Thursday, October 24, 2019

μία βόλτα





Είχε η θάλασσα ένα μπλε τόσο βαθύ και μαύρο!
Είχε και μια γυαλάδα εκείνο το μπλε μαύρο,  σαν ένα ζευγάρι καλογυαλισμένα παπούτσια λουστρινένια.
Και ήταν τα φώτα της πόλης τόσο λαμπερά,  σα μικρά διαμάντια,  ζαφείρια,  ρουμπίνια και τοπάζ που αντανακλούσαν στο σκουρόχρωμο υγρό.
Δεν χόρταινες να κοιτάς..

8 comments:

  1. Είναι η ομορφιά που προσφέρει μονάχα η θάλασσα! Με τη μοναδική υφή της και τη γοητεία της.
    Καλησπέρα Στέλλα μου. Κράτα αυτές τις όμορφες παραστάσεις αγκαλιά για ένα όμορφο βράδυ.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Γιάννη μου δεν μπορείς να φανταστείς πόσο όμορφο ήταν το σημερινό απόγευμα / σούρουπο, γύρω στις 7.00! Δεν χόρταινα να κοιτάζω τα χρώματα!
      Οπωσδήποτε σπουδαία μαγιά για ένα ωραίο βράδυ..

      καλησπέρα Γιάννη μου

      Delete
  2. Ποιος είπε, είπαμε, ότι η ποίηση είναι μόνο για τους ποιητές και τα ποιήματα;

    Καλό βράδυ :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Στην παραλία της πόλης όπου ζω, έχω δει πολλά ποιήματα ως τώρα :-)))
      Ήμουν πολύ τυχερή σ αυτό

      καλό βράδυ
      καληνύχτα

      Delete
  3. ...και πόσο ποιητικά μας τα παρουσιάζεις!!! Έγινα μέρος αυτής της ο ομορφιάς και γαλήνης που η θάλασσα χαρίζει!!!
    Καλησπέρα Στέλλα μου με τις όμορφες βόλτες σου

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλησπέρα Αννα Φλο μου
      Καλό βράδυ να έχουμε
      σ ευχαριστώ

      :-)))

      Delete
  4. Γι αυτό και λένε, "μια βόλτα είναι η ζωή μας"!
    Καλές τριήμερες ηλιόλουστες βόλτες λοιπόν!

    Αφιλάκια πολύ γλυκά Στέλλα μου! :)))

    ReplyDelete
    Replies
    1. επίσης Στεφανία μου, βόλτες στο όμορφο βουνό σου

      τους χαιρετισμούς μου
      φιλιά

      Delete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...