάνιους κι από τους πιο ακριβούς

Θα ξεκινήσω από το τέλος!
Ήμουν εκεί πάνω την Κυριακή,  ξέρεις,  εκεί που ησυχάζουν όλοι αυτοί που άφησαν αυτό τον μάταιο κόσμο,  κι ήταν να πληρώσω ένα δεκαπεντάευρο χρωστούμενο από μέρες,  στο παιδί που είχε αναλάβει τον κήπο,  οπότε,  πάω,  ανάβω καντήλι κλπ,  και αρχίζω να ψάχνω γύρω τριγύρω γιατί συνήθως κάπου εκεί δίπλα βρίσκεται.  Πράγματι,  είδα το φορτηγάκι του στο δρόμο επάνω δεξιά,  και κάνω ένα ζιγκ ζαγκ ανάμεσα από τους τάφους και πάω και τον βρίσκω τον Α. και του δίνω τα δεκαπέντε ευρώ. Κλείσαμε για αυτό το διάστημα του λέω,  από την Άνοιξη και πάλι,  και γυρνώ τον δρόμο πάλι πίσω,  πάλι ζιγκζακωτά.  Λίγο αν ξέρεις από αυτά,  αντιλαμβάνεσαι πόσο δύσκολο είναι να προσπεράσεις φωτογραφίες και ονόματα.  Παίρνει το μάτι μου που λες μια φωτογραφία,  κι έρχομαι και σου λέω,  να εκεί,  ένα κορίτσι σαν τα κρύα νερά,  θα ήταν δεν θα ήταν είκοσι χρονών.

Σήμερα που λες,  τον Ι. τον σκέπασαν με χώμα,  αφού τον έβαλαν να κοιμηθεί ακριβώς δίπλα σ'  αυτό το κορίτσι.

*Θα μπορούσες ακόμη και να ζηλέψεις,  το πόσο καλός άνθρωπος ήταν,  και με πόση ποιότητα φίλος.  Από τους πιο σπάνιους και τους πιο ακριβούς.

**Εύχομαι,  εκεί που έχεις πάει τώρα,  να γεύεσαι παγωτό μαστίχα και να ρέει άφθονο το αλκοόλ.
Και να μην πονάς,  πουθενά,  πουθενά,  πουθενά..  μ' ακούς;  Και να μας θυμάσαι που και που..  και να ξέρεις πως σε αγαπάμε..