Tuesday, July 16, 2019

η πιο άκαμπτη λέξη






η πιο πέτρινη κι από την πέτρα
η πιο σιδερένια κι από το σίδερο
η πιο γρανιτένια κι από τον γρανίτη
η πιο μαρμάρινη κι από το μάρμαρο
η πιο παγωμένη κι από τον πάγο
η πιο σκοτεινή κι από το πιο πηχτό σκοτάδι
η πιο συμπαγής κι από το πιο στερεό
η πιο βαρύγδουπη
η πιο απόλυτη
η πιο άκαμπτη
η πιο τρομερή κι από τον τρόμο
η πιο φοβική κι από τον φόβο
η πιο μαύρη κι από το μαύρο
η πιο κοφτερή κι από τη λεπίδα

είναι η λέξη  θ ά ν α τ ο ς..
όταν χτυπάει το τηλέφωνο και μια φωνή σου λέει  πως  π έ θ α ν ε  η θεία Μ.

η θεία Μ.  π έ θ α ν ε   μ ό ν η!

12 comments:

  1. δεν ξερω αν ειναι προιον μυθοπλασιας η πηγαζει απο αληθινο γεγονος... αισθανθηκα μουδιασμενη παντως
    με αγγιξε

    καλη σου μερα

    ReplyDelete
    Replies
    1. πραγματικό γεγονός το οποίο κι εμένα μου άφησε βαριά συναισθήματα, μα δεν υπάρχει πιό βαρύ, ένας άνθρωπος με τον οποίο έχω αναμνήσεις από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, η αδερφή της μαμάς μου, πλήρης ημερών σα 88 θα μου πεις, όμως δεν παύει να ήταν ένας άνθρωπος της δικιάς μου ζωής Κωνσταντίνα μου

      καλημέρα

      Delete
  2. Πένθιμη συνοδεία οι λέξεις σαν θρήνος της απώλειας αγαπημένων που αφήνουν πίσω όλες τις μνήμες. Ξυπόλυτη η ζωή μας προσπερνά και τι μένει; Δυο λόγια ψεύτικα ή αληθινά ποιος ξέρει, κι ένα μαντήλι δάκρυα σε μια σειρά παραταγμένους που εύχονται καλό ταξίδι και εγκωμιάζουν τη στερημένη μας ζωή.
    Κατευόδιο και συνοδεία για το μεγάλο βιβλίο του ληξίαρχου.
    Το ΜΟΝΗ είναι που φοβίζει πιο πολύ κι απ’ το θάνατο. Ας είναι τουλάχιστον η ύστατη στιγμή ταπεινή αλλά γεμάτη φως για να βρει η ψυχή το δρόμο της κι ας είναι η θύμησή της αιώνια. Καλό Παράδεισο.
    Στέλλα μου να είσαι καλά, να έχετε την ευχή της!


    ReplyDelete
    Replies
    1. το ξαναδιαβάζω και μου φαίνεται όντως ανατριχιαστικό

      Αννίκα μου σ ευχαριστώ για την παρουσία σου
      τα φιλιά μου

      Delete
  3. Παγωνιά! πραγματική παγωνιά!
    Ένα σοκ σαν ακούγεται η λέξη του! ένα μούδιασμα γενικό και απόλυτο συνοδεύει την είδηση.
    Και εκεί μαζεύονται και τα υπόλοιπα.
    Ηλικία; Ναι παίζει ρόλο, ίσως η πληρότητα των ημερών να έρχεται να απαλύνει ελάχιστα τον πόνο, να λιώνει λίγο τον πάγο.
    Όμως αυτό το "μόνη" Στέλλα, έρχεται να ακουστεί πιο σοκαριστικό. Πιο άσχημο.

    Θέλω να σου στείλω κάθε μου συναίσθημα σαν τιμή στη μνήμη της. Να την θυμάστε όπως την αγαπούσατε Στέλλα.
    Και να κρατήσετε τις ευχές της.
    Καλό της ταξίδι.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Γιάννη μου έγινε κι αυτό!

      Σ ευχαριστώ
      φιλιά πολλά

      Delete
  4. Μόνοι ερχόμαστε και φεύγουμε πιο μόνοι, λέει ένα τραγούδι.
    Κι αυτό με φοβίζει.
    Εύχομαι καλό παράδεισο στη θεία σου.
    Οι ωραίες σας στιγμές να φέγγουν τον δρόμο της.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ReplyDelete
    Replies
    1. Τα φιλιά μου Ρένα,
      σ ευχαριστώ!

      Delete
  5. Διάβασα αυτή την ανάρτησή σου πολλές φορές.Πιστεύω ότι όλους μας αγγίζει αυτό το θέμα.Νομίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι φοβόμαστε τον θάνατο.
    Υπάρχουν όμως και κάποια άλλα πράγματα που με φοβίζουν οσο μεγαλώνω.2 είναι αυτά.
    Να μην χάσω το μυαλό μου και να μην μείνω μόνος.(Να μην πεθάνω μόνος).
    Δεν ξέρω τους λόγους που η θεία σου έμεινε μόνη στα τελευταία της.Πάντα μένουν οι ωραίες και ευτυχισμένες στιγμές που εχουμε ζήσει με τους γονείς μας και με τους συγγενείς.



    ReplyDelete
  6. Στο τελευταίο μου τηλεφώνημα μαζί της, λέγαμε διάφορα πχ θυμάσαι αυτό, θυμάσαι εκείνο, και στο καθένα που τη ρωτούσα απαντούσε ναι, ναι, ωραία περάσαμε!
    Αυτό δεν είναι το σημαντικό;
    Να νιώθεις ότι έχεις περάσει ωραία!

    Νομίζω αυτά που τρομάζουν εσένα, μας τρομάζουν όλους μας.
    Εκείνη η παραίτηση των τελευταίων χρόνων, αν βέβαια υπάρξει αυτή.
    Η παραίτηση του σώματος, η παραίτηση του μυαλού!

    Ο πατέρας μου δεν πέθανε καθόλου μόνος.
    Είχε δίπλα του και τα δικά μου τα παιδιά, την οικογένεια μου κατά κύριο λόγο, την μαμά μου, αλλά και την αδερφή μου κάποιες έστω στιγμές.

    Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι αυτή την ευκολία, να είναι πολύ κοντά στην αρρώστεια, στα τελευταία του άλλου. Για αυτό υπάρχουν και τα γηροκομεία. Που δεν είναι ό,τι καλύτερο.

    Ναι συμφωνώ, πάντα μένουν οι ωραίες στιγμές, σε μας ιδιαίτερα που μένουμε πίσω, κι έχω πολλές τέτοιες, πάρα πολλές :)

    σ ευχαριστώ για την παρουσία σου
    Είτε γιατί δεν θέλουν είτε γιατί δεν μπορούν.

    ReplyDelete
  7. Είναι απίστευτο πόση δύναμη έχουμε οι άνθρωποι όταν πρέπει να είμαστε δίπλα στους γονείς μας.
    Εάν αγαπάμε πραγματικά τους ανθρώπους που μας έφεραν στην ζωή τότε δεν τους αφήνουμε σε γηροκομεία.Είναι τόσο χάλια εκεί.
    Επειδή εχω περάσει και εγώ δύσκολες στιγμές μπορώ να καταλάβω πολλά.
    Η παρουσία μου θα υπάρχει πάντα για σένα.Πιστεύω να είσαι λίγο καλύτερα.
    ( https://www.youtube.com/watch?v=5anLPw0Efmo - > για την θεία )

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αλήθεια, σ ευχαριστώ πολύ!
      Είμαι καλά, νομίζω πως κάθε φορά, γινόμαστε και λίγο πιο σκληροί σ αυτό το θέμα!
      Είναι η άμυνα.

      Ωραία κι η μουσική που διάλεξες.
      Την καλησπέρα μου

      Delete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...