Thursday, May 09, 2019

Μάης





Αυτός ο Μάης,  είναι βροχερός,  κρύος και με μια αίσθηση απουσίας,  παρ' όλες τις προσπάθειες μου να πατάω πάνω σε προ πολλού χαραγμένα μονοπάτια.

Μια βαθιά συγγνώμη για τα στενά όρια μου,  τα σέβομαι πάραυτα.
Όπως και τον εαυτό μου,  κι όλους αυτούς που αγαπώ και μ΄αγαπούν.
Τις πιό μύχιες σκέψεις μου τις κρατώ ευλαβικά γιά μένα.

Μου λείπουν πράγματα,  άνθρωποι,  μα πώς γίνεται να τα έχω όλα;

16 comments:

  1. Μα όλοι δεν κρατάμε κάποιες σκέψεις μας μόνο για εμάς;
    Μια φορά, κάποτε, θα σταματήσουν οι βροχές και θα ζήσουμε κατά κάποιο τρόπο την εικόνα που δεσπόζει του ποστ!
    Καλημέρα Φις Άι!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αρτίστα μου καλησπέρα!
      Αυτή η εικόνα του ποστ, το φως της και το πράσινο της φύσης της, μου αρέσει τόσο πολύ που μπορώ να την κάνω μαγική και να περπατήσω με τον νου μέσα της!
      Αλλά για να την ζήσουμε, μόνο αν παίζαμε στον κινηματογράφο ή αν ζούσαμε χύμα στη φύση :-)))

      Ναι, όλοι κρατάμε σκέψεις για μας είναι γεγονός και όλοι έχουμε τα όρια μας!
      Το θέμα είναι αν κάτι κάνει το στομάχι μας να σφίγγεται, μια, δυό τρεις για τον άλφα ή τον βήτα λόγο. Όταν τεντώνονται οι χορδές..

      Καλή συνέχεια, σε φιλώ

      Delete
  2. Φυσικά και υπάρχουν μύχιες σκέψεις για μας αποκλειστικά Στέλλα. Και όχι μόνο σκέψεις. Αλλά και μια σειρά βιώματα, τα οποία αφορούν αποκλειστικά δικές μας εικόνες και εκεί θα μένουν.
    Και βέβαια υπάρχουν πράγματα ολόγυρά μας που θα δοκιμάσουν επανειλημμένα τα όριά μας. Θα μας δοκιμάσουν θα μας εξαντλήσουν. Κομμάτι της ζωής είναι και αυτό.
    Πολλές και ζεστές καλησπέρες καλή μου φίλη.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλησπέρα Γιάννη μου.

      Καμμιά φορά η ανταλλαγή αυτών ξεπερνάει τις αντοχές μας.
      Ίσως σωστό είναι να κρατάμε την όποια επαφή στο σημείο που την αντέχουμε.

      Μη νομίζεις έχω εξαντλήσει πολλές φορές τα όρια των φίλων μου :-)))

      Τα φιλιά μου

      Delete
  3. Επειδή είχα μία πολύ δύσκολη αρχή εβδομάδας με την υγεία της μητέρας μου για μια ακόμη φορά, θα συμφωνήσω με αυτά που γράφεις και θα σου πω ότι και σεμενα λείπουν πολύ άνθρωποι περισσότερο αλλά και πράγματα.
    Μουσική τώρα για να δημιουργήσει ο καθένας μας τις δικές εικόνες.
    https://www.youtube.com/watch?v=XQZoM3hRXsA
    https://www.youtube.com/watch?v=z9QgmNffvDs

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ανώνυμε φίλε μου, ακούγοντας το πρώτο σου τραγούδι, θέλω να σου ομολογήσω πως ο μόνος λόγος που καμμιά φορά σπάω το κεφάλι μου να γράψω μια έστω μικρή αξιοπρεπή ανάρτηση, είναι για τα σχόλια όλων των φίλων μου και για τις δικές σου μουσικές :-)))

      Το σκεφτόμουν αυτό που μου είχες πει για τη μαμά σου και παλιότερα, σε παρακαλώ πολύ δώσε της ένα φιλί και ευχήσου της περαστικά από μένα.

      Μου λείπουν άνθρωποι αλλά δυστυχώς έχει γίνει πολύ δύσκολη η επικοινωνία μαζί τους, έχουμε αποξενωθεί τελείως και κάποιος πρέπει να κάνει το βήμα. Όχι εγώ πάντως, τα δικά μου βήματα έχουν εξαντληθεί εδώ και καιρό. Αυτός όμως είναι προβληματισμός για ένα άλλο post.

