Monday, April 08, 2019

οι μεγάλοι έρωτες δεν φοράνε νυφικό





Τί απομένει τελικά από έναν έρωτα;
Ένας ήχος.  Ένα φως.  Το μαλακό του πούπουλου,  σε αντίθεση με το τραχύ της καθημερινότητας.
Η γλύκα της βανίλιας του καλοκαιριού.
Το δροσερό άφτερ σέιβ,  που κάνει το φιλί πιό αρρενωπό.
Έχει πάντα ένα παλιό άρωμα ο έρωτας,  και αναμνήσεις..

απόσπασμα από το βιβλίο της Μήτση Βαλάκα, 
''οι μεγάλοι έρωτες δεν φοράνε νυφικό''

Δεν ξέρω τί μένει από έναν μεγάλο έρωτα,  που για κάποιο λόγο έχει τελειώσει.  Νομίζω πως δεν μένει τίποτα.  Τον καταπίνει ο χρόνος.  Ούτε συμφωνώ με το ότι οι μεγάλοι έρωτες δεν φοράνε νυφικό.  Νομίζω πως δεν υπάρχει πιο μεγάλος έρωτας από την αγκαλιά ενός ανθρώπου που σε γνωρίζει καλά.  Που ζει μαζί σου καθημερινά.
Αλλά το βιβλίο,  δανεικό από τη βιβλιοθήκη και δανεισμένο σε μένα από πρόσωπο αγαπημένο είναι πολύ απολαυστικό!  Ό,τι πρέπει για μια Δευτέρα βροχερή,  σχεδόν μελαγχολική.

Ακούω Adamo - Tombe la neige εδώ

10 comments:

  1. Καλησπέρα Στέλλα,
    κάτω από τον ήχο της σημερινής έντονης βροχής έρχονται οι στοχασμοί σου περί έρωτος. Στοχασμοί ρεαλιστικοί και σημαντικοί. Που απασχολούν διαχρονικά την ίδια την ανθρώπινη οντότητα σε πολλές της ιδιότητες.
    Τι μένει από έναν έρωτα λοιπόν. Εδώ έχουμε να κάνουμε μια αναγκαία διευκρίνηση. Να έχουμε την σημερινή εικόνα αυτής της σχέσης. Και το λέω αυτό γιατί ο έρωτας, ως κατάσταση πάθους και πόθων μετασχηματίζεται στην πορεία της ζωής και πέφτει σε σεβασμό, αλληλεγγύη, στήριξη, κατανόηση.
    Αν όλα σε μια σχέση εξελιχθούν ομαλά, θετικά, η φλόγα του έρωτα σφυρηλατεί μια άλλη σχέση Στέλλα στη ζωή μας περισσότερο θετική και δημιουργική.
    Αν όμως τα πράγματα δεν έχουν θετική εξέλιξη σε μια σχέση, τότε το φλογερό ερωτικό αίσθημα Στέλλα γίνεται μίσος, απώθηση, άρνηση. Και αυτό είναι τραγωδία.
    Όλα τα λεφτά σε αυτό που λες είναι εδώ:

    "Νομίζω πως δεν υπάρχει πιο μεγάλος έρωτας από την αγκαλιά ενός ανθρώπου που σε γνωρίζει καλά. Που ζει μαζί σου καθημερινά"

    Καλό απόγευμα.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Γιάννη μου πόσο μ αρέσουν τα σχόλια σου να ήξερες, όχι μόνο εδώ σε μένα αλλά παντού!!!
      Πολύ σωστά τα διαχωρίζεις, ο,τι ήμουν έτοιμη να γράψω ''εξαρτάται από τον έρωτα''. Δεν είναι ένα πράγμα τούτος δω. Έχει πολλές μορφές. Εξαρτάται λοιπόν από την μορφή του, την ποιότητα του, την ένταση του.

      Το βιβλίο μου έκανε εντύπωση Γιάννη, ενώ ανήκει στα εύκολα είναι τόσο καλογραμμένο και κυλάει νεράκι εν τω μεταξύ σε κάνει να περιμένεις με αγωνία τις επόμενες σελίδες.
      Ό,τι πρέπει για μια μέρα σαν τη σημερινή αν και μέχρι τώρα έκανα δουλειά.
      Τώρα θα το απολαύσω
      Καλή βδομάδα εύχομαι :-)))

      Delete
  2. Ααααααα, αυτό το βιβλίο το έχω!
    Μια κυρία, φίλη του εκδότη στου οποίου την εφημερίδα εργάζομαι, το είχε διαβάσει και μετά μου το χάρισε.
    Σκέφτηκα για να μου το χαρίσει έτσι χωρίς λόγο, δεν θα είναι καλό και δεν το διάβασα ποτέ και σε κάποια βιβλιοθήκη το καταχώνιασα.
    Αλλά από ότι βλέπω ωραία τα γράφει!
    Θα ψάξω να το βρω και θα το βάλω στο πρόγραμμα!
    Και τώρα ας βάλω και τον Ανταμό να με συνοδεύσει στον απογευματινό μου καφέ!
    Καλή εβδομάδα Φις Άι!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλησπέρα Αρτίστα μου
      Τι να σου πω, το βλέπω υποκειμενικό, ελπίζω όταν το ανοίξεις να είσαι σε φάση που να το απολαύσεις.
      Με το καλό να πιείς το καφεδάκι σου
      φιλάκια

      Delete
  3. Ταιριάζουν οι έρωτες στις βροχερές μέρες.
    Σάμπως κι ο έρωτας, σε μια καταιγίδα συναισθημάτων δε βρίσκεται
    κι αναζητά το ουράνιο τόξο της ευτυχίας;
    Να ομορφοπερνάς πάντα, με απολαυστικά βιβλία, στιγμές κι ανθρώπους! :)
    Καλή βδομάδα Στέλλα μου :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Βροχερή και η Δευτέρα, βροχερή και η Τρίτη!
      Οι έρωτες ταιριάζουν παντού.
      Αυτό ''το έζησα'' είναι η ικανοποίηση στα μάτια και στο πρόσωπο, είναι τα πάντα όλα!

      Αχ και τα βιβλία θέλουν την υπομονή τους και ιδιαίτερα την συγκέντρωση μας. Αλλά και τον χρόνο μας!
      Όλα όμορφα και τα θέλω, φιλάκια Μαρινα μου :-)))

      Delete
  4. Όμορφη ανάρτηση
    Φιλάκια ...

    ReplyDelete
  5. Λίγο ο Adamo, λίγο η βροχή, λίγο το βιβλίο, κάπως φτάνουμε στη γλύκα (και) των αποσπασμάτων, ακόμα κι αν δε συμφωνούμε πολλές φορές μ' αυτά. Να, όμως, που σε οδήγησαν σε μια δική σου ωραία στιγμή (να "βγάλεις" όλο αυτό)

    τα φιλιά μας

    ReplyDelete
    Replies
    1. Εντάξει τίποτα δεν είναι μόνο έτσι.
      Όλα ισχύουν.
      Το θέμα είναι πως κάποια από αυτά, γεννούν σκέψεις και νομίζω αυτό μ αρέσει. Να με εμπνέει κάτι, να βγαίνει κάτι άλλο, να γίνεται κουβέντα :)

      Καλημέρες βροχερές, εννοείται φιλιά, πολλά!!!

      Delete

οι συγνώμες

  Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό,  χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...