Thursday, May 16, 2019

διάφορα





Ζηλεύω τους ανθρώπους που διαβάζουν πολύ λογοτεχνία.  Πολύ!  Την μια βδομάδα το ένα βιβλίο,  την άλλη το άλλο.

Μ'  αρέσει το πάθος,  το δόσιμο σε ένα συγκεκριμένο είδος συνήθως καλλιτεχνικό.  Ζηλεύω τα αποτελέσματα αυτού,  τα έργα που βγαίνουν από τα χέρια αυτών των ανθρώπων.  Μ'  αρέσει όταν αυτοί οι καλλιτέχνες είναι παραγωγικοί.

Δεν μ' αρέσουν οι απόλυτες,  δογματικές κουβέντες.  Οι αφορισμοί.  Βλέπω συνεχώς άσχημα πράγματα γύρω μου,  μπορεί να αφορούν συμπεριφορές,  αλλά μιλάω κυρίως για την αισθητική.  Πολλές φορές αγανακτώ,  πάντα όμως λέω πως για να γίνεται έτσι,  κάποιος λόγος υπάρχει.  Πάντα και για όλα υπάρχει ένας λόγος που δικαιολογεί μια πράξη ή μια κατάσταση κυρίως όταν δεν  βλάπτει κάποιον.

Θα θυμώσω βέβαια αν με βάλεις στη διαδικασία να κάνω κάτι που δεν θέλω. Έχω υπομονή αλλά όχι μεγάλη.
Πολλές φορές είμαστε καταδεκτικοί μόνο από ευγένεια,  αυτό πρέπει όλοι να το έχουμε κατά νου.

19 comments:

  1. Πράγματι Στέλλα, η λογοτεχνία είναι μεγάλη δημιουργία. Ο κάθε δημιουργός δίνεται σε αυτό που πλάθει στο μυαλό του. Και έρχεται με τη σειρά του ο αναγνώστης να ρουφήξει κάθε του έργο.
    Δεν υπάρχει καλύτερη διάθεση από το να βουλιάζεις σε ένα βιβλίο ή μια κινηματογραφική ταινία. Αφήνεσαι.
    Να στείλω την καλημέρα μου με ζεστά αισθήματα.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μ αρέσουν οι άνθρωποι που διαβάζουν πολύ, ζηλεύω. Μ' αρέσει που κάποιοι είναι πολύ επιλεκτικοί και διαβάζουν αξιόλογα βιβλία.
      όλες οι τέχνες εμφανίζουν μεγάλες δημιουργίες.
      Ζωγραφική, ύφασμα, κόσμημα! είναι τόσα πολλά τα υλικά που έχουμε σε διαθεσιμότητα πλέον και οι τεχνικές έχουν προχωρήσει πολύ.
      Το ιδανικό που μας πρόσφερε το διαδίκτυο ήταν το να τα έχουμε στα πόδια μας όλα αυτά και να χρησιμοποιούμε για να κάνουμε βήματα μπροστά.
      Καλημέρα Γιάννη

