Είναι οι βροχερές μέρες του Νοέμβρη που αποζητούν τη σπιτική θαλπωρή, παρέα με ένα καλό βιβλίο, ή μια βόλτα σε πολυσύχναστους δρόμους, χαζεύοντας τις λαμπερές χριστουγεννιάτικες βιτρίνες. Και τα δύο, το καθένα με τον δικό του τρόπο, εξάπτουν την φαντασία μας και δημιουργούν μέσα μας όμορφες ιστορίες. Πολλές φορές φανταστικές κι άλλες πάλι όσο πιο αληθινές γίνεται. Άλλωστε, ο καθένας μας αυτές τις τελευταίες μέρες του χρόνου, θα αναλογιστεί εκτιμώντας για άλλη μια φορά την προσωπική του ιστορία και θα πράξει ανάλογα. Μετρώντας τα συν και τα πλην, θα προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε ισορροπίες εσωτερικές και εξωτερικές. Και σαν φωτεινά μικρά λαμπάκια, ή σαν μικροσκοπικές φλόγες των κεριών, θα νοσταλγήσουμε τις στιγμές μας αλλά και θα βάλουμε πλώρη για τις επόμενες δημιουργώντας όλο και πιο νέες αναμνήσεις.
Οι δικές μας προσωπικές ιστορίες. Δεμένες με το περιβάλλον γύρω μας. Πόσο όμορφο κλίμα δημιουργείς.
ReplyDeleteΚαλή μου φίλη έχω να σου προτείνω κάτι:
Ξέρω ότι έχεις μια δική σου εκφραστική δύναμη στο μικρό κείμενο. Μια σπουδαία αρετή πίστεψέ με και μην την υποτιμάς.
Υπάρχει λοιπόν ένας ελεύθερος δικτυακός λογοτεχνικός χώρος: "Οι 121 λέξεις" Ιστορίες 121 λέξεων. Εκεί οι συγγραφείς αναρτούν τα έργα τους.
Αν σε ενδιαφέρει μπορώ να σου δώσω όλες τις λεπτομέρειες.
Προσωπικά στο προτείνω ανεπιφύλακτα.
Καλησπέρα.
Καλησπέρα Γιάννη μου, μπορούμε να το συζητήσουμε, σ ευχαριστώ για την ωραία πρόταση!
DeleteΚαλή εβδομάδα!
Για μέρες προσπαθούσα να καταλάβω γιατί μας είχες αποκλείσει Φεγγαρένια. Θα είχες τους λόγους σου. Όμως χαίρομαι πολύ που είσαι και πάλι εδώ, ανοιχτή σε όλους μας. Είναι από τις πιο όμορφες γωνιές η δική σου, μια σταθερή αξία.
ReplyDeleteΧρόνια πολλά, για αύριο, ελπίζω να μην το ξεχάσω και να ξαναπεράσω.
Καλώς την Μελιάν!
ReplyDeleteΠόσο χαίρομαι που βλέπω σχόλιο σου!!! Μ αρέσει που είσαι εδώ. Αγαπημένη μου δεν είχα πρόθεση να αφήσω τους φίλους μου έξω από το blog μου, υπήρχε όμως ένα πρόβλημα κι έτσι το ρύθμισα ώστε να το βλέπω μόνο εγώ. Δείχνει να λύθηκε τώρα, για να δούμε!
Σ ευχαριστώ τόσο πολύ για τις όμορφες ευχές σου, κερνάω πολύ νόστιμο προφιτερόλ :)
Χρόνια πολλά, Στέλλα, χαρούμενα, με αγάπη και με υγεία!
ReplyDeleteΚαι κάπως έτσι από το καινούριο σου όνομα βρήκα και το fish eye. Μου'χεις δουλειά όμως...πρέπει να διαβάσω όλα τα ποστ σου :)
Χαίρομαι πάντως που ό,τι πρόβλημα και να υπήρξε, λύθηκε και θα χαιρόμαστε και πάλι τη συντροφιά σου.
Ευχαριστώ και για το κέρασμα, αλλά απ'ότι είδα, στο άλλο δωμάτιο έχει μηλόπιτα. Οπότε μπορεί να την προτιμήσω :)
Καλησπέρα χαίρομαι που σε ξαναβλέπω Μελιάν. Το fish eye έγινε από ανάγκη, μια που είχα ''κλείσει'' το φεγγάρι. Όπου κι αν βρισκόμαστε πάντως ο τρόπος έκφρασης είναι ο ίδιος. Θα έλεγα επίσης πως υπάρχει και ζει μέσα μας σαν σκουλικάκι, δεν μπορούμε ούτε θέλουμε να απαλλαγούμε από αυτόν.
DeleteΣ ευχαριστώ για τις ευχές και πάλι.
Φτιάχνω νόστιμη μηλόπιτα, θα σου αρέσει :)))
Λες ο αέρας που Φυσάει να με έφερε μέχρι την αγκαλιά του φεγγαριού σου; Χάρηκα που σε βρήκα κι εδώ, καλή μου ψαροσυνείδηση, πόσω μάλιστα όταν δεν κανω άπειρες βόλτες στον ιστοχώρο και δεν ξέρω πολλά πράγματα.
ReplyDelete(Να μια ιστορία: "Το πρώτο γκρίζο απόγεμα του Δεκεμβρίου, έτσι, χωρίς λόγο, έρριξα το βλέμμα μου πάνω, εκεί που ένα φεγγάρι λες και με περίμενε να το προσέξω.. (κλπκλπκλπ)" Αλλά, έχεις δίκιο,υπάρχουν τόσες ακόμα να ανακαλύψουμε..)
Τα φιλιά μας (και) για το Δεκέμβριο
ΥΓ. Θα πρέπει να ανακοινώσεις την αλήθεια στους φίλους σου: Δεν έχει άλλη μηλόπιτα. Την καταβρόχθισα, απρεπώς μεν λιχουδικώς δε, όλη!
κύριε Λι, χαλάλι σας ολόκληρο το γλυκό, μαζί με το ταψάκι :)))
DeleteΑύριο, να έρθετε να σας κεράσουμε πάβλοβα, φτιαγμένη όμως με κυδώνι γλυκό, που είναι και της εποχής! Την έχω κάνει παραγγελία σε ζαχαροπλαστείο ξακουστό για τις πάβλοβες του, κι ελπίζω στο μεσημεριανό τραπέζι να με βγάλει ασπροσπρόσωπη, μια φορά το χρόνο γιορτάζουμε άλλωστε :)))
Πόσο χαίρομαι που ο άνεμος σας έφερε από εδώ, αργά ή γρήγορα έτσι κι αλλιώς θα σας έπαιρνα από το χέρι.
Ευχάριστη η παρουσία σας!
Εύχομαι ένα πολύ καλό σαββατοκύριακο!