Αν το καλοσκεφτώ, όλο μου το βιός το καλοκαιρινό, είναι μια μικρή λεκάνη φρεσκοπλυμμένα μακώ. Μια μπαλίτσα ρούχα που στάζουν νερό. Δυό σκοινάκια γεμάτα βαμβακερά, πιασμένα με ξύλινα μανταλάκια.
Ο ήλιος, τα σύννεφα, είναι όλα δανεικά.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
απόσταση
Οφείλουμε να κρατήσουμε την απαιτούμενη απόσταση από αυτό το ''κάτι'' που μας ταλαιπωρεί, μόνο τότε γίνεται μικρό και δι...
No comments:
Post a Comment