Tuesday, January 30, 2018

#coffee






Οι πιό δύσκολες μέρες είναι αυτές που στρώνεις τα παιχνίδια σου στο πάτωμα,  αλλά κανένα δεν σε ελκύει για να παίξεις.
Δεν έχουμε κάνει ένα λάθος μόνο,  ή μία στραβή,  είμαστε ολόκληροι φτιαγμένοι από λάθη και στραβές!
Τις περισσότερες φορές,  παλεύουμε σε έναν μονόδρομο.  Με τον εαυτό μας!  Από οπουδήποτε αλλού διαφεύγουμε εύκολα.
Τα παραμύθια μας,  τα φτιάχνουμε μόνοι μας,  κομμένα και ραμμένα στα δικά μας μέτρα,  από τους άλλους ζητάμε απλά να τα υποστηρίξουν. 


4 comments:

  1. Είναι κάποιες δύσκολες μέρες, ναι, που συνειδητοποιούμε έμπρακτα μέσα μας πόσο έχουμε ανάγκη τη στήριξη –και την υποστήριξη– κάποιων από τα «κατά συνθήκην» λάθη και… τις στραβές μας…

    ReplyDelete
  2. τι ωραια που το εθεσες Στρατο, αν καταλαβαινω σωστα αυτο που λες!

    ReplyDelete
  3. Το λάθος είναι συνυφασμένο με τη δράση με τη λειτουργία. Συμβαδίζει μαζί της ως πιθανότητα. Ως τέτοια που οφείλει να περιοριστεί έως και να αποκλειστεί. Όμως η πιθανότητά του υπάρχει.
    Ο Αγώνας που δίνουμε με τον εαυτό μας ναι, είναι ο πλέον δύσκολος.
    Στέλλα μου καλό σου βράδυ.

    ReplyDelete
  4. Ελαχιστες φορες ειμαστε στο σωστο δρομο, αλλωστε ποιος τον οριζει; Ειναι κι αυτη μια αποψη Γιαννη!
    Η συμφιλιωση με τον εαυτο μας ισως να επιτυγχανεται μονο οταν ειμαστε παιδια.. ισως και οταν ειμαστα αφελεις και αθωοι ;)

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...