      Delete
  2. Είναι ωραίο να έχεις αυτό πάθος και το δόσιμο σε ένα καλλιτεχνικό είδος.Τα προβλήματα όμως είναι μερικές φορές πολλά.
    Θα πάρω ως παράδειγμα εμένα.Που οι γονείς μου με έβλεπαν από παιδί ότι είχα κλήση στην μουσική αλλά δεν ήθελαν να παραδεχτούν ότι μπορεί να γίνω μουσικός ή να σπουδάσω κάτι που να έχει σχέση με την μουσική.
    Πλήρωναν σε ιδιωτικό σχολείο για να μου δώσουν εφόδια να σπουδάσω κάτι που να μου εξασφαλίσει μια καλύτερη ζωή.
    Είναι πολύ ωραίο να εχουμε δίπλα μας τους γονείς μας ή τους δικούς μας ανθρώπους και να μας στηρίζουν σε αυτό που πιστεύουμε ότι μπορούμε να κάνουμε.Και τα καλλιτεχνικά είναι πιστεύω περισσότερο από όλα τα είδη, αυτα που εκφράζουν τα συναισθήματα μας.
    Τα άσχημα πράγματα που γράφεις κυρίως για συμπεριφορές αλλά και για την αισθητική έχουν σχέση με το πόσο τα έχουμε βρεί με τον εαυτό μας,ξέρουμε τι θέλουμε αλλά και ποιους επιλέγουμε να εχουμε δίπλα μας.
    Δεν νομίζω ότι είναι κακό ούτε θα βλάψεις κάποιον εάν του πείς με τρόπο τι είναι αυτό που δεν σου αρέσει.Αυτό που πίστευα πάντα,οχι στο βαθμό που το πιστεύω σήμερα είναι ότι υπάρχουν πάρα πολύ ανθρωποι επιφανειακοί.
    Οι επιφανειαοί άνθρωποι τις περισσότερες φορές εχουν επιθετική συμπεριφορά.Οπου και να πας πλέον το βλέπεις.Δεν τους αρέσει τίποτα.Για όλα εχουν άποψη που θελουν να την επιβάλουν,γιατι αυτή είναι η σωστή.Και πάρα πολλά νέυρα.

    Υπομονή νομίζω πλέον ότι έχουμε ΜΟΝΟ όταν κάτι μας αρέσει πάρα πολύ.
    Ευγενικοί μπορούμε να είμαστε αλλά όχι να δεχόμαστε κάτι όταν δεν μας αρέσει.

    Μάλλον έγραψα αρκετά σήμερα.
    Εχω επιλέξει ένα video που σίγουρα θα το έχεις δεί. https://www.youtube.com/watch?v=Hzgzim5m7oU
    Αξίζει όμως.Και ένα αγαπημένο μου τραγουδάκι που με χαλαρώνει πάντα. https://www.youtube.com/watch?v=0dtwpdgIUiQ

    ReplyDelete
    Replies
    1. Τί σχόλιο ποτάμι είναι αυτό, και πόσο άμεσο, για μια στιγμή νόμισα πως ήταν συνέχεια από το σχόλιο του Γιάννη :-)))


      Έτσι είναι, κι εμένα μου άρεσε η ζωγραφική και ήθελα να μπω στην καλών τεχνών τότε αλλά ο πατέρας μου αυτά τα θεωρούσε χαζά. Ο πατέρας μου ήταν άνθρωπος της επιβίωσης, και να σου πω, τώρα δεν θα του έδινα τόσο άδικο όσο τότε, η κουβέντα όμως αυτή είναι πολύ μεγάλη.

      Σίγουρα οι γονείς συμβάλλουν σε ένα σωρό πράγματα γύρω από μας, στο χαρακτήρα μας, στις σπουδές μας κλπ. Βλέπουμε ότι τα άτομα που δίνουν μεγάλα έργα, έζησαν σε ένα περιβάλλον κατάλληλο, δεν είναι μόνο η αποδοχή είναι και ο κύκλος στον οποίο κινούνται οι γονείς.

      Εννοώ ο καθένας μπορεί να ασχολείται με ότι θέλει, ακόμη κι αν το επίπεδο είναι χαμηλό, αρκεί να μην βλάπτει κάποιον. Πχ έχουμε ένα έργο εμπορικό και κακόγουστο κι ένα καλλιτεχνικό και υψηλής αισθητικής. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο, και τα δύο έχουν κάποιο λόγο ύπαρξης.

      Αυτό που λες πως μπορείς να πεις σε κάποιον κάτι που σε ενοχλεί, χμμ επέτρεψε μου να έχω τις αμφιβολίες. Συνήθως το λέμε με διακριτικό τρόπο πολλές φορές! Αμφιβάλλω αν το καταλαβαίνει. Το λέμε και στα ίσια. Το πιο πιθανό είναι να δημιουργηθεί μια αμηχανία ανάμεσα μας. Το έχω ζήσει πολλές φορές, μετά από τη στιγμή που θα πεις πως κάτι στον άλλον δεν σ αρέσει τίποτα δεν παραμένει ίδιο.

