Monday, November 20, 2017

σκέψεις





Είναι ωραία όταν οι υποχρεώσεις φεύγουν από πάνω μας με το πέρασμα της μέρας.  Χαλαρώνουμε και έχουμε χρόνο να σκεφτούμε τα διάφορα που κυκλώνουν το μυαλό μας.  Σε αντίθεση με κάποιους που αναζητούν συνεχή δυναμική απασχόληση έτσι ώστε να μην σκέφτονται.

Είμαστε παντού λοιπόν,  έλεγες και ξανάλεγες κι εμένα ούτε που μου πέρασε από το μυαλό.  Το εδώ,  το εκεί και το αλλού,  μου ήταν από καιρό γνωστά και οικεία.  Εκείνο το κομμάτι σου όμως,  το άλλο,  το διαφορετικό, το κράτησες μόνο για σένα.  Ακόμη κι εμένα φρόντισες να με κρατήσεις σε απόσταση.  Φυσικά,  αφού αυτή σου η πλευρά θα αναιρούσε όλες τις υπόλοιπες.   Ετσι πίστευες!  Όμως,  αναφαίρετο δικαίωμα η ιδιωτική ζωή.

υ.γ. η φωτογραφία πολύ πρωινή και βροχερή στο μπαλκόνι μου 

No comments:

Post a Comment

μια μέρα

  χρόνος τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα,  κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι,  εμείς επιλέξαμε το όχι νοσταλγία ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια ...