Monday, July 22, 2019

τα μπλε της θάλασσας





Σκέφτομαι να μεταφέρω τη θάλασσα σε πανί κι έχει το μυαλό μου χρώματα και νήματα και φόρμες και βελονιές πολλές.  Με τον πιό απλό τρόπο την θέλω.  Δεν μ'  ενδιαφέρει η πιστή απόδοση ή η σωστή σειρά,  όσο η γενική συμβολική εικόνα και το συναίσθημα.


Αυτό το συναίσθημα καθώς το μάτι βουλιάζει στα μπλε μα συγχρόνως ελευθερώνεται και φεύγει μακριά στον ορίζοντα.

Αυτό το συναίσθημα επίσης  (δεν χορταίνεται ποτέ) που νιώθεις πως κάποιος είναι δίπλα σου και σ'  αγαπάει με αγάπη αδελφική.  Ένας ξένος ίσως.  Ή μια ξένη.  Ένας άνθρωπος που δεν γνώρισες ούτε που θα γνωρίσεις ποτέ.  Ένας άνθρωπος τόσο μπλε,  όσο και η θάλασσα.

υ.γ.
στη φωτογραφία,  όσα μπλε και πράσινα είχα στο κουτί με τις χρωματιστές κλωστές.  Τί λέτε;  Κάνουν τη θάλασσα;

10 comments:

  1. Πανεμορφη η αναρτηση σου!!!!!Φυσικα και κανουν ολα αυτα τα υπέροχα χρωματα για να φτιαξεις τη θαλασσα.Καλο υπολοιπο καλοκαιριου να περασεις ⛵

    ReplyDelete
    Replies
    1. καλησπέρα Γιάννη
      το σκέφτομαι απλό, σαν μια επιφάνεια ήρεμη γεμάτη με τη σειρά αυτών των χρωμάτων..
      Καλό καλοκαίρι και σε σένα.

      Delete
  2. Βαθύ μπλε απέραντο, ήρεμο κι αφηνιασμένο όπως ακριβώς η ζωή.
    Αυτό το μπλε που ταξιδεύει την ψυχή, που αιχμαλωτίζει το βλέμμα, που βαθαίνει τη σκέψη, που ξεσηκώνει τις αισθήσεις.
    Θάλασσα, πικροθάλασσα.... πότε σκληρή, πότε ήρεμη σαν την αγκαλιά της μάνας, πότε φίλος, πότε εχθρός. Μα πάντα ένας καθρέφτης της ψυχής να αντανακλά το πάθος να χαράξεις καινούργιες ρότες με ανοιχτές όλες σου τις αισθήσεις.
    Γιατί σαν τη θάλασσα είναι οι σχέσεις των ανθρώπων. Να την αγαπάς αλλά να μην την εμπιστεύεσαι.
    Μ'αρέσει το θέμα, ειδικά όταν το βλέμμα χάνεται στις αποχρώσεις του μπλε κι ας ήταν (διάβασα στην αρχαιότητα) χρώμα σε δυσμένεια.
    Φιλιά!
    Καλό βράδυ!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Κοίτα να δεις Αννίκα μου πόσο της στιγμής είναι κάποια πράγματα. Χθες ήμουν ενθουσιασμένη με κάθε μπλε που θα μπορούσε να υπάρξει στο περιβάλλον μου.
      Η αλήθεια είναι πως καθώς κοιτούσα τη θάλασσα έτσι πρασινογάλαζη και διάφανη και ήρεμη όπως ακριβώς μ αρέσει σκεφτόμουν πως θα μπορούσα να κρατήσω εκείνη την αίσθηση, τα χρώματα, την ηρεμία με κάποια τεχνική. Επιστράτευσα στο μυαλό μου τις όποιες γνώσεις μου και κατέληξα στη βελόνα και στην κλωστή.
      Δεν ξέρω αν τελικά το κάνω, αλλά τα χρώματα αυτά της φωτογραφίας με συνεπήραν :-)))

      Κατα τα άλλα συμφωνώ με όσα πολύ ωραία μας λες στο σχόλιο σου!
      Να συμπληρώσω πως το ουλτραμαριν έγινε το πιο περιζήτητο χρώμα στη μεσαιωνική Ευρώπη, ενώ για αιώνες το κόστος του ανταγωνίστηκε την τιμή του χρυσού.
      Απόστευτο ε;

      Αν και για μένα η θάλασσα, ασχέτως αν εγώ την λέω μπλε, είναι μπλεγαλαζοτυρκουαζοσμαραγδένια, με έμφαση στο σμαραγδένια :-)))

      Delete
  3. ανυπομονώ να δω την θάλασσα σου
    το σπιτάκι μου [ως δελφινάκι που είμαι]
    ωραία χρώματα

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αν την φτιάξω θα σας τη δείξω σίγουρα.

      Το σπιτάκι σου δελφινάκι μου!
      Ξέρεις πόσο τρελαίνομαι όταν βλέπω δελφίνια καμμιά φορά στη θάλασσα;
      Πόσο τυχερή νιώθω;
      Και χοροπηδάω σαν παιδάκι!
      :-)))

      Delete
  4. Φυσικά και την κάνουν τη θάλασσα Στέλλα μου! Ένα προς ένα τα χρώματα. Και πιστεύω στα χέρια σου και στην καλλιτεχνική τους δύναμη. Να δούμε και το αποτέλεσμα ναι ;
    Από όλα τα μπλε που βλέπω με τραβάει αυτό το σμαραγδένιο περισσότερο.
    Καλή δύναμη κορίτσι μου.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Γενικότερα από τα χρώματα της θαλασσας Γιάννη μου με τραβάει κι εμένα το σμαραγδένιο.
      Είναι το θαλασσινό μου, είναι το αγαπημένο μου πρασινομπλε, καμμιά φορά τελείως πράσινο.
      Καλημέρα να έχουμε
      :-)))

      Delete
  5. Το να μπορείς να εκφράζεις αυτά που έχεις μέσα στο μυαλό σου,στην ψυχή σου με όποιο τρόπο μπορείς αυτό για μένα είναι τέχνη.
    Είναι ωραίο να μπορείς να φαντάζεσαι κάτι και όπως το εχεις στο μυαλό σου να γίνεται πραγματικό.
    Το μπλέ χρώμα σε όλες τις αποχρώσεις του είναι το αγαπημένο μου.
    Οπως και η θάλασσα.Τα χρώματα που αλλάζει την ώρα που γίνεται ένα με τον ουρανό.
    Λατρεύω τα δελφίνια.Μπορώ να βλέπω τα παιχνίδια που κάνουν μεταξύ τους ώρες...
    Η μουσική σήμερα νομίζω ότι ταιριάζει αρκετά.
    https://www.youtube.com/watch?v=fZCA7yB2L-k

    ReplyDelete
    Replies
    1. Θα σου πω κάτι για μένα που ίσως σου φανεί ανούσιο αλλά όλο αυτό που λες, το ένιωθα σε όλη μου τη ζωή. Όμως πιστεύω ότι αυτό που έκανα τελικά, ήταν τέχνη αλλά λίγο πολύ σε πλαίσια, δεν ξέρω ποια κατάλληλη λέξη της ταιριάζει.
      Πχ κατασκεύαζα πράγματα, μικρά κομψοτεχνήματα, δεν έχει σημασία τί είδους για να επιβιώσω.
      Αυτό βέβαια είναι από μόνο του πολύ σημαντικό!
      Αλλά η τέχνη, η πραγματική τέχνη δεν χωράει την άποψη άλλου μέσα παρά μόνο τη δική σου. Αφουγκράζεσαι το δικό σου θέλω και μόνο αυτό, χωρίς πχ να σκεφτείς αν οι στίχοι που γράφεις θα είναι εμπορικοί. Η πραγματική τέχνη περιέχει μέσα της εσένα και την στιγμή σου!
      Κάποτε ζωγράφιζα, όμορφα πράγματα και αναλωνόμουν στην λεπτομέρεια για να δείξω πόσο τέλειο μπορώ να φτιάξω κάτι να μου πουν μπράβο.
      Όμως αυτό δεν έχει καμμία σχέση με την τέχνη.

      Δεν ξέρω, αν όμως έχεις έστω ένα μικρό βίωμα των όσων σου λέω θα το καταλάβεις.

      Ωωω η αφιέρωση με τα δελφίνια αλλά και η μουσική εξαιρετικά!!!
      σ ευχαριστώ
      τα σχόλια σου είναι πάντα μια ευχάριστη έκπληξη
      :-)))

      Delete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...