Να γράφεις με τρυφερότητα για τους φίλους σου, για τους δικούς σου, για τη ζωή, δεν είναι η διαφορετική, θετική ματιά, είναι που έχουν αγαπηθεί όλα σου τα δάχτυλα, από το μεγάλο ως το πιό μικρό, όλα μαζί και ξεχωριστά ένα ένα. Μόνο έτσι μπορείς να πατάς ακόμη και στο πιο βρώμικο πάτωμα, ελαφριά και κομψά σαν μια αυθεντική, γαλαζοαίματη πριγκίπισσα.
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Tuesday, December 05, 2017
τρυφερότητα
Να γράφεις με τρυφερότητα για τους φίλους σου, για τους δικούς σου, για τη ζωή, δεν είναι η διαφορετική, θετική ματιά, είναι που έχουν αγαπηθεί όλα σου τα δάχτυλα, από το μεγάλο ως το πιό μικρό, όλα μαζί και ξεχωριστά ένα ένα. Μόνο έτσι μπορείς να πατάς ακόμη και στο πιο βρώμικο πάτωμα, ελαφριά και κομψά σαν μια αυθεντική, γαλαζοαίματη πριγκίπισσα.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Φιδάκι
Ίσως έφταιγε ο πύθωνας, αλλά συχνά ένιωθε σαν να έπαιζε Φιδάκι με τη Φρέγια. Έπεφτε σε ένα τετράγωνο με σκάλα και εκτοξευόταν προς τα πά...
Τι όμορφη ανάρτηση!
ReplyDelete