Monday, September 18, 2017

μπλε





Από τον Μύρτο,  θυμάμαι εκείνο το μπλε από ψηλά που μου είχε πονέσει τα μάτια.  Δεν ξεχνιέται εκείνο το συναίσθημα.
Εκείνη τη χρονιά,  διάλεγα άντρες,  όπου κι αν βρίσκονταν αυτοί,  όπου κι αν ανήκαν.  Επέλεγα κρυφά και μέσα στο μυαλό μου αλλά τώρα που το σκέφτομαι,  κάτι πρέπει να φανερωνόταν προς τα έξω,  έστω ένα αμυδρά ιδιαίτερο στήσιμο του σώματος επάνω στην απορροφητική θαλασσινή πετσέτα με τα παπάκια.  Χρόνια,  που παραμιλούσαν οι ορμόνες.
Τον ρόλο που παίζουν οι ορμόνες και το ότι όλα τα ερωτικά συναισθήματα σου υπακούουν σ'  αυτές,  έχεις τη δυνατότητα να το καταλάβεις μόνο όταν τις χάσεις.

2 comments:

  1. Μια πικρή και μεγάλη αλήθεια η οποία με βρίσκει σύμφωνο Στέλλα. Όπως επίσης το ότι αυτές, οι ορμόνες, παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ισορροπία μας. Κανείς δεν πρέπει να παίζει μαζί τους.
    Να σου ευχηθώ καλή βδομάδα.

    ReplyDelete
    Replies
    1. ποιος τολμαει να παιξει μαζι τους Γιαννη, αυτες εχουν τον πρωταγωνιστικο ρολο παντα :)

      Delete

μια μέρα

  χρόνος τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα,  κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι,  εμείς επιλέξαμε το όχι νοσταλγία ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια ...