Είναι γαλήνη οι λέξεις σου, είναι ηρεμία, είναι τρυφερότητα, μια γλυκιά πραότητα γεμίζει την ατμόσφαιρα κάθε φορά που έρχονται σε μένα. Είναι παιχνίδι οι λέξεις σου, νιώθω παιδί και χαμογελάω με τον τρόπο που ξεκινάς, το πως ελίσσεσαι, το πως λες αυτό που θέλεις να πεις χωρίς να ακούγεσαι δυνατά ή παράφωνα. Σαν μια φωνή ραδιοφωνική που ακούω για χρόνια, συντονισμένη πάντα στην ίδια συχνότητα, χωρίς ραντεβού αλλά με την έκπληξη και την δύναμη του ξαφνικού και της αβεβαιότητας.
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Friday, August 31, 2018
χωρίς ραντεβού
Είναι γαλήνη οι λέξεις σου, είναι ηρεμία, είναι τρυφερότητα, μια γλυκιά πραότητα γεμίζει την ατμόσφαιρα κάθε φορά που έρχονται σε μένα. Είναι παιχνίδι οι λέξεις σου, νιώθω παιδί και χαμογελάω με τον τρόπο που ξεκινάς, το πως ελίσσεσαι, το πως λες αυτό που θέλεις να πεις χωρίς να ακούγεσαι δυνατά ή παράφωνα. Σαν μια φωνή ραδιοφωνική που ακούω για χρόνια, συντονισμένη πάντα στην ίδια συχνότητα, χωρίς ραντεβού αλλά με την έκπληξη και την δύναμη του ξαφνικού και της αβεβαιότητας.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
No comments:
Post a Comment