Saturday, May 11, 2019

καφεδάκι





Είναι η ευχαρίστηση της ημέρας,  ανεξαρτήτως καιρού και διάθεσης.
Με παρέα ή επιλέγοντας συνάντηση με τον εαυτό μου,  σε μαγαζί ή στο σπίτι,  με ανοιχτή τηλεόραση ή ραδιόφωνο,  με πλοήγηση στο διαδίκτυο,  διαβάζοντας αναρτήσεις ή χαζεύοντας στο facebook,  αναλογιζόμενη τα παλιά και προγραμματίζοντας τα καινούργια,  διαβάζοντας μερικές σελίδες ενός βιβλίου,  στο μπαλκόνι ή στη θάλασσα,  δουλεύοντας ή παρακολουθώντας μια ωραία ταινία,  όπου κι αν,  όπως κι αν,  πρόκειται για μια εξαιρετικά χαλαρωτική δραστηριότητα.

Μετά από πολλά πολλά φλυτζάνια καφέ φίλτρου με γάλα σε μόνιμη βάση,  γιατί γενικότερα πίνω όλων των ειδών τους καφέδες,   ο καφές μου αυτή την περίοδο είναι διπλός ελληνικός,  αρκετά δυνατός,  με ένα κοφτό κουταλάκι μαύρη ζάχαρη και χωρίς τσιγάρο μιά που εδώ και έξι χρόνια το έχω κόψει.
Προτιμώ να μου το φτιάχνει τα πρωινά η μαμά μου,  και μ' αρέσει να περνάω μαζί της κάποιες στιγμές της ημέρας.

Έχω σηκώσει τα τείχη με τα όρια μου,  και καθώς τώρα πια είμαι αρκετά υποψιασμένη,  δεν αφήνω κανέναν να τα περάσει.  Κυρίως η μαμά μου!
Και το λέω αυτό γιατί καμμιά φορά,  ακριβώς επειδή υπάρχει αυτή η υπέροχη μοναδική σχέση,  μαμάς και κόρης,  ξεχνιόμαστε και αφηνόμαστε λίγο ή πολύ περισσότερο από τα επιτρεπτά όρια.
Γιατί όλες οι σχέσεις έχουν τα λεπτά και επικίνδυνα σημεία τους!

Της αγόρασα ένα βιβλίο γιατί της αρέσει πολύ να διαβάζει,  της το έδωσα νωρίτερα,  γιατί την Κυριακή που είναι η γιορτή της μητέρας θα ταξιδεύει για Αθήνα.
Το έβαλε ήδη μέσα στην βαλίτσα της!

12 comments:

  1. Σας φαντάζομαι τις δυο σας να κάθεστε αντικριστά και να πίνετε τα καφεδάκια σας και γλυκαίνεται η ψυχή μου.
    Να τη χαίρεσαι τη μαμάκα σου κι ας παραβιάζει καμιά φορά τα όρια σου έτσι είναι η μαμάδες παραβιάζουν τα όρια και πρώτα απ' όλα τα δικά τους για μας.
    Όσα λάθη κι αν έκανε (αν έκανε) δεν είναι τίποτα μπροστά σ'ένα τραπέζι με δυο καφεδάκια και εκείνη απέναντί σου.

    Διπλός ελληνικός με μαύρη ζάχαρη; Κι εγώ το ίδιο :)
    Πολλά φιλιά Στέλλα μου και να περνάς όμορφα πάντα, μόνη ή με παρέα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Τα είπες όλα Μαρία στο σχόλιο σου.
      Και απέναντι καθόμαστε και κουβέντα κάνουμε και μερικές φορές την θαυμάζω που διατηρεί την κομψότητα της ακόμη και στα 82 της χρόνια.
      Αλλά η κομψότητα είναι μέσα μας δεν είναι;
      Ή την έχεις ή παλεύεις μάταια να την βρεις :-)))

      Πω πω πόσο μου αρέσει το καφεδάκι, είτε μόνη είτε με παρέα!

      Χρόνια πολλά στις μαμάδες μας!

