Friday, October 18, 2019

δύσκολες μέρες

ζωγραφική της Francine Van Hove



Αυτό που πήραν φεύγοντας μαζί τους,  ήταν η αμέριστη εμπιστοσύνη μου,  δεν έχω,  τις δύσκολες μέρες,  ποιόν να εμπιστευτώ και πού να ακουμπήσω.





14 comments:

  1. Μέσα σε δύο γραμμές εκφράζεις αυτό που ακριβώς αισθάνεσαι αυτό το καιρό.
    Από την περασμένη εβδομάδα προσπαθώ να βρω το κουράγιο να ξεπεράσω αυτό που μας είχαν πει οι γιατροί ότι μπορεί να συμβεί από τον Ιούνιο.
    Εκει που όλα έδειχναν ότι είναι καλά "έφυγε" στον ύπνο της.Ο λόγος που γράφω σήμερα είναι για να εκφράσω αυτό που θέλω να γνωρίζεις-ετε ,ότι μόνο όταν φύγει η μάνα μόνο τότε καταλαβαίνουμε τι θα πει πόνος - μούδιασμα.
    Αποφάσισα να σχολιάσω το θέμα σου σήμερα γιατί αυτό που πήρε η μητέρα μου φεύγοντας ακόμα και τις τελευταίες στιγμές της ήταν το ενδιαφέρον της μου έδειχνε ότι "ακουμπάω" εάν θελω σε εκείνη και όλα φέυγουν.Ευτυχώς έχω μια υπέροχη γυναίκα δίπλα μου και μου στέκεται οσο κανένας άλλος συγγενείς.Με αγάπη πολύ.
    Σαν την εμπιστοσύνη που έχουμε στην μάνα δεν την βρίσκουμε πουθενά.
    Μουσική σήμερα https://www.youtube.com/watch?v=iDrUA8F7Vn8
    https://www.youtube.com/watch?v=iYVWOPkwu6o

    ΥΓ: Η μουσική ήταν το πρώτο που μου έμαθε να λατρεύω από πολύ μικρή ηλικία.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Δεν ξέρω τί να πω με έναν άνθρωπο που δεν με εμπιστεύεται να μου στείλει μέηλ αλλά μου εξιστορεί τη ζωή του, τα συναισθήματα του, τί να πω.
      Αν μπορούσα θα σου έστελνα μια φωτογραφία με κάποια πολύ όμορφα τριαντάφυλλα για τη μαμά σου. Λυπάμαι πάρα πολύ!
      Έχεις δίκιο σε όσα λες, σίγουρα η μαμά σου ήταν ένας άνθρωπος στον οποίο στηρίχτηκες, μη νομίζεις πως αυτό θα αλλάξει.
      Θα συνεχίσει να σε στηρίζει με τη σκέψη έστω κι από μακριά.
      Κι εσύ θα γίνεσαι όλο και πιό δυνατός και θα είσαι εσύ αυτός που θα μπορείς να στηρίξεις αγαπημένους σου ανθρώπους.
      Οπωσδήποτε θα είσαι κι εσύ ένας υπέροχος άνθρωπος για το άλλο σου μισό, αυτά μακάρι να είναι αμοιβαία.
      Να είσαι γερός και δυνατός και να την θυμάσαι την μανούλα σου, κι όλα τα όμορφα που σου έδωσε, να εμπιστευτείς και να τα μεταφέρεις κι εσύ σε άλλους ανθρώπους.

      Τί ωραίες οι μουσικές σου!!!
      Καλή συνέχεια

      Delete
    2. κάτι που σκέφτηκα για σένα

      https://www.youtube.com/watch?v=d-diB65scQU

      Delete
    3. Σ'ευχαριστώ πολύ για όλα. https://www.youtube.com/watch?v=mCDbvxeJVhc

      Delete
    4. όταν το πρωτοάκουσα έκλαιγα !!!

      https://www.youtube.com/watch?v=YRBjGVmmx7k


      Έβαζες ψεύτικες φωνές,
      γελούσες κι έκανες πως κλαις
      κι εγώ παιδί, α ρε μαμά.
      Πίσω μου τρέχεις μια ζωή
      με ένα πιάτο και μια ευχή.
      Τότε με κράταγες σφιχτά,
      τώρα κοιτάς από μακριά.
      Μέσα απ' τα δόντια να μιλάς,
      σ' ακούω σαν τώρα, μη με σκας.
      Δε θα σε ανεχτεί κανείς,
      θα πας χαμένος, θα το δεις, α ρε μαμά.
      Α ρε μαμά.
      Ύστερα λόγια στο χαρτί,
      συγγνώμη, σ' αγαπώ πολύ,
      είμαι εδώ, α ρε μαμά.
      Ζωγράφιζες και μια καρδιά,
      με νίκαγες με ζαβολιά
      κι έβαζες πάντα στο πικάπ το δίσκο με το Άβε Μαρία.
      Άβε Μαρία.
      Χανόσουνα στη μουσική,
      εσύ γινόσουν το παιδί
      κι εγώ ένας άγγελος στη γη
      να σε προσέχω μια ζωή.
      Τις πόρτες άνοιγες στο φως,
      να μπει ο ήλιος κι ο θεός,
      να μας φυλάει, α ρε μαμά.
      Τα βράδια ήσουν μια αγκαλιά
      κι ανάμεσα απ' τα φιλιά
      έκανες τη φωνή λαγού,
      το λύκο και την αλεπού.

