Τούτες οι φωτογραφίες που περιέχουν κίνηση είναι τόσο κινηματογραφικές!!!
Ένα Φθινοπωρινό φύλλο, σελιδοδείκτης σε ένα αγαπημένο βιβλίο ή ένα ενδιαφέρον ημερολόγιο.
Πόσο σημαντικές είναι οι γραμμένες σελίδες της ζωής μας κι ας αποτελούν πια παρελθόν.
Ο χρόνος, τις βουτάει σε ένα υλικό/φίλτρο, γεμάτο τρυφερότητα. Οι γωνίες στρογγυλεύουν, τα γράμματα ξεθωριάζουν και στο βάθος της καρδιάς μας μένει μόνο η αγάπη κι η καθαρότητα.
Ατόφιο χρυσάφι οι στιγμές, καθαρές, πολύτιμες οι σχέσεις που πηγάζουν μέσα από την ειλικρίνεια και τον αυθορμητισμό.
Έτσι φτάσαμε στο παρόν, ώστε να υπολογίζουμε όχι τα ακριβά, μα τα μοναδικά.
Κι ας είναι κάποια μοναδικά, συγχρόνως και απογοητευτικά!
Όπως πχ η επικοινωνία με κάποιον που είναι ανώνυμος, συμπαθέστατος, αγαπημένος πολύ, μα άγνωστος. Το άγνωστο κρύβει πολλά και εκπέμπει φόβο. Περιέχει ανασφάλεια.
Η ανωνυμία αυτή είναι τόσο ελκυστική όσο και βασανιστική και με οδηγεί σε μια επιθυμία, με βαριά καρδιά μα νιώθω πως πρέπει να το κάνω! Να βάλω φραγή στα ανώνυμα σχόλια!
υ.γ.Το e-mail μου είναι πάντα ανοιχτό για διάλογο
Καλησπέρα Στέλλα.
ReplyDeleteΚατ αρχήν να καλωσορίσω την νέα εικαστική εμφάνιση του μπλογκ. Το σκούρο πάντα μου αρέσει αλλά με βοηθάει και στα μάτια με τα προβλήματα που έχω.
Στο θέμα που βάζεις. Κοίτα, εδώ στον κόσμο του διαδικτύου προσπαθούμε να κρατήσουμε μια ισορροπία απέναντι στο "ανώνυμο" Έτσι εγώ στην αρχή το είχα παντελώς αποκλείσει. Στη συνέχεια το άνοιξα με προϋποθέσεις ενός mail δηλαδή. Κάποια στιγμή το άφησα εντελώς ελεύθερο. Δεν έχω καταλήξει απόλυτα να σου πω. Μπορείς, κατά τη γνώμη μου, να μετριάσεις το απόλυτο ανώνυμο ζητώντας στοιχεία ενός mail. Αυτό πιστεύω.
Σε καλησπερίζω και εύχομαι ένα όμορφο βράδυ.
Είναι περίεργα τα συναισθήματα Γιάννη μου, επειδή είναι διπολικά.
DeleteΠίστευα πως είναι μόνο δικό μου, προσωπικό θέμα.
Αλλά βλέπω πως κι εσύ πέρασες τις δικές μου σκέψεις.
Η αλήθεια είναι πως όλο το διαδίκτυο στηρίζεται στην επωνυμία και όχι στην ανωνυμία ιδιαιτέρως τα τελευταία χρόνια. Όλοι με ένα ονοματεπώνυμο, κάθε στιγμή νιώθεις σαν να γνωρίζεις δύο πράγματα από τον άλλον. Αυτό δημιουργεί ένα αίσθημα ασφάλειας που δεν το έχουμε στην αντίθετη περίπτωση.
Αυτό το ότι μπορεί πίσω από ένα ανώνυμο σχόλιο ο οποιοσδήποτε με χαλάει.
Ζήτησα στοιχεία e-mail αλλά απαξίωσαν.
Ναι φυσικά θα ήταν διαφορετικά.
Άλλωστε εγώ είμαι ανοιχτό χαρτί, οι περισσότεροι είμαστε..
Ο blogger δεν δίνει περιθώρια ώστε να μπορώ να βάλω επιλογλη e=mail.
Μου ξεφεύγει κάτι;
Ρυθμίσεις/Αναρτήσεις-Σχόλια-Κοινοποιήσεις:
DeleteΕκεί έχεις, όπως βλέπεις, τις εξής δυνατότητες:
1) Οποιοδήποτε: Εδώ θα έχεις και ανώνυμους σχολιαστές
2) Χρήστης Google: Εδώ απαιτείται log in στην google συνεπώς δεν έχουμε ανωνυμία
3) Μέλη ιστολογίου: Η πιο αυστηρή κλειστή ομάδα αναγνωστών σχολιαστών, την οποία επιλέγεις εσύ.
Αυτές είναι οι επιλογές Στέλλα μου.
εε ναι, τί; Δεν ζητάμε πουθενά μέηλ !
DeleteΕμένα με γοήτευσε η κινούμενη εικόνα!!!
ReplyDeleteΒρήκα μάλιστα και μια ιστορία γι'αυτήν. Την μοντέρνα εκδοχή της πεντάμορφης και του τέρατος. Αλλά του τέρατος που γίνεται στο τέλος μ' ένα φιλί της, πρίγκιπας.
Βρίσκω πίσω από τον ανώνυμο να κρύβεται η τεράστια ανάγκη για επικοινωνία.
Από τη στιγμή που εκφράζεται όμορφα γιατί να σε ενοχλεί η ανωνυμία του ψαροματάκι μου;
Εκτός αν έχεις λόγους που δεν θέλεις να κοινοποιήσεις.
Όπως και να έχει πάντως εσύ επιλέγεις.
