Μ΄ αρέσει αυτή η εποχή, η ψύχρα, η βροχή, τα παιχνίδια του ήλιου με τα σύννεφα που δίνουν ενδιαφέροντα χρώματα στον καμβά του ουρανού.
Οι ματιές έξω από το παράθυρο, οι λασπωμένες κοιλότητες στη βεράντα, η μπαλκονόπορτα που ανοίγει και η τρυφερότητα του φούρνου που καίει στην κουζίνα, το ταψί με την ζεστή πίτα έτοιμο να καταναλωθεί ως πρωινό.
Μ' αρέσει τούτη η στιγμή, που ο ήλιος μου δίνεται ολόλαμπρος χωρίς δεύτερη σκέψη.
_
* Το αγόρι τα Σάββατα που ζηλεύει τους συνταξιούχους.
* Το οπισθόφυλλο του βιβλίου που λέει αυτό:
Είναι ψέμα ότι ο έρωτας θέλει δύο. Στον έρωτα, είσαι μόνος σου. Μόνος σου αγωνίζεσαι, μόνος σου υποφέρεις, μόνος σου χάνεις τον ύπνο σου, μόνος σου παραδίνεσαι. Όταν υπάρχει το Μαζί, τότε είναι Αγάπη.
** Ό,τι, σε όποιον κι αν πεις, κουβεντιάσεις, συμβουλέψεις οδηγεί σε δύο δρόμους. Ο ένας θετικός και ο άλλος αρνητικός. Καμμιά φορά η κριτική προς τη συμπεριφορά του άλλου η οποία για χι λόγους δεν σε βολεύει, μπορελι να είναι τόσο πιεστική που να οδηγήσει στον αντίθετο στόχο από αυτόν που θα ήθελες να πετύχεις! Αυτό, είτε αφορά ενήλικες, είτε παιδιά.
Τι όμορφες κουβέντες....! τι εικόνες απλές γεμάτες καθημερινή αύρα και φρεσκάδα. Πόσο αληθινές οι σκέψεις για τον έρωτα. Πόσο πραγματική αυτή η "ζήλεια" του νεώτερου για τον συνταξιούχο αλλά όχι μονάχα τα Σάββατα. Πόσο μοναδικά τα χρώματα και οι αντιθέσεις της φύσης στο Φθινόπωρο.
ReplyDeleteΣτέλλα μου καλησπέρα.
Μου αρέσουν οι ματιές σου Στέλλα μου, ειδικά τώρα που χειμωνιάζει και θ' αρχίσουμε όλοι μας ν' αναζητούμε και τη ζεστασιά ευαίσθητων blogs!
ReplyDeleteΑΦιλάκια χαρούμενα γιατί επί τέλους βρέχει!
Πόσο όμορφο κείμενο Στέλλα μου!!! Το χάρηκα, το απόλαυσα! Αληθινό, άμεσο που αγγίζει εύκολα ευαίσθητες χορδές.
ReplyDeleteΝα είσαι καλά κορίτσι μου
Φιλιά, Μαρίνα