''Γιατί αυτόν που προσπαθεί να ξεφύγει απ' τον εαυτό του τον ακολουθεί συνεχώς η σκιά του εχθρού του, και δεν μπορεί να σταματήσει να τρέχει μέχρι τελικής πτώσεως.''
σελ. 82
confiteor
Ζάουμε Καμπρέ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
Ένα βιβλίο δύσκολο στην ανάγνωση λόγω πολλών ιστορικών στοιχείων με μια σειρά που κουράζει.
ReplyDeleteΜια περιπέτεια-θα έλεγα-στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ωστόσο οι κριτικές λένε πως πρόκειται για ένα έργο με λογοτεχνικό υπόβαθρο και συνάμα φιλοσοφικό που αγγίζει την πιο βαθιά πληγή της ψυχής. Μια βαθιά διείσδυση στην ανθρώπινη ψυχολογία. Ένα στοχαστικό έργο που παίρνει σειρά προτεραιότητας για ανάγνωση στο εγγύς μέλλον. Όταν το διαβάσω θα έχουμε να πούμε περισσότερα. Πάντως σ' ευχαριστώ!
Καλό ξημέρωμα!
Φιλιά!
Αννίκα, όπως ακριβώς το λες είναι.
DeleteΠολύ δύσκολο δεν είναι, αν και είμαι ακόμη στη σελίδα 120, διαβαζεται ανετα, απλά είναι διαφορετικό και κάπως επίμονο σε σημεία.
Έχει εκείνη την αίσθηση της ποίησης, του στοχασμού, που πρέπει να ξεπεράσεις όλες τις λεπτομέρειες για να αφουγκραστείς την ουσία.
Φοβερό κομμάτι ίσως και το βασικό σχέση πατέρα γιού.
Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω να το τελειώσω πριν εξαντληθεί η υπομονή μου, θα ήθελα όμως.
Καλοκαιράκι βλέπεις και λίγο μας παρακεινεί για πιο ελεύθερα βιβλία, μυθιστορήματα, αστυνομικά, θα δείξει.
Όταν το διαβάσεις να μου πεις, θα ήθελα να ακούσω την γνώμη σου
Καλημερούδια!!!!
:-)))
Αυτό που μας κυνηγά συνέχεια, χωρίς σταματημό, Στέλλα μου, δεν είναι η σκιά του "εχθρού". Η Δική μας σκιά μας ακολουθεί καλή μου φίλη. Ασταμάτητα. Αυτή είναι που καθορίζει το παιχνίδι.
ReplyDeleteΤην καλησπέρα μου κορίτσι μου.
Ναι, αδυνατώντας να δούμε τα δικά μας, δημιουργούμε εχθρούς αυτό καταλαβαίνω!
DeleteΚαλησπέρα Γιάννη