      Καλό απόγευμα να έχεις :-)))

      Delete
    2. Σ'ευχαριστώ πολύ για όλα οσα γράφεις για μένα.Η μητέρα μου εχει σοβαρό πρόβλημα με την καρδιά της.Τωρα είναι στο σπίτι αλλά δεν ξέρω για πόσο καιρό θα την έχουμε κοντά μας.
      Με τιμά πολύ αυτό που έγραψες για την μουσική που επιλέγω.Πρίν ανεβάσω κάποιο σχόλιο μου πάντα σκέφτομαι και την μουσική που θα ταιριάζει με την ανάρτηση σου.
      Πολλές φορές ψάχνω ώρες εστω για ένα τραγούδι ή μουσικό θέμα.
      Μιλάω μερικές φορές με μουσική.Εκφράζω τα συναισθήματα μου με την μουσική.

      Delete
    3. Τί κρίμα. Έχουμε φτάσει πια στην ηλικία που οι γονείς μας είτε έχουν φύγει, είτε έχουν θέματα υγείας είτε έχουν μεγαλώσει πολύ.
      Εύχομαι όλα να πάνε καλά!
      Για τη μουσική τα έχουμε πει. Εγώ μια που δεν πολυασχολούμαι πολύ εκτιμώ τους ανθρώπους που ξέρουν και βρίσκουν περισσότερα από εμένα σ αυτό το θέμα.
      Νομίζω οι μουσικές σου ταιριάζουν πολύ σ αυτά που γράφω πραγματικά, το έχεις καταφέρει αυτό.
      Είναι υπέροχο να εκφραζόμαστε ανεξαρτήτως τρόπου.
      Η μουσική είναι θεσπέσια οδός.

      Delete
  4. Όλα είναι στιγμές Στέλλα μου!
    Στιγμές που γίνονται κρίκοι ανάμεσα στο παλιό και στο τώρα. Αισθήματα αντικρουόμενα. Ο Μάης είναι φως και Συ ζωγραφίζεις με χρώματα μουντά συναισθήματα μιας ανθρώπινης ψυχής που ξέμεινε στο χρόνο αφήνοντας ίσως τις μνήμες να παλινδρομούν. Σ’ έναν κόσμο θρυμματισμένο θα ‘πρεπε να χαιρόμαστε που υπάρχει έστω ένα πέρασμα, ένα μονοπάτι που οδηγεί στο φως, μπορεί και στη σιωπή, δεν πειράζει, μέσα απ’ τη σιωπή κάποιες φορές ακούς την πιο όμορφη μελωδία.
    Ακολούθησε την καρδιά σου και ταξίδεψε ακόμη και σε μονοπάτια ασπρόμαυρα. Άσε τη φαντασία να τα χρωματίσει...αρκεί όπου κι αν είσαι να βλέπεις μια στάλα το γαλάζιο του ουρανού.
    Τις πιο μύχιες σκέψεις σου αν είναι πικρές κάντες τραγούδι να τις αποκοιμίσεις, αν είναι όμορφες κάντες πυξίδα να βρεις το βηματισμό σου σ’ αυτό το μονοπάτι που ξαναγεννά τα αισθήματα, εκεί όπου η ψυχή γαληνεύει. Ζήσε!!
    Καλό απόγευμα Στέλλα μου!
    Σε φιλώ!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αννίκα μου απόλαυση το σχόλιο σου!!!
      Θα κρατήσω από όλα τα όμορφα που μου λες σήμερα, την αρχή αλλά και το τέλος.
      ''ολα είναι στιγμές''
      ''ζήσε''

      Και σε ρωτάω..
      Υπάρχει άνθρωπος που να το αμφισβητεί αυτό;
      Υπάρχει άνθρωπος που να μην κάνει ό,τι μπορεί για να δει εικόνες, τα χρώματα, τα λουλούδια, να εγώ βλέπω παπαρούνες εδώ κι εκεί φέτος στην πόλη μου και θέλω να τις ρουφήξω όλες.
      Σήμερα η θάλασσα ήταν γκρίζα και θυμωμένη και ήταν τόσο όμορφη.
      Μ αρέσουν τόσο πολύ οι χειροτεχνίες, και τις θέλω όλες, τα χόμπυ μου, αλλά και την έστω μικρής έκτασης δουλειά μου.
      Μ αρέσουν και τα βιβλία, τις νύχτες όλο και κάτι θα βρεις να διαβάζω, εκεί να δεις εικόνες, μόνο ταινίες δεν πολυβλέπω αυτό το διάστημα αλλά μπορείς να τα κάνεις όλα;
      Μ αρέσει να μου φτιάχνει το πρωί το καφεδάκι μου η μαμά μου, κι όλο καρδιοχτυπάω για το πόσο θα την έχω έτσι κούκλα ακόμα!
      Μ αρέσουν οι βόλτες με το ταίρι μου, τα παιδιά μου, μ αρέσει πολύ η πόλη μου, τη λατρεύω.
      Ναι μου λείπουν άνθρωποι και πράγματα μα δε γίνεται να τα μπερδεύω όλα, όσο κι αν θέλω.

      Όσο για τα όρια μου, συνεχώς τα μετράω κι όλο λειψά μου βγαίνουν, θα ήθελα να μπορούσα να μην ήταν τόσο στενά.
      Θα ήθελα να μπορούσα να χωράω πιο πολλούς ανθρώπους στην ψυχή μου. Με τις ''αδυναμίες τους''. Αλλά φαίνεται πως έχω κι εγώ πολλές από δαύτες.

      Πολλά είπα όμως, και όλα δεν λέγονται σε ένα σχόλιο.

      Καλό απόγευμα σου εύχομαι
      :-)))

      Delete
  5. Μια γκρίζα ώρα είναι Στέλλα. Θα περάσει.
    Συμβαίνει πάντα όταν επικεντρωνόμαστε στον εαυτό μας.

    Υ.Γ.Θα ήθελα να ήμουν ένας σκυλάκος, ξάπλα μέσα στο καλάθι της μπουγάδας και να μυρίζω το μαλακτικό με άρωμα πράσινο μήλο. (για να σου φτιάξω το κέφι)
    Καλό απόγευμα ψαροματάκι

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλησπέρα ''φεύγουμε'' με τις ωραίες αναρτήσεις σου!

      Μμμ τέλεια η εικόνα με το σκυλάκι.
      Θα το πω στην Bonnie :-)))

      Καλέ μη νομίζεις πως δεν έχω κέφια, απλά οι σκέψεις είναι σφήνες ανάμεσα σε τρελλές χαρές :-)))
      να κοίτα τί γράφω (γελάω)

      σας χαίρομαι
      φιλιάααα

      Delete
  6. Γεια σου αέρινη κυρία,

    Πέρασε από 'δω εκείνος ο τύπος με τα κρύα αστεία και είπε ότι κάνει κάποιες σκέψεις για την ανάρτησή σου, αλλά είναι πολύ δικές του και θα τις κρατήσει.

    Κρυάδες, του είπα, και τον έδιωξα κι έτσι τώρα είμαστε ήσυχοι να σχολιάσουμε. Σκέφτομαι πάντως ότι πολλές φορές το ρίχνω στην πλάκα, γιατί πολλά θέματα μου φαίνονται σοβαρά και κάποια βαριά και δεν αισθάνομαι να έχω τη δύναμη να τα αντιμετωπίσω φέις του φέις (Το φυσάω το αγγλικό, φυσ άει μου, ε; :-) )
    Γίνεται και το χιούμορ, δηλαδή, ένα καταφύγιο αδύναμων όντων..

    Όλα αυτά και άλλα πολλά, δίπλα στην μπουγάδα και στα χορταράκια της φύσης ίσως θα είχαν μικρότερο, πολύ μικρότερο βάρος.

    Μια και παραπάνω λέγατε για τραγούδια και γραψίματα και επαφές και επικοινωνίες, λέω κι εγώ ότι μου ήρθε στο μυαλό το τραγούδι του τόσο γλυκού Παπάζογλου, το https://www.youtube.com/watch?v=cZ2USTJr0bA

    Τα φιλιά μας, σε σας και στην πόλη σας.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Εντάξει κύριε Διονύση, ισοπεδώστε μας κι άλλο. Χτυπήστε μας αλύπητα με στίχους και μουσικές αντέχουμε :-)))
      Εντάξει η λήθεια είναι πως τις απολαμβάνω.
      Στην αρχή νόμιζα πως ήταν το ''είναι κάτι στιγμές'' πάλι του Παπάζογλου. Αγαπημένος. Αξέχαστος!
      Δεν ξέρω μωρέ, κάτι πάω να γράψω μα ότι κι αν είναι αυτό στο τέλος μου φαίνεται πως ένα πράγμα φωνάζει με ντελάλη μάλιστα.. ελάτε όλοι εδώ, θέλω κουβέντα και παρέα.
      Αλλά νομίζωπως κι εσείς άλλο που δε θέλετε.
      Για αυτό σας λατρεύω, τελεία και παύλα.

      Πού να βρισκόμασταν και όλοι μαζι σε μια εικόνα σαν της φωτογραφίας!!!
      Χαρά τρελλή.

      Φιλιά κι από μένα κι από την πόλη μου
      καλό βράδυ Διονύση μου

      Delete
  7. ευτυχως ξεκινησε να φτιαχνει
    καλημερααα

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μόλις επέστρεψα από βόλτα!
      Τέλεια!!!

      Delete

μια άλλη

  Είτε το αποδεχόμαστε είτε όχι,  με γκρίνια ή με γέλιο,  με χαρά ή με λύπη,  με τρυφερότητα ή κακία,  το περιμέναμε είτε όχι,  το ονειρευόμ...