      Γελάω μ αυτό που λες για τα νεύρα. Ποιός ξέρει τι θα έχεις δει κι εσύ :-)))

      Δεν ξέρω αν οι άνθρωποι είναι επιφανειακοί, ίσως ναι με την έννοια πως δεν σου πολυδίνει κανείς σημασία, ο καθένας κοιτάζει τον εαυτό του, και με ότι του κάνει κέφι. Είναι μερικοί εγωιστές και δογματικοί, ενοχλούνται με όλα, ναι έχεις δίκιο. Το θέμα είναι όταν κάνεις κουβέντα μαζί τους ή μάλλον όταν προσπαθείς γιατί συνήθως ΔΕΝ.

      Πάω να ακούσω τις μουσικές σου!

      Delete
    2. Θα συμφωνήσω με τη σειρά μου σε αυτό που παρατηρεί ο ανώνυμος φίλος.
      Όταν ο κάθε γονέας, όταν ο κάθε δικός μας άνθρωπος, σέβεται τα "θέλω" μας αλλά και την αγάπη μας στην τέχνη και στη δημιουργία, είναι μια πολύ μεγάλη προσφορά για να μπορέσουμε να προσπαθήσουμε να το ζήσουμε.
      Έχουν καταστραφεί ταλέντα άπειρα από την έλλειψη στήριξης πάνω σε αυτό το κομμάτι.
      Τι μας κοστίζει λοιπόν να δώσουμε αυτοπεποίθηση σε κάποιον δικό μας; Αλήθεια τίποτα. Ίσα-ίσα θα χαρούμε από το δικό του ταξίδι.
      Την καλησπέρα μου.

      Delete
    3. Γιάννη είναι μεγάλη υπόθεση και οι εποχές που είμασταν εμείς έφηβοι δύσκολες σ αυτό το θέμα.
      Για να καταλάβουν οι γονείς θα έπρεπε να ήταν από εκείνη την πλευρά.
      Επίσης η οικονομική κατάσταση παίζει ένα πολύ σημαντικό ρόλο. Γιατί δεν αρκεί να συνενέσεις στις καλλιτεχνικές σπουδες του παιδιού σου θα πρέπει να έχεις και τα χρήματα να τις υποστηρίξεις, πχ όταν η σχολή βρίσκεται σε άλλη πόλη. Ενοίκια κλπ
      Επίσης αν δεν βρίσκεσαι μέσα σε έναν καλλιτεχνικό κύκλο, δυσκολεύει την κατάσταση.
      Γενικά το θεωρώ πολύ δύσκολο να βγεις μπροστά καθαρά και μόνο με μια καλλιτεχνική ιδιότητα.
      Στα δικά μας τα χρόνια ήταν ακόμη πιο δύσκολο, ήταν κάτι που δεν μπορούσε ο καθένας να το αγγίξει, σήμερα μπορείς να δηλώσεις ό,τι θέλεις, να έχεις κοινό, αλλά δεν έχει την απαιτούμενη αξία όλο αυτό.
      Καλησπέρα κι από μένα

      Delete
    4. Και δύσκολο να μην ήταν (από οικονομικης πλευράς) δεν πίστευαν ποτέ π.χ.ότι μπορεί να έχω κλήση σε κάποιο μουσικό όργανο ή ότι μπορεί να με ενδιέφερε η μουσική επιμέλεια ραδιοφωνικών εκπομπών,να σπουδάσει ιστορία της τέχνης.
      Νομίζω ότι είναι ένα θέμα που μπορούμε να γράφουμε μέρες.Απλά στην Ελλάδα μας τα πράγματα είναι λιγο παραπάνω δύσκολα σε σχέση με άλλες χώρες του εξωτερικού. οι μουσικες για σήμερα.------>>>
      https://www.imagine897.gr/el/

