Η ζωή θέλει έρωτα. Να είσαι ερωτευμένος με έναν άνθρωπο, να είσαι ερωτευμένος με μια ιδέα.
Αγάπη!!! Πάνω απ' όλα.
Ερωτεύομαι πάντα τους ίδιους χαρακτήρες, αλλάζουν τα πρόσωπα.
Το καλοκαίρι, είναι τόσο αναγκαία η δροσιά, θεσπέσια, ο θερινός κινηματογράφος και τα τζιτζίκια.
Αυτό, το ουσιαστικό κομμάτι του Αλχημιστή, του Κοέλιο, ισχύει. Επιστρέφω στην αφετηρία συχνά πυκνά, ακόμη και για να σπάσω για άλλη μια φορά τα μούτρα μου. Όμως είναι ένα είδος πολλαπλής ευτυχίας. Και είναι και η έκπληξη. Του τι χάνεις όταν απορρίπτεις και φεύγεις, ή τι θα κέρδιζες αν παρέμενες. Όμως δεν είναι έτσι. Γιατί η επιστροφή, μπορεί να θεωρηθεί και αρχή. Και η κάθε αρχή, δεν περιέχει τη φθορά. Θα την αποκτήσει σιγά σιγά.
Η Ζωή ναι θέλει έρωτα Στέλλα μου. Ο Έρωτας βέβαια δεν είναι μόνο πνεύμα να εξηγούμαστε. Κατά βάση είναι βίωμα αισθήσεων και σώματος. Για αυτό και ενοχοποιήθηκε και βιάστηκε κατ' εξακολούθηση ανά τους αιώνες από τους πραματευτάδες της "ηθικής".
ReplyDeleteΤο καλοκαίρι ανεβάζει και δοκιμάζει τις αισθήσεις στα όριά τους. Να γιατί όλα ακροβατούν στα όρια της πρόκλησης. Και ζωή χωρίς προκλήσεις ή χωρίς ηδονές, αυτές των αισθήσεων και όχι της ...ιδέας, δεν λέει.
Να περνάς όμορφα.
καλο σαββατοκυριακο Γιαννη, στις αγκαλιες και την ηδονη της θαλασσας :)
Delete