Οι τσαγκαροδευτέρες λένε, προέκυψαν από το ότι οι κάτοικοι μιας περιοχής, απείχαν από όλες τις εκδηλώσεις της Δευτέρας γιατί μετά από τους χορούς του Σαββατοκύριακου, πήγαιναν με λιωμένες σόλες πια, τα παπούτσια τους στον τσαγκάρη.
Οι δικές μου οι δευτέρες, είναι τεμπέλικες και νωχελικές, ενοχοποιώντας με για τους χορούς που δεν πήγα, και που δεν έζησα. Υποθέτω! Δεν χρωματίζονται με καμμιά ξυλομπογιά και είναι σαν να θέλουν να τραβήξουν από τα πόδια το σαββατοκύριακο, να μακρύνει, να μεγαλώσει, αρνούμενες το τέλος και την επερχόμενη αρχή. Αρνούμενες να εργαστούν, χύνονται σε ένα τεράστιο θρόνο / πολυθρόνα και μου ζητούν και κουβερτούλα. Είναι γκρινιάρες και απαιτητικές.
Κάποια στιγμή, θα τις αφήσω να με παρασύρουν εκεί, στον δικό τους κόσμο, στο δικό τους παραμύθι. Και τότε, ίσως να τις λατρέψω κι όλας, ποιός ξέρει.
Το χουν οι δευτερες αυτό Στελλα μου να ειναι νωχελικες και να μην θελουν να παρουν μπροστα μετα απο ενα χαλαρό Σαββατοκυριακο .. θελουν να συνεχισουν την ξεκουραση.. χα..χα..δεν ειν κακό!!
ReplyDeleteΝα περνας ομορφα χαλαρωνοντας τις δευτερες σου...φιλακιαααα!!
Αυτό που λέμε ''από Δευτέρα'' και δεν γίνεται ποτέ έχει μια βάση λοιπόν, πως να γίνει κάτι, ένα ξεκίνημα μια τέτοια μέρα. Κανονικά θα έπρεπε να είναι ορισμένη ως ντεμί μέρα. Του τύπου κάντε ότι θέλετε. :-)))))))) Για να μην δημιουργούνται συγκρούσεις μεταξύ του πρέπει και του δεν μπορώ. :-)
ReplyDeleteΩστόσο Τρίτη σήμερα, και πολύ χαίρομαι.
Η ζέστη λίγο με ενοχλεί.
Φιλιά και καλημέρες Σμαραγδένια μου
Βουρκωμένη Δευτέρα η χειρότερη μέρα/η καινούργια βδομάδα δεν περνά η ρημάδα...που λέει και στο άσμα η Ροδά.
ReplyDeleteΤώρα....καμιά φορά μπορεί να είναι και τσαγγαροτρίτη γιατί εδώ που τα λέμε η ζέστη μια ζημιά την κάνει...ψέματα να πούμε. Αν σας ενοχλεί η ζέστη στα βόρεια (?) τι να πούμε κι εμείς.
Εγώ δηλώνω παιδί του χειμώνα...εκτός κι αν είμαι σε μόνιμες διακοπές...(μην ακούω γέλια) εδώ ούτε μέχρι τη θάλασσα δεν μπορούμε να πάμε.
Φιλιά και πολλές καλημέρες!!!
Αννίκα
Deleteη Ροδά ήταν και είναι πάντα η αγαπημένη της μαμάς μου!
Το άσμα σωστότατα τα λέει, υπογράφει με ανεξίτηλη μελάνη αυτό ακριβώς που αντιπροσωπεύουν οι Δευτέρες για μας :)
Χμμ
Τσαγκαροτρίτη, αχ μη το λες γιατί έχω δουλειά που πρέπει να γίνει, κι ας έχει φτάσει μεσημέρι κι ακόμη τριγυρνάω για εξωτερικές δουλειές.
Μα νομίζω πως έχουμε τώρα πια ίδιες καιρικές συνθήκες.
ήμουν στο κέντρο, δεν είναι και το πιο ευχάριστο όταν δεν είσαι στη σκιά.