      Delete
  2. Χμμμμ περί καφέ η κουβέντα σήμερα. Έχουμε παρόμοια γούστα Στέλλα. Καφέ φίλτρου πίνω και εγώ, γλυκό με γάλα και καστανή ζάχαρη. Για το καλοκαίρι φραπεδάκι με γάλα πάντα. Ελληνικό πίνω, που και που, με γάλα και αυτόν χαχαχαχα.
    Πολύ όμορφο δώρο έκανες στη Μαμά, καλοτάξιδη να είναι και να τις χαιρόμαστε Στέλλα μου.
    Φιλιά πολλά καλή μου και όμορφο Σαββατοκύριακο.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ναι Γιάννη, χρόνια τους πολλά, να τις χαιρόμαστε και να είναι γερές και υγιείς!
      Το καφεδάκι θα είναι πάντα η πιό όμορφη στιγμή της μέρας όπως και να έχει.

      Καλό σαββατοκύριακο!

      Delete
  3. Χμ..Από τον καφέ το πήγες, έβαλες ζαχαρίτσα μαύρη, γάλα, το ανακάτεψες .. και στη μαμά μας το έφερες!

    Και τα όρια καλά είναι, και η συνύπαρξη και το μαζί καφεδάκι ακόμα καλύτερα. Μην αγνοούμε τα μικρά κομματάκια της ευτυχίας (μεγάλη λέξη, αλλά, σε μικρές δόσεις χρόνου, μπορεί και γίνεται αισθητή..)

    ΥΓ. Στην Αθήνα; Με βαλίτσα; Να είναι καλά, να ταξιδεύει!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ούτε εγώ ήξερα ότι θα καταλήξω εκεί :-)))
      Αλλά αυτή την περίοδο της ζωής μου ο πιο νόστιμος καφές είναι μαζί της.

      Αυτό με τις μικρές δόσεις πως θα το κάνω εφικτό μου λες;
      Που όταν μ αρέσει κάτι πέφτω με τα μούτρα :/

      Στην Αθήνα νομίζω σου το έχω ξαναπεί ζει η αδερφή μου.. έχει κι αυτή δικαίωμα να έχει λίγο κοντά της τη μαμά της!

      Delete
  4. Στέλλα μου!
    Ζωγραφίζεις με χρωματιστά μολύβια τα συναισθήματα της ανθρώπινης ψυχής αγγίζοντας την ευτυχία για μια μοναδική στιγμή, ένα φλιτζάνι καφέ φτιαγμένο με αγάπη απ’ τα χέρια της. Υπέροχο να περνάς χρόνο με τη μητέρα σου, απόλαυσέ το όσο θα είναι μαζί σου. Εύχομαι για πολλά-πολλά-πολλά χρόνια.
    Να είστε καλά να απολαμβάνετε η μια την παρέα της άλλης.
    Σε φιλώ!

    Υ/Σ Με την μητέρα μου δεν πρόλαβα να πιω καφεδάκι. Με τον πατέρα μου όμως δεκαοχτώ χρόνια (αφότου έχασα την μητέρα μου) το απογευματινό καφεδάκι ήταν η αφορμή για ατέλειωτες συζητήσεις.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αννίκα, σ ευχαριστώ.
      Πέρασα διάφορες φάσεις με τη σχέση μου με τη μητέρα μου.
      Τώρα έχουμε βάλει πολύ νερό στο κρασί μας και οι δύο.
      Προσπαθώ να ξεχνάω ό,τι με στεναχώρησε πολύ.

      Ωστόσο παραδέχομαι, υπήρξα και είμαι ο πιο μεγάλος μαμάκιας όλου του κόσμου :-)))

      Τί κρίμα για τη μητέρα σου!
      Όμως και ο σωστός πατέρας μπορεί να μας προσφέρει την αγάπη του και τις όμορφες κουβέντες του.
      Οι δικοί μας άνθρωποι, οι πολύ δικοί μας, λειτουργούν καταλυτικά, δεν υπάρχει πουθενά παρόμοια σχέση.

