τα σύκα του Σεπτέμβρη

Τρίτος Σεπτέμβρης,  που τρώγωντας σύκα,  σε φέρνω στο μυαλό μου.
- Μη την φας την άκρη,  ήταν ανοιχτή!
- Έφερα σύκα θέλεις;
- Καλύτερα να μη μαθαίνεις σε κάποιον να τρώει!
Φαντάζομαι,  ήταν τα αγαπημένα σου,  όπως και τα χόρτα και ό,τι μπορούσες να μαζέψεις από τους αγρούς με το χέρι.  Γεύομαι τώρα και σκέφτομαι,  τούτο δω να πάρω μετά,  είναι το πιο μαλακό,  ή αυτά που αγόρασα προχθές ήταν πιο νόστιμα,  ή να αυτό τώρα παραείναι ώριμο,  ωστόσο γεμίζει το στόμα,  κολάνε τα χέρια και θέλουν σαπούνισμα στον νιπτήρα.
Μου λείπεις ρε,  μου λείπουν τα σύκα σου,  οι ζωχοί σου,  τα μάραθα σου,  μου λείπεις πιο πολύ που δεν κατάφερα να σε κάνω όπως ήθελα,  δεν το είχαμε οι δυό μας,  μου λείπουν οι αντιδράσεις σου που τις μισούσα,  ο απότομος τρόπος όταν μου μιλούσες,  η απόμακρη φωνή σου όταν δούλευες,  αυτό το ''μη μιλάς'' όταν εγώ ήθελα να πω πολλά,   κυρίως αυτό μου λείπει.