      Delete
  3. Καλησπέρα, κορίτσι,

    Δεν ξέρω αν χρειάζεται να ζηλεύεις/ζηλεύουμε. Είναι ωραίο να φτάνεις να απολαμβάνεις κάτι (στην προκειμένη, τη λογοτεχνία), οπότε, όταν "το 'χεις", το κάνεις. Ευτυχώς, είναι κι από τα πράγματα που γίνονται και δωρεάν, οπότε, "τράβα μπρος και μη σε μέλει". Τι να ζηλέψουμε; Διαβάζουμε κι εμείς :-)

    Φιλιά, ψαροματάκι

    ReplyDelete
  4. Διονύση εγώ τελευταία όλο ροζ λογοτεχνία διαβάζω!
    Πέρασα καλά δε λέω αλλά κάποια στιγμή πρέπει να βάλω ένα φραγμό.

    Ξέρω και πως το καλοκαίρι θα πιάσω τα αστυνομικά.
    άρα;;;
    Μπορώ να σε ζηλεύω έ;

    Ζηλευτά φιλιά για σήμερα λοιπόν :-)))

    ReplyDelete
  5. Ο Κουν έλεγε: Κάνουμε θέατρο για την ψυχή μας!
    Απ' όποια πλευρά κι αν βρίσκεται κανείς του δημιουργού ή του ανθρώπου που χαίρεται το δημιούργημα, αποβλέπει στο ίδιο πράγμα. Εκεί, στο σημείο τομής τους γεννιέται η μέθεξη, η ηδονή!!!!
    Καλό βράδυ ψαροματάκι :)
    Πολλά φιλιά!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μπορώ να το δω κι από τις δύο πλευρές, και ναι πόσο δίκιο έχεις Μαρία.
      Αλλά κι όλη αυτή η παραγωγή από χιλιάδες, μυριάδες χέρια.
      Ηδονή, όπως ακριβώς το λες!

      Καλό βράδυ κι από μένα
      φιλάκια

      Delete
  6. "Ζηλεύω τους ανθρώπους που διαβάζουν πολύ λογοτεχνία"
    Γιατί; Δεν χρειάζεται καταναγκασμός για να διαβάσεις ένα βιβλίο αν δεν το θέλεις. Ή σ’ αρέσει ή δεν σ’ αρέσει. Το πολύ ή το λίγο είναι συνάρτηση του χρόνου που διαθέτεις.
    "Μ’ αρέσει το πάθος, το δόσιμο"...Μα αν δεν υπήρχε το πάθος Στέλλα μου σκέψου τι γλυκανάλατο, άνοστο, άγευστο, ατάλαντο ( όλα τα επίθετα με όλα τα α-στερητικά) θα έκανε ένα έργο ανούσιο και βαρετό. Γιατί τέχνη δεν είναι μόνο η γνώση, αλλά το πάθος που γίνεται ο στόχος να μεταδώσεις το ταλέντο.
    Με ποια έννοια αντιλαμβάνεται κάποιος την αισθητική κυρίως στην τέχνη;
    Του ωφέλιμου, του χρήσιμου, του ευχάριστου;
    Σέβομαι την αισθητική ελευθερία. Δυστυχώς η έλλειψη γούστου (καλού ή κακού ) είναι η αντίληψη κακόγουστης εξεζητημένης και μερικές φορές χυδαίας αισθητικής. (για παράδειγμα ο χώρος του θεάματος-ΜΜΕ που επιδεικτικά αγνοεί το μέσο πολίτη προβάλλοντας τα κιτς πρότυπα. (παιχνίδια, ατάλαντες tv-περσόνες, άσε δε τη μόδα )
    Δεν ξέρω τι κάνει ο κόσμος, εγώ πάντως θυμώνω και θυμώνω άσχημα, τόσο που αφού εξασκήσω τα γαλλικά μου, πατάω στο κοντρόλ το κόκκινο κουμπάκι και γυρίζω στο βιβλίο μου
    Και η μακαριότητα πάλι δεν δικαιολογεί μια χαλαρή βούληση του...έλα μωρέ δε βαριέσαι. Αυτούς που τη διαθέτουν, να σου πω την αλήθεια...τους ζηλεύω...λίγο.
    Καλά..σταματάω.
    Φιλιά και καλό ξημέρωμα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αννίκα μου, εγώ τα θέλω όλα!
      Κάνω όμως ότι και όποτε μπορώ :-)))