      Delete
  2. Όντως οι άνθρωποί μας όταν φεύγουν παίρνουν κομμάτι μας. Αν ήταν και το αποκούμπι γεμάτο εμπιστοσύνη τότε είναι διπλός ο πόνος.
    Καλημέρα Στέλλα μου

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αυτοί που έφυγαν, εννούσα κυριολεκτικά, απομακρύνθηκαν, έφυγαν από τη ζωή μας με τη θέληση μας ή όχι.
      Υπάρχουν άνθρωποι που ακουμπήσαμε επάνω τους, κι όμως μας τελειώσανε.
      Εμπιστευτήκαμε, αλλά τώρα είμαστε αλλού μεν, χωρίς αυτή την εύκολη πρόσβαση σε έναν ώμο δε.

      Για όσους έφυγαν από τη ζωή, είναι μια κατάσταση πολύ δύσκολη Άννα μου, πιστεύω με το πέρασμα του χρόνου διαχειρήσιμη

      σε φιλώ
      καλό σ/κ

      Delete
  3. Στη ζωή υπάρχουν περιπτώσεις που οι άνθρωποι που πέρασαν απ τη ζωή μας, φεύγοντας, πήραν και ένα δικό μας κομμάτι. Μικρό ή μεγάλο. Αυτό είναι πιθανόν να οδηγήσει στη δική μας αποψίλωση, στη δική μας ερήμωση. Όμως αυτό, δυστυχώς ή ευτυχώς, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι μιας κοινωνικής ζωής. Είναι κάτι που δεν θα αποφύγουμε. Τι απομένει; Να μπορέσουμε να το διαχειριστούμε καλά. Να φτιάξουμε άμυνες, να είμαστε προετοιμασμένοι για κάτι τέτοια γεγονότα.
    Η Ζωή είναι ωραία. Προχωράμε Στέλλα μου χαμογελώντας. Στέλνω τα φιλιά μου. Καλό Σαββατοκύριακο.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Προχωράμε Γιάννη μου, δεν διαφωνώ όμως ποιόν αντέχουμε τώρα πιά και ποιός μας αντέχει;
      Πιστεύεις πως υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θα μας δώσουν τον χρόνο τους αλλά κι εμείς αντίστοιχα μήπως δίνουμε την εμπιστοσύνη μας;
      Ίσως κάποια πράγματα ανήκουν πια σε μια άλλη περασμένη εποχή και ηλικία, η έλλειψη όμως είναι εμφανής.
      Να σηκώσεις το τηλέφωνο και να πεις ξέρεις με απασχολεί αυτό.
      Δεν υπάρχει αυτό Γιάννη μου και ξέρεις τί; Είναι η άλλη φωνή που λείπει, η αποστασιοποιημένη αντίληψη, ο άνθρωπος που είναι απ έξω και ακούει.

      Φιλιά οπωσδήποτε μεγάλα!!!

      Delete
  4. Ο άνθρωπος που τα έλεγα όλα και με ανεχόταν σε όλα, πέθανε πριν από 10 χρόνια.
    Το κενό που άφησε, ακόμα παραμένει κενό.
    Οι φίλοι μου από τα παλιά, είναι όλοι μαζί μου, ευτυχώς δεν απομακρύνθηκε κανείς, γιατί θα μου ήταν πολύ δύσκολο να κάνω νέες γνωριμίες.
    Ή μάλλον, για να το πω πιο σωστά, νέες φιλίες.
    Για όσους απομακρύνθηκαν, δεν με ένοιαξε, αλλά ούτε και ξαφνιάστηκα. Ίσως ένιωθα ότι δεν ήταν παρά κάποιοι γνωστοί και τίποτα παραπάνω.
    Καλό Σαββατοκύριακο Φις Άι!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αρτίστα μου πολύ λυπάμαι!
      Όμως διάβασα το σχόλιο σου πριν 2 ώρες περίπου και καθώς έκανα την βραδινή μου βόλτα σκεφτόμουν τον δικό μου άνθρωπο που έλεγα τα πάντα και με ανεχόταν.
      Αρχικά δεν ήθελα να κάνω την αναδρομή, είναι λίγο πως να το πω εφιαλτική.
      Αλλά θα προσπαθήσω να την περιγράψω με λίγο κινηματογραφικό τρόπο μια που πριν λίγο πέρασα απο το Ναταλί που είναι ένας ωραίος θερινός κινηματογράφος της γειτονιάς μου που είναι, 19 Οκτωβρίου, ακόμη ανοιχτός.
      Η ζέστη στη Θεσσαλονίκη είναι ομολογουμένως αφόρητη!

