Thursday, February 23, 2017

ένα σωρό σκέψεις





Σήμερα,  ξεκίνησε μια κουβέντα από ένα ''αντίο''  κι από ένα ''καλή αρχή''.  Σκεφτόμουν πως δύσκολα ξεκινούν κουβέντες.  Ακόμη κι από τους ανθρώπους που κάποια στιγμή θα σε χαρακτηρίσουν ψυχρή,  απόμακρη κι αδιάφορη.  Κυρίως αυτοί,  είναι ακόμη πιο δύσκολοι άνθρωποι.
Συμπτωματικά,  σκεφτόμουν λίγο πριν από αυτή την κουβέντα,
 πόσο καλά μας κάνει να νιώθουμε η ιδέα μιας νέας αρχής.  Πόση περίσσια δύναμη και μόνο με την αίσθηση του καινούργιου και του διαφορετικού,  πόση ελπίδα πως αυτό,  το επόμενο,  θα πάει καλά,  θα μας εκφράζει περισσότερο,  θα αναδείξει τις ικανότητες μας και πως επιτέλους ίσως αναγνωριστεί η πραγματική αξία μας.
Θυμάμαι πάρα πολύ καλά όλα όσα ξεκίνησα με θέρμη και χαρά αλλά και όταν τα άφησα πίσω μου,  όχι δεν είχα απογοήτευση,  είχα πάρει όλα όσα έπρεπε να πάρω,  στην κυριολεξία τα είχα ρουφήξει,  ήταν οι στιγμές μου,  οι σκέψεις μου,  οι αποφάσεις μου,  η ίδια μου η ζωή.

1)  υ.γ. Όταν θέλεις να κάνεις κουβέντα,  να πεις γειά,  πως είσαι;  πως ήταν η μέρα σου σήμερα; την κάνεις,  ο άνθρωπος που θέλει κι ενδιαφέρεται να επικοινωνήσει,  το δείχνει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.  Οι άλλοι απλά βρίσκουν φτηνές δικαιολογίες (να το θυμάμαι αυτό).

2)  υ.γ.  Είδα για πολλοστή φορά την ταινία ''έχετε μήνυμα στον υπολογιστή σας''.  Η πιο γλυκιά ταινία ever!  Αγόρασα το βιβλίο ''περηφάνια και προκατάληψη'',  ναι αυτό που  η Μεγκ Ράιαν διάβαζε καθώς περίμενε τον άγνωστο διαδικτυακό συνομιλητή της.  Αυτό,  όπου ανάμεσα στις σελίδες,  έβαλε ένα τριαντάφυλλο.  Πραγματικά περιμένω με λαχτάρα να διαβάσω το περιεχόμενο του καθώς και να δω τι και αν έχει σχέση η ιστορία του βιβλίου με την ιστορία της ταινίας.

3)  υ.γ.  Είχα πολύ καιρό να νιώσω την ηδονή της δημιουργίας.  Την απόλυτη,  την πραγματική!

12 comments:

  1. Εγώ θα μείνω στο 3ο και τελευταίο σου εδώ Στέλλα. "Είχα πολύ καιρό να νιώσω την ηδονή της δημιουργίας". Μεγάλη κουβέντα και βίωμα. Και αν το ζεις είναι μοναδικό, σε αναζωογονεί.
    Πολλές καλησπέρες κορίτσι μου.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Γιαννη ηταν ενα συναισθημα που το ειχα ξεχασει και που ηρθε και με βρηκε ξανα σε ανυποπτο χρονο.
      Μοναδικο πραγματικα και μετα νιωθεις αλλος ανθρωπος ;)

      Καλο βραδυ τωρα πια!

      Delete
  2. Τότε εύχομαι να παραμείνεις για πολύ καιρό δημιουργική ! :)
    Συμφωνώ απόλυτα για την ταινία (που σχεδόν γνωρίζω απ'έξω), όσο για το βιβλίο , το είχα διαβάσει πολύ παλιά και για καιρό ήταν από τα αγαπημένα μου. Ελπίζω να το απολαύσεις.

    Καλό σου Βράδυ, Φεγγαρένια!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ηταν η στιγμη Μelian! Τετοιες στιγμες δεν ζουμε καθε μερα.
      Μα ειναι μια ταινια που δεν κανει ψεγαδι σε καμμια σκηνη της, ειναι μια ταινια που τη ρουφας αχορταγα οσες φορες κι αν την δεις, για το βιβλιο δεν ξερω, θα σας πω σχετικα (ποτε δεν μπορεσα να διαβασω κλασσικη λογοτεχνια), αλλα ειμαι αισιοδοξη!

