Tuesday, April 18, 2017

σε μία φωτογραφία





Νομίζω πως δεν υπάρχει λεπτό που να μη σε σκέφτομαι.  Έτσι είμαι εγώ,  εδώ δεν ξέχασα ανθρώπους που πέρασαν χρόνια πριν από τη ζωή μου και οι δρόμοι μας δεν διασταυρώθηκαν ποτέ ξανά ούτε από σύμπτωση.  Δεν ξεχνάω,  ποτέ και κανέναν.  Πόσο μάλλον εσένα,  που έτσι ήταν τα πράγματα και οι χρόνοι μας συμπίπτανε,  το ίδιο και οι τόποι μας.  Κι αυτό από πάντα!  Από εκείνη τη μέρα που γεννήθηκα,  και σου είπαν πως ήμουν κορίτσι,  κι εσύ περίμενες αγόρι,  κι αυτό με κατέτρεχε σε όλη μου τη ζωή.  Αυτό σημάδεψε όλη τη σχέση μας.  Αρνητικά και θετικά.  Γιατί τα κοριτσίστικα,  τις αδυναμίες,  τα κλάμματα,  τα νάζια τα δικά μου ποτέ σου δεν τα αποδέχτηκες.


  

4 comments:

  1. Χρόνια σου Πολλά Στέλλα. Πάντα με όμορφες αναμνήσεις να σε συνοδεύουν.

    ReplyDelete
  2. Το πέρασμα του χρόνου είναι αμείλικτο. Δεν υπάρχει πλέον. Ήταν όμως ωραίο, όσο διήρκεσε...

    Να 'σαι καλά, Στέλλα!

    ReplyDelete
  3. Χρίστός Ανέστη Στέλλα μου. Οι θύμισες δεν φεύγουν από μέσα μας ειδικά αν είναι από δικά μας πρόσωπα όπως οι γονείς. Και εγώ έχω τον μπαμπά μου που ήθελε πάντα αγόρια αλλά έκανε τρεις κόρες χιχιχιχι. Βέβαια είναι ακόμη κοντά μας. Να σαι καλά θα πω εγώ να θυμάσαι και τακαλά και τα άσχημα. Αυτή είναι η ΖΩΗ μας!!
    Να σαι καλά Στελλίτσα μου

    ReplyDelete
  4. Η κατανόηση και η συγχώρεση μας λυτρώνουν Στέλλα μου. Όλοι έχουμε προσδοκίες απ' τα παιδιά μας, κι αυτά με τη σειρά τους θα συνεχίσουν αυτόν τον κύκλο των ανθρώπινων αδυναμιών.
    Εύχομαι ολόψυχα να είσαι καλά!

    ReplyDelete

μια μέρα

  χρόνος τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα,  κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι,  εμείς επιλέξαμε το όχι νοσταλγία ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια ...