φίλη

Είναι αυτή  για την οποία έχω ανατρέξει σε σελίδες του τύπου ''10 λόγοι που η φίλη σας δεν είναι φίλη''.
Είναι αυτή από την οποία περίμενα να μου πει ''μη στενοχωριέσαι,  εσύ έπραξες το καλύτερο''.
Είναι αυτή με την οποία 40 χρόνια (ναι 40) μετά θα ήθελα να νιώθω πως είναι αδερφή μου.
Είναι αυτή με την οποία θα ήθελα να νιώθω εμπιστοσύνη και ασφάλεια.
Είναι αυτή που στις πιο δύσκολες στιγμές μου διεκδικούσα την παρουσία της.
Είναι αυτή που πάντα κρατούσε μια σταθερή απόσταση,  με έννοια κυριολεκτική αλλά και με την έννοια της διακριτικότητας.
Είναι αυτή από την οποία περίμενα να με επιβραβεύσει για κάτι που πέτυχα,  να μου πει ''δεν πειράζει''  για τις αποτυχίες μου.
Είναι αυτή που δεν θα ήθελα να είναι επικριτική απέναντι μου.

Είναι αυτή με την οποία έχουμε περάσει στιγμές και στιγμές μαζί και από την οποία έχω φύγει μακριά εδώ και δύο χρόνια κι αν με ρωτήσεις το γιατί δεν ξέρω να σου το προσδιορίσω.
Δεν μπορώ να ζυγίσω αν εγώ ζητάω πολλά ή αν αυτή δίνει λίγα.
Δεν μπορώ να πω αν αυτή είναι τόσο απόλυτη και τελειομανής,  ή εγώ τόσο απλωμένη και χαλαρή.

Είναι αυτή που σκίζομαι απόψε να ακούσω έστω τη φωνή της αλλά μόλις σκεφτώ να σηκώσω το τηλέφωνο αναρωτιέμαι αν θα μου άρεσε να ζήσω μια επανάλειψη από τα ίδια.
Αλλά δεν ξέρω αν αυτά ''τα ίδια'' που αποποιούμαι είναι το λίγο το δικό της ή η δική μου υπερχείλιση;