Friday, December 14, 2018

πρόσωπα





Μέρες βροχερές και παγωμένες,  που αποζητούν την ζεστή γωνιά ενός μπαρ,  με καλή παρέα και ένα δυνατό ποτό ή το πιο χουχουλιάρικο σημείο του σπιτιού,  πλάι στο παράθυρο,  χαζεύοντας το ελαφρύ χιονόνερο που χαιδεύει τα πρόσωπα των περαστικών.  Κάποια από αυτά,  μοιάζουν ικανοποιημένα,  κάποια άλλα ευχαριστημένα,  μα δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να πει πως βλέπει πρόσωπα ευτυχισμένα!  Τα πρόσθετα,  γιορτινά λαμπάκια,  στις βιτρίνες των καταστημάτων,  στις αυλές και στα μπαλκόνια μοιάζουν να πιέζουν για ένα συναίσθημα γιορτινό,  που ουσιαστικά δεν υπάρχει.  Ίσως μόνο,  στα αφελή,  αθώα πρόσωπα των μικρών παιδιών.  Μια εκδρομή στα χιόνια,  ένα γράμμα στον άι Βασίλη,  οι δεκαπενθήμερες σχολικές διακοπές των χριστουγέννων,  ίσως να δημιουργούν στα λιλιπούτεια ανθρωπάκια την αίσθηση μιας χαράς ξεχωριστής,  αληθινής. 
Και γιατί όχι αφού  η ζωή ακόμη δεν τους έχει κάνει φανερό το σκληρό της πρόσωπο.  Δεν έχουν μάθει ακόμη λέξεις όπως ''διάλυση'' και ''συναρμολόγηση'' παρά μόνο όσο αφορά κάποιο συναρμολογούμενο αεροπλανάκι.  Και αυτή η περίοδος της ζωής τους,  αύριο μεθαύριο θα αποτελεί την πιο όμορφη,  την πιο νοσταλγική,  την πιο παραμυθένια,  την πιο γοητευτική τους ανάμνηση.

11 comments:

  1. Πάντα έχεις το δικό σου μοναδικό τρόπο, μέσα σε λίγες γραμμές σκέψεις, να συγκινείς τόσο και να εκφράζεις τόσες αλήθειες, δοσμένες με έναν απλοϊκό τρόπο.
    Είμαι φανατικός λάτρης αυτής σου της γραφής και του ύφους της. Σαν μια μικρή σε έκταση αφήγηση που κρύβει έναν τεράστιο συναισθηματικό πλούτο.
    Σε ευχαριστούμε.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αυτή η γραφή που λες είναι ο εσωτερικός μου κόσμος Γιάννη και ο τρόπος που εκφράζομαι στην ζωή μου, αντιλαμβάνομαι ότι είναι ένας τρόπος ιδιαίτερος και μοναδικός και απευθύνεται σε ιδιαίτερους και μοναδικούς ανθρώπους!
      Καλό βράδυ να έχουμε!

      Delete
  2. Γεια σου, fishάει. Οι αρχαίοι είχαν ένα ωραίο επίθετο (Το οποίο εμείς στην πορεία το πήραμε και του αλλάξαμε τα φώτα, το κάναμε ουσιαστικό) Το επίθετο ήταν "ο νήπιος" και είχε την έννοια του αθώου,του αμόλυντου, του καλώς εννοούμενου αφελή.
    Μάλλον είχαν διαβάσει την ανάρτησή σου οι αρχαίοι..
    Σιγά σιγά αντιληφθήκαμε ότι αυτή την αθωότητα τη φέρουν μόνο τα μικρά, τα πολύ μικρά παιδιά κι έτσι ο χαρακτηρισμός "νήπιος" άρχισε να παίρνει τη θέση του ουσιαστικού για τα πολύ μικρά, αθώα παιδιά.

    Θα 'λεγα, ωραία θα ήτανε, παρά τις διαλύσεις και τις συναρμολογήσεις και τη σκληρότητα της ζωής που περιγράφεις, ωραία θα ήτανε, λοιπόν, να βρίσκαμε ένα τρόπο να διατηρούσαμε κάπως αυτή την αθωότητα για περισσότερο. Υπάρχει τόπος γι' αυτό ή πάλι στην ου-τοπία θα πάμε;

    Καλημέρα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Υπάρχει τρόπος; Λέω και πιστεύω πως πάντα υπάρχει. Εσωτερικές γωνιές του εαυτού μας που τις διαχειριζόμαστε όπως θέλουμε! Θα μου πεις ναι, αλλά όοολοι οι εξωτερικοί παράγοντες; Αυτός ο αιώνιος πόλεμος συναισθημάτων και λογικής; Και οι εκάστοτε ευθύνες που επωμιζόμαστε από τότε που παύουμε να είμαστε παιδιά και αθώα και αφελή, και κάθονται στον αυχένα μας και να οι ζαλάδες, και να τα πονάκια!
      Ωστόσο, μπορεί να μην μπορούμε να είμαστε ολότελα σαν τα παιδιά, αλλά στιγμές στιγμές ρίχνουμε κάτι ψίχουλα στον καλά κρυμμένο μικρούλι μας εαυτό. Είναι μέσα στις ανάγκες μας κι αυτό, τώρα αν πραγματικά φτάνει, δεν ξέρω.
      Καλό, υπέροχο σαββατοκύριακο κύριε Λι.
      Δυό βδομάδες, μέχρι τη νέα χρονιά, έχουμε όλα τα άλλοθι με το μέρος μας να νιώσουμε παιδιά. Μέχρι και τα κάλαντα μποτούμε να πούμε :)))))