Όοοοχιιιι παιδί του χειμώνα δεν θα δηλώσω ποτέ, γιατί έχω τόσο ανάγκη το φως του καλοκαιριού και των άλλων εποχών, αλλά να είναι και αυτά που έπονται που μας ενοχλούν.
Είναι αλήθεια πάντως, το καλοκαίρι θέλει σκιά στην αυλή, μαγιώ και θάλασσα, καρπούζι, ντομάτα άντε και καμμιά μουσική, βιβλίο κλπ
Να μη σκέφτεσαι τίποτα!
Στην τελική να ακούς μόνο τα τζιτζίκια :)))))
Φιλιάαα!!!!!!
"Παιδί" του καλοκαιριού δηλώνω!
ReplyDeleteΌλο τον χειμώνα ονειρευόμουνα πότε θα τρέχει ποτάμι ο ιδρώτας... πού εδώ;
Γιατί στο βουνό "μου" και στα 500μ υψόμετρο για να ιδρώσουμε πρέπει το θερμόμετρο να ξεπεράσει τους 28 και αυτό όταν αλλού έχει 42! Ακόμα να ζεσταθώ, μόνο χθες έβγαλα το πουπουλένιο πάπλωμα και τις πιζάμες και κράτησα όμως ακόμα την μάλλινη κουβέρτα... φυσικά για να μπω στη θάλασσα πρέπει να μπει Ιούλης και λέμε!
Βλέπεις Στέλλα μου, το ψυχολογικό τραύμα του φετινού πολύ κρύου χειμώνα, δύσκολα ξεπερνιέται!
Έτσι, κάνουμε υπομονή και πού θα πάει θα δούμε και εμείς καλοκαιράκι και όρεξη για παγωτό και βουτιές!
ΑΦιλάκια πολλά πολλά συννεφιασμένα αλλά χαμογελαστά! :))))
Στεφανία, μια φορά πίστευα κι εγώ ο άνθρωπος της φύσης < :))) > ότι στο βουνό ψηλά εκεί έχει δροσιά, και πάμε Καρπενήσι για σαββατοκύριακο. Ήταν Ιούνιος και δυστυχώς είχε καύσωνα. Ένιωσα ότι επέζησα από έναν λίβα που έκανε επίθεση από παντού, οι πέτρες, οι βράχοι, τα χωράφια τα πάντα εξέπεμπαν τρομερή θερμότητα, οπότε είστε τυχεροί που βρίσκεστε σε ένα δροσερό βουνό.
DeleteΕγώ είμαι του ήλιου, είμαι του καλοκαιριού, είμαι της θάλασσας και του νησιού, κι ας έχω 2-3 χρόνια να πάω σε νησί.
Βουνό βέβαια που συνδιάζει θάλασσα όπως το Πήλιο είναι σούπερ αγαπημένος προορισμός :)
Αν ήταν τόσο κρύος ο φετινός χειμώνας ο περσινός τί ήταν;
Εύχομαι πάντα να μην φτάνουμε σε ακραίες θερμοκρασίες και να περνάμε όμορφα με βουτιές ή χωρίς
φιλάκια πολλά :)))
Παρ' όλα αυτά Στέλλα μου, έχουν τις ομορφιές τους!
ReplyDeleteΚοίτα τώρα! Μια υπέροχη κούπα γεμάτη πανέμορφες ξυλομπογιές. Έτσι να μένουν εκεί και να σε προσκαλούν ναζιάρικα σε έμπνευση και δημιουργία. Να παίζουν κρυφτό με τη θέλησή σου.
Άδραξέ την.
Στέλνω ευχές για καλή βδομάδα.
Βεβαίως και έχουν ομορφιά Γιάννη, αρκεί να πας με τα νερά τους, κουβερτούλα αυτές; σεντονάκι εσύ :-))) Αφού έτσι κι αλλιώς μια μέρα είναι και περνάει.
DeleteΝαι τα χρώματα είναι απίστευτα, έχω κούτες ολόκληρες από δαύτα!
Είναι όμως και η φωτογραφία ωραία, άλλη τέχνη κι αυτή.
Καλό μεσημερί Γιάννη, δροσερό
τα φιλιά μου