      Καλημέρα
      καλή συνέχεια

      Delete
  5. Διαβάζω τον τίτλο της ανάρτησης σου σήμερα και μετά το κείμενο σου.Είναι τόσο ωραίες στιγμές αυτές με την μητέρα μας.με την γυναίκα που μας έφερε στην ζωή και που μέχρι το τέλος της ζωής της όπως και αν είναι αυτό εχει μέσα στην στο μυαλό της εάν είμαστε καλά.Εαν έχουμε φάει.
    Ένα πολύ ευαίσθητο θέμα αυτό που επέλεξες σήμερα.
    Ότι και αν έχουμε να κάνουμε αυυτή τη Κυριακή μπορούμε να βρούμε χρόνο και να περάσουμε χρόνο με τις μαμάδες μας.
    Ο καφές μπορεί να μην υπάρχει πλέον για την δική μου αλλά ένα γλυκό,λιγά λουλούδια και μια μεγάλη αγκαλιά θα υπάρχει πάντα.Για όσο ακόμα θα την έχω στην ζωή μου.
    ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε ΟΛΕΣ τις ΜΑΜΑΔΕΣ!!!
    https://www.youtube.com/watch?v=ADYDZMc1GbU

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ααα εξαιρετικός ο Αζναβούρ. Το κάτι άλλο. Όταν το είχα ακούσει αυτό το τραγούδι πριν περίπου δέκα χρόνια σε μετάφραση εκτέλεση Βασίλη Παπακωνσταντίνου είχα σπαράξει στο κλάμα :-)))
      Και η τρυφερή φωνή της Τσανακλίδου έχει ερμηνεύσει κάτι σχετικό, πριν πάρα πολλά χρόνια!
      https://www.youtube.com/watch?v=MZ1A55fUmB4

      Είναι πραγματικά πολύ ευαίσθητο θέμα και με πολλές πλευρές. Σήμερα ήπιαμε καφεδάκι τρεις γενιές παρέα. Εγώ, η μαμά μου και η κόρη μου.

      Αλήθεια όμως, χωρίς την ύπαρξη των παιδιών μας ποτέ δεν θα είχαμε τη χαρά και την εμπειρία να είμαστε μητέρες.

      Σε χαίρομαι που είσαι εκεί σε κάθε στιγμή, δείχνεις άνθρωπος με αξίες. Εύχομαι να την χαίρεσαι την μαμά σου για αρκετά χρόνια ακόμη.

      Αλήθεια καφεδάκι πίνεις;
      Και αν ναι, τί καφές σου αρέσει;

      Καλημέρα εύχομαι
      καλή Κυριακή

      Delete
  6. Προσπαθώ όο μπορώ να είμαι εκεί.Γιατί με το πρόβλημα που έχει μια είναι καλά και μια δεν είναι.
    Εχθές πήγαμε με λουλουδιά και γλυκά στην μητέρα μου.Μια έβλεπε τα λουλούδια μία εμένα μια την γυναίκα μου.Μετά μου έπιανε το χέρι.το ίδιο έκανε και στην γυναίκα μου.Μετά απ ώρα η γνωστή ερώτηση μαμάς:Εχετε φάει?Είναι μεσημέρι.
    Καφεδάκι πίνω.Ενα όμως την ημέρα γιατί το άγχος και η κούραση δεν επιτρέπει ούτε ένα παραπάνω.
    Ελληνικό,Γαλλικό,espresso,espresso freddo.Το καλοκαίρι.
    Και ένα μουσικό θέμα : https://www.youtube.com/watch?v=vNQ_A9r_hBA

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλημέρα!!!
      Να σκεφτείς πως αυτή η γυναίκα έζησε μια ζωή, έκανε παιδιά, αγωνίστηκε, λαχτάρησε, γέλασε, αγάπησε.
      Ας είναι καλά όσο περισσότερο μπορεί να είναι!

      Τί δουλειά να είναι αυτή άραγε με τόσο άγχος και κούραση;
      Μου φαίνεσαι τόσο ήρεμος άνθρωπος.
      Εκτός κι αν η ηρεμία μπαίνει μπροστά για να καλύψει έναν άνθρωπο επίμονο, δραστήριο, φιλόδοξο.

      Καφέ καλά κάνεις που δεν πίνεις πολύ, κι εγώ όποτε ξεφεύγω το βρίσκω μπροστά μου.

      Delete

στο σύνολο

  Σιγά σιγά μαθαίνεις,  πως οι άνθρωποι με τους οποίους δεν μπόρεσες να νιώσεις αυτό το ''αβίαστα αφήνομαι''  είναι άνθρωποι...