Άφησε την κρύα νύχτα πίσω του και μπήκε στη ζεστή ατμόσφαιρα του καφέ όπου είχαν συμφωνήσει να συναντηθούν απόψε. Η ώρα περνούσε καθώς χάζευε την χριστουγεννιάτικη διακόσμηση, τα ψεύτικα γκί, τα λαμπερά μικροσκοπικά φωτάκια, τις συνθέσεις στους τοίχους μαζί με τους όμορφους πίνακες. Που και που κοίταζε έξω από το παράθυρο μήπως και την έβλεπε να έρχεται. Μάταια. Είχε παραγγείλει τον καφέ του, και όσο αργά κι αν έπινε τις γευστικές γουλιές, έφτανε στο τέλος του. Τί να συνέβει άραγε; αναρωτιόταν. Κι αμέσως μετά, σκεφτόταν πως ίσως και να ήταν καλύτερα έτσι. Τί τα ήθελε τα ραντεβού και τις νέες γνωριμίες; Αυτά, ήταν για τις νεαρότερες ηλικίες, όπου η λαχτάρα και η αφέλεια της νιότης, έδιναν το έναυσμα για μια νέα γνωριμία, ή ακόμη και για μία νέα σχέση. Όταν ακόμη, το ξεδίπλωμα του εαυτού, μοιάζει περισσότερο με παιχνίδι και καθόλου με την κούραση μιας επαναλαμβανόμενης απόρριψης.
.
Στέλλα πολύ ιδιαίτερο το σημερινό σου....! και, πίστεψέ με, γεμάτο συναισθήματα και συγκίνηση. Τουλάχιστον εγώ έτσι το βίωσα. Έχεις μια μοναδική ικανότητα, σε μικρό χρόνο να ξεδιπλώνεις με έντονο τρόπο μια σειρά από σκέψεις και καταστάσεις. Πίστεψέ με είναι μεγάλο χάρισμα αυτο.
ReplyDeleteΛάτρεψα εδώ τη γλυκιά μελαγχολία που διαπερνά το κείμενο. Και ναι, ακολούθησα πιστά όλα τα καρέ σου σαν κινηματογραφική ταινία.
Μια ακόμα φορά καταθέτω τον σεβασμό μου.
Καλό σου απόγευμα.
μα δεν εχουν μια μελαγχολια οι μεγαλυτερες ηλικιες; πολλα χρονια πισω και λιγα μπροστα, αυτο ομως δεν σημαινει οτι δεν συνεχιζουν να λαχταρουν πραγματα. πιστευω οτι ολα γινονται ολο και πιο δυσκολα, ποσο μαλλον οι σχεσεις. κι αυτο το να λαχταρας να μαθεις τον αλλον; δεν μηδενιζεται; ποσο μαλλον να εχεις τη διαθεση να ξεδιπλωσεις τον εαυτο σου. ποιος θα σε καταλαβει, ποιος θα σε ακουσει; ισως κι ολας στην τελικη να μην θελεις εσυ κανεναν.. να το θεωρεις μη ρεαλιστικο και ετσι ειναι! δυσκολα χρονια Γιαννη
DeleteΞεπερνώντας τον υπέροχο –και ευσύνοπτο, βεβαίως– λόγο που μας έχει συνηθίσει η Στέλλα, Γιάννη αναγκάζομαι να μείνω και να σκέπτομαι τη λαβωμένη περηφάνια του κακόμοιρου τύπου που αναγκάζεται να υπομένει τις άνευ λόγου επαναλαμβανόμενες απορρίψεις... Άλλωστε προς τι το ραντεβού;
ReplyDeleteΜα βεβαια, απο ενα σημείο και μετα παυεις να το δινεις! Το ξεδιπλωμα του εαυτου σου.
Deleteκαλημερα Στρατο