Saturday, July 13, 2019

πόνος





Αυτό που δεν θέλεις να παραδεχτείς,  μου είπε,  είναι πως τον πόνο,  δεν τον αντέχεις.
Ούτε την ανημπόρια.
Ούτε αυτό το να ξυπνάς το πρωί και να θέλεις να πετάξεις στα σύννεφα και κάτι να σε κρατάει σταθερά βιδωμένο στη γη.

Μερικοί άνθρωποι,  δημιουργούν μόνοι τους τα δεσμά τους,  του απάντησα.
Άλλοι δυσανασχετούν και δεν ξέρουν πώς να αποδεσμευτούν κι άλλοι νιώθουν την ευτυχία αλυσοδεμένοι.

Είναι κι άλλοι,  πουλάκια στους αγρούς,  μέλισσες στα λουλούδια,  ρουφούν κι ευχαριστιούνται,  δημιουργούν πόρτες,  τις ανοίγουν και τσουπ,  μέσα!  Απαλλαγμένοι κυρίως από τον πόνο της ψυχής.   Ίσως αυτοί,  κατάλαβαν νωρίς κι έπραξαν αναλόγως!


10 comments:

  1. Ευτυχία και αλυσοδεμένοι δεν μπορώ να φανταστώ πως μπορεί να συνυπάρχουν αυτά τα 2.Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να αισθάνεσαι ελεύθερος.
    Πολλά χρόνια από τότε που πήγα στον στρατό,θυμάμαι ότι μου έκανε εντύπωση αυτό που έγραψες.Κάποιοι άνθρωποι είναι πραγματικά τυχεροί.Χωρίς να κουραστουν ότι θελουν γίνεται.
    Υπάρχουν βέβαια και οι άλλοι που για να πετύχουν αυτό που θέλουν δεν λογαριάζουν τίποτα.Ουτε πόνο ψυχής ούτε τίποτα.Για μένα είναι "κενοί"άνθρωποι.
    https://www.youtube.com/watch?v=z9QgmNffvDs

    ReplyDelete
    Replies
    1. Κι όμως κάποιοι δημιουργούν μόνοι τους υποχρεώσεις!
      Οι υποχρεώσεις σε κρατούν αλυσοδεμένο.
      Δίνεσαι ολάκερος εκεί.
      Ξεχνάς τον εαυτό σου, ξεχνάς και να σκεφτείς ότι δεν σου αρέσει, άσε που κάποιοι νιώθουν σημαντικοί μέσα από αυτό, άρα και ευτυχισμένοι.
      Είναι πολλές οι πτυχές!

      Ε ναι, είναι πολλοί που πετυχαίνουν χωρίς να λογαριάσουν τίποτα.
      Εν μέρει το καταλαβαίνω.
      Έχουν έναν στόχο, αυτό τους αρκεί. Πιστεύεις πως για να πετύχεις πχ επαγγελματικά, έχοντας μια επιχείρηση μεγάλη, δίνεις λογαριασμό; Εύκολα αποκτάς μια μερσεντές και κάποια ακίνητα;

      Delete
    2. Ευκολα δεν τα αποκτάς,αλλά σίγουρα δεν θα τα πάρει κανείς μαζί του όταν θα πεθάνει.Ολα εδώ μένουν.Επιλογες είναι βέβαια για τον καθένα από εμάς.
      Εμενα δεν με αντιπροσωπεύουν όλα αυτά.Δεν μπορώ να εχω μερσεντές και ακινητα και να είμαι κενός από συναισθήματα.Δεν είμαστε ευτυχώς όλοι ιδιοι και απληστοι.

      Delete
    3. Σιγά μη νιώθουν άπληστοι.
      Νιώθουν πως το παλεύουν, και το παλεύουν.
      Νιώθουν κερδισμένοι ανάμεσα στους χαμένους και είναι.

      Άσε ανώνυμε φίλε μου εμείς είμαστε από την άλλη όχθη, από την όχθη των συναισθημάτων :-)))

      καλό απόγευμα σου εύχομαι
      φιλιά
      :-)))

      Delete
  2. Όπως όλα και αυτό. Κάπως έτσι.

    :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ε ναι!!!

      Όλα ανθρώπινα, ο πόνος κυρίως

      φιλιά

      Delete
  3. "Μερικοί άνθρωποι, δημιουργούν μόνοι τους τα δεσμά τους"

    Νομίζω είπες μια τεράστια αλήθεια Στέλλα. Μια αλήθεια τόσο σοκαριστική όσο και ρεαλιστική. Έτσι είναι. Μόνοι χτίζουμε τις φυλακές και τους τοίχους ολόγυρά μας. Φοβόμαστε να πετάξουμε, δεν έχουμε καν τη δύναμη να παλέψουμε.
    Πόση μεγάλη αλήθεια συναντώ μελαγχολικά σε αυτά σου τα λόγια.

    Καλησπέρα καλή μου φίλη.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Βεβαίως, κι αυτό το βλέπεις κυρίως όταν έρχεσαι σε επαφή με άτομα από την άλλη πλευρά του σκηνικού.
      Θα μπορούσαν να δημιουργήσουν υποχρεώσεις.
      Αντ' αυτού ζουν για την πάρτη τους και ζουν καλά κι ευτυχισμένα.
      Από πόσα σκαλοπάτια έχουν περάσει για να φτάσουν ως εδώ είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα.
      Κατ αρχήν πρέπει να καταλαβαίνεις τα δεσμά.
      Δεν έχουν όλοι την ίδια αντίληψη

      Γιάννη μου πονεμένα φιλιά
      και χαμόγελο
      :-)))

      Delete
  4. Έι Στέλλα γιατί τόσο πεσιμισμός;
    Και γιατί να μην γίνεται όπως τα παραμύθια: και ζήσανε αυτοί καλά και μεις καλύτερα; Όταν λείπει η θετική διάθεση κι ο μοιρασμένος πόνος πάλι πόνος θα είναι. Αυτός καθορίζει τις σκέψεις και τις πράξεις μας.
    Αν θέλεις να πετάξεις ή να βουλιάξεις στον καναπέ και να ακούς τα χρατς-χρουτς απ’ το σαράκι που θα σε τρώει.
    Βέβαια ούτε αιθεροβάμων, ούτε μίζερος. Αλλά δεν θα του χαριστείς κιόλας, δεν θα πέσεις αμαχητί. Κούνα του το δάχτυλο και χαμογέλα. Ξέρεις; Ο πόνος φοβάται το χαμόγελο. Χαμογέλα μέχρι την επόμενη φορά! Έτσι μπράβο!
    Φιλιά αισιόδοξα, Κυριακή είναι αύριο!

    Τι νέα απ' το μέτωπο της.....μέσης. Λίγο καλύτερα;

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αννίκα,
      Είναι μια κατάσταση που αν μείνει όπως έχει δεν μ ενοχλεί καθόλου θα περάσει, επειδή όμως έχω κατά καιρούς κακή εμπειρία, δεν μπορώ να πω έναν μεγάλο φόβο τον έχω που μου δημιουργεί άγχος και εκνευρισμό.

      Το κυριώτερο είναι ότι δεν μπορώ να κάνω όλα όσα θέλω!

      Δεν πειράζει, θα περάσει κι αυτό λέει ο λαός μας.
      Και το πιστεύω!

      Καλό βράδυ κορίτσι μου
      Βράδυ Σαββάτου τραγουδάει ο Βασίλης μας
      https://www.youtube.com/watch?v=-cuNQF-6W_Y

      Delete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...