Monday, April 24, 2017

πόσο ακόμη;





Όταν ένας φίλος ''φεύγει'',  θέλω να μαζέψω όσους ανθρώπους έβαλα κατά καιρούς στην καρδιά μου και να τους φιλήσω δυνατά,  να νιώσω αυτό το ''εδώ είμαστε,  σ' αυτή τη γη πατάμε,  ακόμα''.
Όπως βλέπεις,  μιλάω για τα δικά μου συναισθήματα,  που αφορούν τη δική μου καρδιά.  Των άλλων ποτέ δεν μ'  ενδιέφεραν.  Τι μπορούσαν,  τι δεν μπορούσαν.  Σκασίλες μου!

8 comments:

  1. Σωστά συναισθήματα γερά. Ανθρώπινα!! Μια αγκαλιά για όσους αγαπάς, τι καλύτερο;
    Και γιατί να σε ενδιαφέρουν των άλλων; Εκτός και αν είναι δικών σου ανθρώπων
    Στέλλα μου χρόνια πολλά και καλά
    Κράτα γερά γιατί αυτήν την καρδιά που νοιώθει πάνε να μας διαλύσουν
    Καλή σου εβδομάδα

    ReplyDelete
  2. ειναι πολλοι οι φιλοι που εφυγαν τον τελευταιο καιρο Αννα, περασαν στην αιωνιοτητα ετσι ξαφνικα και παλευω να το διαχειριστω.. τελειωνει το ενα, αρχιζει το αλλο, αλλο πιο απαλο κι αλλο γδερνει, τωρα θα κατσω να δω στην τηλεοραση την πολη των αγγελων, να ερθω στα συγκαλα μου

    ReplyDelete
  3. Η απώλεια ενός φίλου είναι πάντα επίπονη και δύσκολο να την διαχειριστουμε!
    Το εχω ζήσει και το ξέρω
    Κουράγιο

    ReplyDelete
    Replies
    1. εκει που διαχειριζεσαι την μια απωλεια ερχεται αλλη, ακομη κι αν δεν μπαινουν στο ιδιο ζυγι, ειναι δυσκολο, νιωθεις το εφημερο στο πετσι σου!

      Delete
  4. Το αίσθημα της απώλειας είναι πάντα οδυνηρό. Προσέχω όμως μια αντίφαση: Δεν θεωρώ ότι δεν σε ενδιαφέρουν τα αισθήματα των άλλων, κάθε άλλο. Η Ανοιχτή σου αγκαλιά άλλα μαρτυρά.
    Καλή βδομάδα να έχεις με ευχές.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Γιαννη μου δεν μπορουν να με αγαπουν ολοι οσους αγαπω, ουτε ειναι δυνατον να μην τους αγαπω επειδη δεν ειμαι μερος της ζωης τους!
      Η αληθεια ειναι οτι η δικη μου η αγκαλια τους θελει ολους μεσα οπως το μικρο παιδι τα καινουργια παιχνιδια του, καποια στιγμη πρεπει να μαθω να το διαχειριζομαι και αυτο ;)

      Delete
  5. H ζωή μας, Στέλλα, είναι ένας αγώνας αντοχής και διαχείρισης απωλειών. Οι φίλοι που «φεύγουν» παίρνουν μαζί τους και κάτι δικό μας, που κι αυτό φεύγει μαζί τους και… χάνεται…
    Εύχομαι η ανάμνησή του να μένει ζωντανή στην καρδιά σου!

    ReplyDelete
  6. Καλή σου μέρα. Όπως βλέπεις κατάφερα να περάσω και από εδώ να σου πω μια καλημέρα. Μάλλον έχω τελειώσει, επί τέλους, την ζημιά που "κάποιος" είχε την κακία να μου χαρίσει. Έχω μια νέα ανάρτηση. Πέρνα όποτε θέλεις.

    ReplyDelete

οι συγνώμες

  Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό,  χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...