      Χωρίς πάθος τίποτα, πόσο δίκιο έχεις.
      Στη δουλειά, στα καλλιτεχνικά, στο να μαγειρέψεις το φαγητό σου ή να στρώσεις το κρεββάτι σου, χωρίς πάθος μοιάζουν όλα τόσο ουδέτερα, τόσο ασθενικά!

      Καμμιά φορά αυτο που εμείς θεωρούμε κακόγουστο, είναι το γούστο κάποιου άλλου.
      Δεν είναι υποκειμενικό, όταν έχει να κάνει με το ντύσιμο πχ, το μπλουζάκι που θα φορέσεις ή το κόσμημα που θα το συνοδεύει.

      Για την τηλεόραση δεν το συζητώ είναι πιά το πιό κακόγουστο κουτί που έχουμε στο σπίτι μας, εύχομαι κάποια στιγμή να αλλάξει αυτό γιατί η τηλεόραση μ αρέσει πολύ. Τη θεωρώ πολύ καλή συντροφιά αλλά κι ένα μέσο το οποίο θα μπορούσε να μας διδάξει πολιτισμό.

      Ααα κι εγώ το βράδυ αντί τηλεόρασης διαβάζω, αλλά να πω την αλήθεια μια κούραση από όλη την υπόλοιπη μέρα, όχι πάντα ευτυχώς, την έχω. Για αυτό και τον τελευταίο καιρό διαβάζω βιβλία που δεν θέλουν πολύ σκέψη.

      Φιλιά κι από μένα
      είμαι λίγο κουρασμένη σήμερα :-)))

      Delete
  7. Αξιοζήλευτοι για μένα, με την καλή έννοια, είναι όλοι όσοι ασχολούνται με πάθος με αυτό που κάνουν.
    Είτε είναι συγγραφείς είτε χτίστες πέτρας.
    Ακόμα κι ο μπαρίστα που έφτιαξε τα σχέδια στους καφέδες της φωτογραφίας που επέλεξες για σήμερα, αξιοζήλευτος είναι κι αυτός!
    Καλό ξημέρωμα Φις Άι!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Να σου πω Αρτίστα μου δεν το σκέφτηκα ποτέ να ζηλέψω τον μπαρίστα αλλά μια που το λες!
      Η αλήθεια είναι ναι πως ότι γίνεται με κομψότητα και λεπτομέρεια κρύβει μια τέχνη μέσα του. Κι ένα πάθος ναι!!!

      Να σήμερα ζήλεψα έναν φίλο που κατασκευάζει μαχαίρια. Ναι, μαχαίρια, διακοσμητικά με τις λάμες τους και με τις περίτεχνες δερμάτινες θήκες τους.
      Ωραία πράγματα!!!

      Φιλιά μαζί με ευχή για καλό απόγευμα

      Delete
  8. Μου αρέσουν όσοι καταφέρνουν στο τέλος της ημέρας να κλείνουν με χαμόγελο. Το ζηλεύω, το λατρεύω, το επιδιώκω κι όσο μπορώ θέλω να το προκαλώ.
    Θα συμφωνήσω μαζί σου, κι εμένα δεν μου αρέσουν τα απόλυτα. Πιστεύω στην ισορροπία. Και προσπαθώ και στη δική μου συμπεριφορά να κρατώ ένα μέτρο, ανάμεσα στη διάθεση μου να βοηθώ τους πάντες και τη φράση του Αρκά: "ας αφήσουμε τους εγωισμούς κι ας κοιτάξουμε λιγάκι και τον εαυτό μας".
    Φιλί γλυκό Στέλλα μου και μεγάλη χαμογελαστή καλημέρα :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ζηλευτό είναι το να έχεις τον έλεγχο. Και τί ωραία να χαμογελάς στο τέλος της ημέρας.
      Και να διαβάζεις ένα ωραίο βιβλίο ή να ακούς μια μελωδία και να την παίρνεις σου τη μουσική ή τις εικόνες στο κρεββάτι σου στα όνειρα σου.
      Ζηλεύω και την ηρεμία, την πραγματική ηρεμία που έχουν κάποιοι άνθρωποι, αυτό ή το έχεις ή όχι νομίζω. Καμμιά φορά το προσπαθώ.
      Οι αυτάρκεις άνθρωποι επίσης είναι ζηλευτοί! Δείχνουν μια δύναμη.
      Οι ψαγμένοι κι αυτοί που δουλεύουν σαν τα μυρμήγκια, που καταφέρνουν λίγο λίγο να έχουν μια κουλτούρα και που πολλές φορές μπορούν να την μεταδώσουν.

      Χαμογελαστά, πολλά φιλιά Μαρίνα μου :-)))

      Delete
  9. Να μπορείς να κάνεις αυτό που αγαπάς, είτε είναι να διαβάζεις λογοτεχνία, είτε τα κείμενα των φίλων σου στα blog τους, είτε να μη κάνεις τίποτα και να απολαμβάνεις ότι έχεις μπροστά σου!
    Σαν παιδί και έφηβη διάβαζα ατελείωτα ακόμα και όλη την νύχτα, με φακό κάτω από τα σκεπάσματα!
    Αργότερα διάβαζα στα φανερά έτσι ξεκοκάλισα βιβλιοθήκες ολόκληρες! Είχα επίσης την τύχη να με αφήσουν οι γονείς μου, να σπουδάζω ζωγραφική, αν και έχω καταλήξει πως η ζωγραφική δεν σπουδάζεται, ή το έχεις ή όχι!
    Τα τελευταία χρόνια διαβάζω μόνο φιλοσοφικά και ψυχολογικά βιβλία και τα βιβλία που εκδίδουν φίλοι μου! Όσο για παρέες, συνήθως ελκύουμε τους όμοιους μας!
    Να ευχηθώ ένα χαλαρό Σ/Κ και να κάνει ο καθένας αυτό που του λέει η καρδιά του!
    ΑΦιλάκια και πολύ καλό μας βραδάκι!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μ αρέσουν τα βιβλία όχι όμως τόσο ώστε να διαβάζω ένα την εβδομάδα.
      Ποιό πολύ μ' αρέσουν οι ταινίες, τις λατρεύω.
      Η ζωγραφική σπουδάζεται αλλά πρέπει να διαθέτεις κι άλλα πολλά +συν, δεν φτάνει η σπουδή. Έκανα πολλά χρόνια σεμινάρια, ζωγραφική, αγιογραφία, ζωγραφική σε μετάξι. Τίποτα δεν με κέρδισε για μεγάλο χρονικό διάστημα.
      Προτιμώ τις καλλιτεχνικές κατασκευές, έχουν μια γοητεία για μένα. Τα διαφορετικά υλικά και πως να συνδιαστούν έτσι ώστε να πετύχουμε κάτι όμορφο.
      Είμαστε πιο ευτυχισμένοι μ αυτό που έχουμε, γιατί αυτό το παιδέψαμε, το αγαπήσαμε, δώσαμε τον εαυτό μας!
      Τελευταία δεν έχω χρόνο να διαβάσω αυτά που πραγματικά θα ήθελα γιατί χρειάζομαι πράγματα που να με ξεκουράζουν περισσότερο.
      Έτσι, αφήνομαι να θαυμάζω!!!

      Καλλιτεχνική μου φίλη, πολλά φιλάκια
      καλό σου βράδυ :-)))

      Delete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...