μετατοπισμοί

Όταν λέμε ''έχω αλλάξει'',  δεν εννοούμε κάτι ριζικό,  κάτι τέτοιο φυσικά θα ήταν αδύνατον.  Εννοούμε πως έχουμε μετατοπιστεί λίγο πιο δεξιά ή λίγο πιο αριστερά των θεμάτων μας,  όπως πχ όταν καθόμαστε σε ένα καναπέ και πιάνεται το πόδι μας.  Λίγο θα σηκωθούμε,  λίγο θα περπατήσουμε και όταν ξανακαθίσουμε θα φροντίσουμε να νιώθουμε λίγο πιο άνετα.
Σ' αυτή την πιο άνετη κατάσταση αφήνουμε πίσω ό,τι μας ενόχλησε.
Ξεχνάμε δηλαδή.

Όσο απλό κι αν ακούγεται πρόκειται για μια πάρα πολύ δύσκολη κι επίπονη διαδικασία.

ένα σωρό σκέψεις

Σήμερα,  ξεκίνησε μια κουβέντα από ένα ''αντίο''  κι από ένα ''καλή αρχή''.  Σκεφτόμουν πως δύσκολα ξεκινούν κουβέντες.  Ακόμη κι από τους ανθρώπους που κάποια στιγμή θα σε χαρακτηρίσουν ψυχρή,  απόμακρη κι αδιάφορη.  Κυρίως αυτοί,  είναι ακόμη πιο δύσκολοι άνθρωποι.
Συμπτωματικά,  σκεφτόμουν λίγο πριν από αυτή την κουβέντα,
 πόσο καλά μας κάνει να νιώθουμε η ιδέα μιας νέας αρχής.  Πόση περίσσια δύναμη και μόνο με την αίσθηση του καινούργιου και του διαφορετικού,  πόση ελπίδα πως αυτό,  το επόμενο,  θα πάει καλά,  θα μας εκφράζει περισσότερο,  θα αναδείξει τις ικανότητες μας και πως επιτέλους ίσως αναγνωριστεί η πραγματική αξία μας.
Θυμάμαι πάρα πολύ καλά όλα όσα ξεκίνησα με θέρμη και χαρά αλλά και όταν τα άφησα πίσω μου,  όχι δεν είχα απογοήτευση,  είχα πάρει όλα όσα έπρεπε να πάρω,  στην κυριολεξία τα είχα ρουφήξει,  ήταν οι στιγμές μου,  οι σκέψεις μου,  οι αποφάσεις μου,  η ίδια μου η ζωή.

1)  υ.γ. Όταν θέλεις να κάνεις κουβέντα,  να πεις γειά,  πως είσαι;  πως ήταν η μέρα σου σήμερα; την κάνεις,  ο άνθρωπος που θέλει κι ενδιαφέρεται να επικοινωνήσει,  το δείχνει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.  Οι άλλοι απλά βρίσκουν φτηνές δικαιολογίες (να το θυμάμαι αυτό).

2)  υ.γ.  Είδα για πολλοστή φορά την ταινία ''έχετε μήνυμα στον υπολογιστή σας''.  Η πιο γλυκιά ταινία ever!  Αγόρασα το βιβλίο ''περηφάνια και προκατάληψη'',  ναι αυτό που  η Μεγκ Ράιαν διάβαζε καθώς περίμενε τον άγνωστο διαδικτυακό συνομιλητή της.  Αυτό,  όπου ανάμεσα στις σελίδες,  έβαλε ένα τριαντάφυλλο.  Πραγματικά περιμένω με λαχτάρα να διαβάσω το περιεχόμενο του καθώς και να δω τι και αν έχει σχέση η ιστορία του βιβλίου με την ιστορία της ταινίας.

3)  υ.γ.  Είχα πολύ καιρό να νιώσω την ηδονή της δημιουργίας.  Την απόλυτη,  την πραγματική!

έρωτας

Έρωτας,  είναι αυτό που παρ'  όλες τις εκάστοτε δυσκολίες, παραμένει σταθερό κι αδιαπραγμάτευτο συναίσθημα με πείσμα απέναντι στη φθορά του χρόνου.

πεταλούδες

Προχθές,  ήμουν στο δρόμο όταν σκέφτηκα πως κάτι σημαντικά ενδιαφέρον κι ευχάριστο που συνέβαινε,  θα ήθελα να σου το πω.  έκανα ελάχιστα δευτερόλεπτα να συνειδητοποιήσω πως αυτό θα ήταν αδύνατον,  τουλάχιστον όχι στον πλανήτη ετούτο.
Σήμερα,  κάναμε ένα σωρό πράγματα κυρίως για μας,  κι ας λέγαμε πως ήταν για τη θύμηση σου αφού όλοι αποφεύγουμε να θυμόμαστε,  τουλάχιστον όχι περισσότερο από όσο αντέχουμε και πίστεψε με δεν αντέχουμε.
Ένας ολόκληρος χρόνος πέρασε,  και χθες το βράδυ ξενύχτησα αναπαράγοντας με το μυαλό μου τα περασμένα.
Συμβιβαστήκαμε,  κι ας μοιάζει ο χρόνος σαν να είχε διάρκεια μόνο μια μέρα.  Όμως τίποτα δεν είναι πια ίδιο.  Τίποτα!
Ωστόσο,  θα ήθελα πολύ το γέλιο μας,  να μπορούσε να φτάσει μέχρι εκεί ψηλά.  Γιατί εγώ,  το δικό σου το ψιθύρισμα,  το άκουσα που έλεγε,  μη νοιάζεσαι,  εγώ εδώ που είμαι, είμαι καλά.

υ.γ.  Μαζί με το βιβλίο μου,  αυτή τη φορά,  αγόρασα κι ένα σελιδοδείκτη γεμάτο πεταλούδες σε διάφορα χρώματα φτιαγμένο από αυτό το γνωστό πλαστικό που κάνει τις εικόνες να κινούνται ή να δείχνουν τριδιάστατες και κάθε φορά που ανοίγω κάποια σελίδα για να διαβάσω,  κάνω μια έτσι,  και πιάνω μια πεταλούδα,  άλλες φορές κίτρινη κι άλλες κόκκινη και καμμιά φορά ριγέ και χαίρομαι!

be happy?

Βιβλία διαβάζω.
Αγόρασα το ''Λίγη Ζωή''  και το ξεκίνησα χθες.

Καφέ πίνω.
Όχι κουβάδες όπως παλιά αλλά δεν μου λείπει.

Χαρούμενη δεν είμαι.
Ένας κόμπος ανάμεσα στην καρδιά και στο στομάχι κάνει έντονη την παρουσία του.

λάικ δε σταρς

Αυτά που αποτέλεσαν ιδανικά στη ζωή μας ολοένα κι απουσιάζουν.  Κάπου εκεί ψηλά,  ίσως ό,τι έφτιαξε τον δικό μας κόσμο,  ίσως να λάμπει ακόμη.  Ολοένα κι αδειάζουμε.  Στεγνώνουμε κι αυτό πονάει..
 https://www.youtube.com/watch?v=yjCKWoh_hD0

5/2

Λίγος ήλιος,  οι τελευταίες σελίδες ενός βιβλίου και ένα μικρό ατύχημα,  έδωσαν στίγμα σε μια κατά τα άλλα πληκτική Κυριακή.

1υ.γ.  η φωτογραφία τραβηγμένη λίγες μέρες πριν
2υ.γ.  θυμάμαι ένα Σεπτέμβρη που έβρεχε συνέχεια,  έναν άλλο Οκτώβρη, επίσης.  Θυμάμαι από πότε ακριβώς άρχισα να νιώθω πως οι καιρικές συνθήκες,  δούλευαν με ιδιαίτερο τρόπο μέσα μου.  Θυμάμαι χειμώνες που η σκοτεινιά τους έκανε προχωρημένο καλοκαίρι να αφήσει το πετσί μου.  Θυμάμαι κι έναν χειμώνα που όσο φοβόμουν τον ερχομό του,  τόσο χαδιάρης ήταν,  Γενάρης Φλεβάρης 50 / 60 μέρες όλο αλκυονίδες.  Θυμάμαι,  και θα θυμάμαι για πάντα τον περσινό χειμώνα που δεν ήθελα να έρθει γιατί ήξερα τι θα φέρει κι αυτό δεν είχε να κάνει με τον καιρό.  Ο φετινός θα καταχωρηθεί στους σκοτεινούς,  σιωπηλούς και άοσμους.  Χειμώνας χωρίς μια τόση δα τσαχπινιά.  Μόνη μου ελπίδα το πορτοκαλί του ήλιου.  Μπόνους οι στίβες με τα διαβασμένα βιβλία!  Μοναδικό.