καμέλια

Ήταν γύρω στα τέλη του καλοκαιριού,  όταν την είδαν κι ενθουσιάστηκαν.  Ήταν φυτεμένη σε μια μικρή γλάστρα,  με καταπράσινα γυαλιστερά φύλλα και γεμάτη με μπουμπούκια.  Την θέλουμε,  είπαν και οι δυό με μια φωνή,  να μας τη βάλετε παρακαλούμε πολύ σε μια μεγάλη σακούλα.
Οι οδηγίες που πήραν κατά την πληρωμή,  δεν ευνοούνταν από τις δεδομένες τους συνθήκες.  Κατ'  αρχήν,  το φυτό είχε όνομα και λεγόταν καμέλια.  Η καμέλια λοιπόν ήθελε περιβάλλον σκιερό,  και το δικό τους το μπαλκόνι λουζόταν από το πρωί ως το βράδυ στον ήλιο.  Ήθελε περιβάλλον ψυχρό κι αυτοί,  ολόκληρο το καλοκαίρι μα και αρκετές μέρες πριν και μετά,  έσκαγαν από τη ζέστη.  Προβληματίστηκαν μα δεν βρήκαν το θάρρος να την αφήσουν.  Άς την πάρουμε και βλέπουμε είπαν στην πωλήτρια και την κουβάλησαν μερικά μέτρα ως το σπίτι τους.  Βρήκαν το πιο σκιερό σημείο του μπαλκονιού,  κι εκεί την τοποθέτησαν.
Εν τω μεταξύ,  κάθε πρωί την κοιτούσαν.  Λαχταρούσαν να ανοίξουν εκείνα τα μπιρμπιλιαστά,  φουσκωτά,  ολοστρόγγυλα ανθάκια της.  Μάταια.  Χαιρόντουσαν το μπαλκόνι τους με κάθε τρόπο,  μα η καμέλια έμοιαζε να βρίσκεται σε αμηχανία,  έμοιαζε παγωμένη,  σαν να είχε έρθει σε περιβάλλον άγνωστο και περίμενε δεν ξέρω τι για να χαμογελάσει.
Το καλοκαίρι πέρασε,  ήρθε το φθινόπωρο και μια μέρα,  το ζευγάρι μας μάλωσε,  συχνά πυκνά βέβαια μάλωναν,  μα τούτη τη φορά ήταν τόσο πολύ,  που το αγόρι έβαλε τα ρούχα του σε μια βαλίτσα και έφυγε.  Την άλλη μέρα,  μια μεταφορική εταιρεία,  ήρθε και πήρε κάποια έπιπλα.
Το κορίτσι,  έμεινε μονάχο του στο σπίτι,  και μονάχο του χάζευε πια την καμέλια,  που τώρα πια έβγαζε μικρά,  πράσινα φυλλαράκια.
Ήρθε ο χειμώνας βαρύς.  Στις παγωνιές,  το κορίτσι λυπήθηκε την καμέλια,  την πήρε μέσα στο σπίτι,  άρχισε να κοιμάται στο ίδιο δωμάτιο μαζί της.  Οι κρύες,  σκοτεινές,  μελαγχολικές μέρες,  κράτησαν πολύ.  Όμως όταν κάποια στιγμή,  η θερμοκρασία ανέβηκε,  ο ήλιος ανέτελε λαμπερός,  το κορίτσι πήρε το φυτό και βγήκαν μαζί έξω για να λιαστούν.  Και τότε το είδε..
Ένα πανέμορφο,  ολοστρόγγυλο,  φουσκωτό,  μοναδικό μπουμπούκι.  Τόσο καιρό μετά,  τί χαρά!

''Έλα μια βόλτα από το σπίτι,  θέλω να τη δεις,  η καμέλια μας άνθισε'',  του έγραψε!!!