      Delete
  3. Διάβασα πολλές φορές αυτό το μικρό κείμενο σου.Είναι τόσο ωραίες οι περιγραφές σου για 3 διαφορετικές οπτικές γωνίες των εορτών.Η πρώτη μέσα σε ένα μπάρ με ένα ανάλογο ποτό και καλή παρέα.Η δεύτερη σε μια ζεστή γωνία του σπιτιού και η τρίτη τα αθώα παιδιά που περιμένουν τα δώρα του Αι Βασίλη.
    Παρόμοιες σκέψεις κάνω και εγώ πολλά χρόνια τώρα.Κυρίως τα βράδυα,όταν όλοι προσπαθούν να ξεκουραστούν και να κοιμηθούν, εγω κάθομαι στο σαλόνι απέναντι από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο με τα φώτα σβηστά και κοιτάω τα λαμπάκια του δέντρου.Τις περισσότερες φορές το μυαλό γυρίζει πάντα στα παιδικά ανέμελα χρόνια.Που τις περισσότερες φορές περιμέναμε να ακούσουμε τα κάλαντα και να παίζουμε με τις ώρες.
    Τώρα τα πράγματα εχουν αλλάξει.Περιμένουμε τις γιορτές μήπως και ξεκουραστούμε λίγο από το τρέξιμο.
    Το μόνο που θα ήθελα να ευχηθώ σε όλες - ολους είναι Υγεία,αγάπη και να μην ξεχνάμε ότι όλοι μας κάποτε υπήρξαμε παιδιά.
    Καλό θα είναι να μην το αφήσουμε να φύγει ποτέ αυτό το "παιδί".
    Γιατί μόνο αυτό μας θυμίζει από που και πως άρχισε η ζωή μας.
    Καλές γιορτές...
    Μάριος.
    https://www.youtube.com/watch?v=vKB5GAA7J5k

    ReplyDelete
    Replies
    1. Γειά σου Μάριε
      Κάπως έτσι κοιτούσα κι εγώ πριν λίγο ένα μεγάλο καρουζέλ υπερπαραγωγή στην πλατεία της πόλης μου. Μα τι ωραία, τι απίθανη κατασκευή! Πόσα μου θύμισε από τα παλιά, από τα παιδικά μου χρόνια. Και ήταν υπέροχο να παρατηρεί κάποιος τις φατσούλες των παιδιών, πόση χαρά, πόσο γέλιο είχαν τα μαγουλάκια τους!
      Εύχομαι πραγματικά να ξεκουραστείτε τις γιορτές και να μην μείνει μόνο ως επιθυμία. Άντε, σε 9 - 10 μέρες χριστούγεννα.
      Σ΄ευχαριστώ για το τραγούδι του Φοίβου.
      Ανταποδίδω
      https://www.youtube.com/watch?v=xmg5lEfFGHQ

      Delete
  4. Ω! Και που να φανταστώ πως πίσω από το fish μάτι βρίσκεται η Στέλλα!
    Τι κάνεις;
    Χαίρομαι όταν ανταμώνουμε!
    ΑΦιλάκια πάντα καρδιάς!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Η Στέλλα βρίσκεται παντού Στεφανία :)))
      Καλώς σε βρίσκω και πάλι!
      Φιλιά πολλά!!!

      Delete
  5. Προσωπικά πάντα μου άρεσαν τα Χριστούγεννα, για ακριβώς τους λόγους που αναφέρεις στο κείμενό σου. Μου αρέσει η αίσθηση της ζεστασιάς και της καλής διάθεσης που βγάζουν - μήπως είμαι κι εγώ παιδί ακόμα, αναρωτιέμαι. :) Δεν είναι ανάγκη ντε και καλά να θέλουμε να είμαστε ευδιάθετοι τις ημέρες των Χριστουγέννων - άλλωστε νομίζω ότι όσοι δεν τα συμπαθούν τούς καταλογίζουν αυτήν την "υποκρισία" των ανθρώπων, δεν είναι μία καλή ευκαιρία όμως να αφήσουμε λίγο πέρα όσα μας βασανίζουν και να χαρούμε αυτές τις μέρες με όποιον τρόπο αγαπάμε;
    Καλή Κυριακή!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Γειά σου Μάριε!
      Πώς μπορεί κάποιος να μη συμπαθεί τα χριστούγεννα μου λες; Θα πρέπει να είναι πολύ κακός άνθρωπος :)
      Προσωπικά όλο αυτό το συναίσθημα θα το ήθελα όλο τον χρόνο κι ας είναι φτιαχτό.
      Βέβαια, η χαρά ήταν διπλή κάποτε που υπήρχε και το δώρο και ο 13ος μισθός. Εξτρα λεφτάκια για ξόδεμα προσωπικό αλλά και για δωράκια. Τώρα για κάποιους από εμάς έχουν στενέψει πολύ τα πράγματα.
      Έτσι, κρατάμε το συναίσθημα, φτιάχνουμε ατμόσφαιρα και ζούμε ο καθένας μας το δικό του παραμύθι.
      Πάντα θα είναι ωραίο αυτό!
      Είπαμε πως θα την διασκεδάζαμε αυτή την Κυριακή, αλλά διασκέδασε μαζί μας η βροχή, και τώρα στεγνώνουμε στα καλοριφέρ.
      Καλή εβδομάδα!!!

      Delete
  6. πολύ καλός και αυτός ο σταθμός, σ ευχαριστώ !!!

    ReplyDelete

μια μέρα

  χρόνος τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα,  κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι,  εμείς επιλέξαμε το όχι νοσταλγία ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια ...