Το καφεδάκι στην αυλή είχε τελειώσει, όταν τον ουρανό διέτρεχαν αστραπιαίες φωτεινές γραμμές σαν καρδιογραφήματα. Η βροχή σαν δροσερή ανάσα δεν άργησε να έρθει, ενώ λίγο πριν, η υπερβολικά ζεστή θερμοκρασία δεν άφηνε περιθώρια για τέτοιου είδους έκπληξη.
Έτσι ακριβώς όπως και στη ζωή. Απρόσμενες εκπλήξεις που διαδέχονται η μια την άλλη, άλλες φορές αρνητικές κι άλλες θετικές. Κι εμείς να ακροβατούμε στον αγώνα της επιβίωσης.
Αυλή, καφεδάκι, καταιγίδα στον ουρανό. Ένα εκπληκτικό συνθετικό τοπίο. Τις λατρεύω αυτές τις συνθέσεις με ακραία μεταξύ τους ξεκινήματα αλλά συνθετικές συναντήσεις. Τις λατρεύω. Όπως το λες.
ReplyDeleteΚαλό βράδυ να έχεις.
ελπιζω σε μια επαναληψη σημερινη :)
Delete