      Καλο βραδυ και σε σενα

      Delete
  3. Κάθε αρχή και δύσκολη που λένε,όσο και αν στο ξεκίνημα και στην προετοιμασία αυτής όλα μοιάζουν ιδανικά και εύκολα.
    Είναι σίγουρα το βιώνουμε στο πετσί μας,αλλά είμαστε εδώ για να αποδείξουμε ότι είχαμε δίκιο,κυρίως στον εαυτό μας.
    Καλησπέρα Στέλλα,και αν και δεν είμαι η κατάλληλη,μιας και εμείς όλο πηγαινοερχόμαστε στα μπλογκ,ελπίζω να ξεκίνησες και πάλι το άλλο σου μπλογκ,καθώς το κείμενο μου θύμισε κάτι από την πλευρά του εαυτού σου που έβαζες μέσα του.
    φιλιά από εμάς!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Δυσκολη αλλα και ελκυστικη η καθε αρχη Νικολετα μου. Και παντα αναγενναται η ελπιδα πως τωρα ναι, ολα θα γινουν οπως θα θελαμε να ειναι :)
      Ειναι λιγο δυσκολο να συντηρω δυο μπλογκ, εκεινο δημιουργηθηκε σε μια χρονικη περιοδο που δεν εγραφα κατι εδω.. εκεινο το κομματι του εαυτου μου που γνωρισες τοτε ειχε να κανει με τη συγκεκριμενη περιοδο, παιρνουν τα χρονια, αλλαζουμε εμεις και καπως ετσι ομορφα ομορφα πορευομαστε :)

      Φιλια λοιπον και στους δυο σας κι απο εμενα

      Delete
  4. Τελικά μάλλον δεν είμαι όσο ρομαντική νόμιζα πως είμαι, γιατί αν και μου είχε αρέσει η ταινία όταν την είχα πρωτοδεί, μόνο δεμένη θα με ανάγκαζαν να την ξαναδώ και το βιβλίο το είχα βαρεθεί μέχρι απελπισίας όπως και όλα σχεδόν της Όστεν άλλωστε!
    Σου εύχομαι όμως εσύ να το απολαύσεις!
    Πόσο συμφωνώ με όσα λες στην αρχή!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μου φαινεται τοσο περιεργο memaria, να μη σου αρεσει αυτη η ταινια, γιατι αραγε; μηπως δειχνει μια πολυ πολυ ιδανικη πλευρα; Εγω το βλεπω σαν ενα ομορφο παραμυθι και οχι σαν κατι που θα μπορουσε να ειναι εφικτο..

      Δεν εχω διαβασει ποτε Οστεν, οποτε εχω μια αγωνια, μα δε μπορεις να φανταστεις ποσο θελω να μου αρεσει.
      Προς το παρον διαβαζω το ''λιγη ζωη'' και ειμαι πολυ στην αρχη ακομη.

      Delete
    2. Μα μου είχε αρέσει η ταινία όταν την είχα δει, απλά θα βαριόμουν να την ξαναδώ!
      Όσο για την Όστεν, οι περισσότερες την αγαπούν...εμένα δεν μου αρέσει, ενώ αντίθετα οι αδερφές Μπροντέ που είναι σχεδόν της ίδιας εποχής μου αρέσουν πολύ!
      Θα περιμένω να μου πεις αν σου άρεσε η Όστεν!
      Το "λίγη ζωή" θέλω κι εγώ πολύ να το διαβάσω!

      Delete
    3. ειναι πολυ ωραιο αν και δεν κυλαει νερακι εκτος κι αν εχεις πολυ χρονο για διαβασμα, μια που στεκεται αρκετα στην καθε στιγμη, πραγμα βεβαια που εχει τη γοητεια του.
      καλη σαρακοστη :)

      Delete
  5. Ωραίο είναι όταν τελειώσει κάτι να μην σε γεμίζει απογοήτευση. Να έχεις πάρει όσα ήθελες και να λες μέχρι εκεί πάμε για άλλα.
    Όσο για τις συζητήσεις....χααχαα όποιος θέλει συζητά όποιος δε θέλει σπίτι του!!
    Εύχομαι καλό διάβασμα μια και το βιβλίο το 'χω διαβάσει δυο τρεις φορές και μετά είδα και την ταινία αλλά και τις δυο Και την παλαιότερη και την καινούργια. Όσο για το αν είναι αλήθεια αυτά που γράφει η Όστεν ναι είναι η αλήθεια της εποχής της. Και καθόλου παραμύθια δεν είναι εκτός ίσως από το happy end!
    Εύχομαι πάντα δημιουργική και καλό τριήμερο να περάσεις όπως το επιθυμείς

    ReplyDelete
  6. το θεμα ειναι τι κανεις μεχρι να τον στειλεις σπιτι του :)
    μα ναι ως προς το happy end λεμε πως ειναι παραμυθια, αλλα κι αυτα ειναι τοσο ομορφα!
    Αννα μου καλη σου μερα!

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...