      Λοιπόν η σχέση με τον φίλο μου άλλαξε για λόγους που εμείς οι δύο ξέρουμε, και έγινε κάπως όπως των πρωταγωνιστών αυτής της ταινίας :-)))
      https://www.youtube.com/watch?v=8pSYfZJfK5I

      Μετά από όλο αυτό, για να ξαναγίνω φυσιολογικός άνθρωπος εγώ, εκείνος δεν ξέρω τί έκανε, έκανα αυτό που έκανε ο πρωταγωνιστής αυτής της ταινίας :-)))
      https://www.youtube.com/watch?v=quuMv7cGUn0

      Και κάπως έτσι μου τελείωσε ο άνθρωπος που άκουγε όλα όσα του έλεγα και με ανεχόταν, μαζί και ό,τι είχε να κάνει με εμπιστοσύνη!!!
      Ελπίζω κι εύχομαι να περνάει καλά όπως πάντα ήταν η επιθυμία του.

      _________

      Φίλους, με την έννοια του είμαστε μια ομάδα δεμένη δεν είχα ποτέ.
      Παρέες, γνωστούς, φίλους ένα δυό σταθεροί άνθρωποι φυσικά υπάρχουν, αλλά δεν είναι οι άνθρωποι που τους τα λέω όλα.
      Συνήθως όπως κάνουμε όλοι, λέμε αυτά που ταιριάζουν με τον καθένα.
      Και νέες γνωριμίες κάνω αλλά επιφανειακές.
      Η απομάκρυνση πάντα με ενοχλούσε ακόμη κι αν ήξερα πως την προκάλεσα εγώ.
      Δεν πιστεύω πως ευθύνονται για την εμπιστοσύνη που έχει χαθεί, είναι θέμα ηλικίας, εποχής, τρόπου σκέψης και ζωής.
      Αυτά τα πράγματα μια φορά γίνονται και είναι αναντικατάστατα!

      Delete
    2. Και ναι, το κενό που άφησε παραμένει κενό!!!

      Delete
  5. Σε μια υγιή σχέση η εμπιστοσύνη και η ειλικρίνεια μας κάνει να νιώθουμε ασφαλείς αλλά θα πρέπει να είναι αμφίδρομη. Ίσως είναι πιο σημαντικό σε μια σχέση να γνωρίζουμε τον εαυτό μας, τα όρια που θα επιτρέψουμε να περάσει ο άλλος, τις επιρροές που επίσης θα του επιτρέψουμε να ασκήσει για να νιώσουμε ασφάλεια και να χτίσουμε αυτοεκτίμηση. Αλλιώς κάνει κατάχρηση κι αυτό σίγουρα κάποια στιγμή δεν θα μας αρέσει.
    Κανείς δεν είναι τέλειος και όσο κι αν συμφωνούμε με κάποιον για την εμπιστοσύνη απαιτείται και χρόνος και κόπος αλλιώς είμαστε σ' ενα φαύλο κύκλο που τελικά μας καταρρακώνει.
    Εγώ θα θέσω την εμπιστοσύνη σαν ευθύνη. Ή την έχεις ή όχι, αλλιώς η όποια σχέση δεν έχει νόημα.
    Καλή Κυριακή Στέλλα!
    Φιλιά!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Νομίζω την εμπιστοσύνη θα πρέπει να το θέλουμε εμείς να την δείξουμε, επιλέγουμε τον άνθρωπο κι εκείνος ανταπεξέρχεται. Όπως πολύ ωραία μου γράφεις Αννίκα μου είναι αμφίδρομη η σχέση, αναμφισβήτητα.
      Αλλά εξαρτάται κι από το πόσο θέλει να ανοιχτεί κάποιος, κι αν θέλει!
      Μου φαίνεται πως περισσότερο δυνατοί νιώθουμε καθώς πατάμε γερά στα πόδια μας από μια ηλικία και μετά.
      Βέβαια υπάρχουν σχέσεις εμπιστοσύνης κι ας μην τα λέμε όλα στον άλλον.
      Εδώ όμως μιλάμε για τον συνδιασμό!

      Η εμπιστοσύνη θέλει και αυτιά να την ακούν.
      Και ενσυναίσθηση!

      Φιλάκια!!!

      Delete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...