Friday, August 31, 2018

χωρίς ραντεβού





Είναι γαλήνη οι λέξεις σου,  είναι ηρεμία,  είναι τρυφερότητα,  μια γλυκιά πραότητα γεμίζει την ατμόσφαιρα κάθε φορά που έρχονται σε μένα.  Είναι παιχνίδι οι λέξεις σου,  νιώθω παιδί και χαμογελάω με τον τρόπο που ξεκινάς,  το πως ελίσσεσαι,  το πως λες αυτό που θέλεις να πεις χωρίς να ακούγεσαι δυνατά ή παράφωνα.  Σαν μια φωνή ραδιοφωνική που ακούω για χρόνια,  συντονισμένη πάντα στην ίδια συχνότητα,  χωρίς ραντεβού αλλά με την έκπληξη και την δύναμη του ξαφνικού και της αβεβαιότητας.  

No comments:

Post a Comment

οι συγνώμες

  Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό,  χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...