Υπέροχο το κείμενό σου, η φθινοπωρινή σου ατμόσφαιρα δένει απόλυτα με το γούστο μου.
Καλό απόγευμα και πολλά φιλιά από μένα.
Υ.Γ. κίτρινο πλατανόφυλλο σελιδοδείκτης!
Ναιιι, κίτρινο φθινοπωρινό φύλλο σελιδοδείκτης.
DeleteΜαρία, το έχω σκεφτεί αυτό που λες.
Το αναγνωρίζω..
Όμως σκέφτομαι κι άλλα πράγματα!
Φιλάκια πολλά
Μέχρι ένα σημείο το κείμενο όμορφο και τρυφερό. Στο τέλος αλλάζει η ψυχολογία του και σε βάζει σε σκέψεις
ReplyDeleteΘα με ενοχλούσε αν η γνώμη του (ανώνυμου) η στάση του κυρίως τα σχόλιά του ήταν απρεπή, εξυβριστικά, συκοφαντικά κλπ…κλπ Και επίσης δεν θα μου άρεσαν τα κολακευτικά λόγια όταν κρύβονται πίσω από μια ανωνυμία. Καχυποψία; Ίσως.
Δυστυχώς όσο κι αν δεν μας αρέσει είμαστε δικτυωμένοι και ο καθένας μπορεί να συλλέξει πληροφορίες για τους χρήστες κυρίως του fb κι όσο κι αν φαίνεται απίστευτο μπορεί να σε «στολίσει» ανώνυμα και με οδηγίες μάλιστα απ’ το ίντερνετ.
Αυτό έχει μια αρνητική εικόνα για τα blogs όταν μάλιστα το σύστημα δεν προστατεύει την ελεύθερη έκφραση. Βέβαια μιλάμε για blogs και θέματα που άπτονται σοβαρότερα ζητήματα από την συνταγή μιας πρασόπιτας π.χ
Στέλλα έχεις δίκιο. Όσο μεγαλώνουμε, μεγαλώνουν και οι ανασφάλειές μας κι αυτή η ανάγκη για περισσότερη επικοινωνία δεν ξέρω πόσο αθώα είναι και τι εντυπώσεις αφήνει.
Φιλιά προβληματισμένα.
Εμένα Αννίκα η αίσθηση μου πως τον γνωρίζω αυτον τον άνθρωπο δεν μου φεύγει, και μη απαντώντας στην έκκληση μου για ένα μικρό διάλογο μέσω ενός μέηλ γίνεται πολύ δυνατότερη.
DeleteΑυτό και μόνο αυτό, κατά τα άλλα κανένας άνώνυμος δεν θα με έβαζε σε σκέψεις.
Παρ όλο που είμαι άνθρωπος που λέω πολύ κολακευτικά λόγια από ενθουσιασμό κι από αγάπη κυρίως, έχεις δίκιο με βάζει σε δεύτερες σκέψεις αυτό. Και κάποιες άλλες λεπτομέρειες που έχουν ειπωθεί κατά καιρούς.
Πολύ πολύ καλό για να είναι αληθινό, αυτό ακριβώς!
Σε φιλώ
Τι όμορφη εικόνα!!! Αυτές οι στρογγυλεμένες γωνιες τι όμορφο που ειναι!!
ReplyDeleteΌσο για την ανωνυμία το αντιμετώπισα και εγώ στις αρχές. Αλλά μετά σκέφτηκα, αν ο ανώνυμος φίλος είναι ευπρεπής και σωστός, αν θέλει την ανωνυμία για να νοιώσει ελεύθερος να μιλάει για όσα δεν μπορεί στο περιβάλλον του, ή στον εργασιακό του χώρο, γιατί να τον αποκλείσω;
Πάντως δικαίωμά σου είναι να κάνεις όπως νοιώθεις καλύτερα
Και να σου πω κάτι...ένα ονοματεπώνυμο αν δεν το διασταυρώσεις πώς ξέρεις ότι είναι και το αληθινό;
Φιλάκια πολλά και μ'αρέσει το μαύρο φόντο πολύ
Έχεις δίκιο Άννα μου, εγώ τις απαντήσεις μου με βαριά καρδιά τις έχω ήδη δώσει.
DeleteΤο μαύρο φόντο χαίρομαι που σας άρεσε.
Νομίζω και σε μένα αρέσει πολύ
Καλημέρα :-)))
Με γεια το καινούργιο σαλόνι. Όμορφο και λιτό. Όντως, η ανωνυμία στα blog, που κρατάνε ακόμα, θα έλεγα, μια οικογενειακή χροιά, αποφεύγοντας την ευκολία του Like, είναι ένα πρόβλημα. Το κυριότερο, για εμένα, είναι η ύπουλη σκέψη "βρε λες να είναι γνωστός και να κρύβεται;". Αυτό, ομολογώ, μου χαλάει λίγο τη διάθεση αλλά το ξεπερνάω. Ό,τι και να αποφασίσεις, πάντως, καλώς αποφασισμένο.
ReplyDeleteΝα είσαι Καλά,
Καλό Ξημέρωμα :)
Με τον ίδιο τρόπο σκεπτόμαστε.
DeleteΑκριβώς αυτό είναι το πρόβλημα, η σκέψη ''μήπως είναι γνωστός'' ή ''κάτι μου θυμίζει''!
Όμως πρόσεξε να δεις.
Κάποτε, όλοι ανταλλάξαμε κάποιο μέηλ. Αν πχ εγώ κρυβόμουν δεν θα κάνατε δεύτερες σκέψεις;
Ο άνθρωπος δεν είναι ούτε ανώνυμος ούτε ένα ονοματεπώνυμο, ο κάθε άνθρωπος είναι πολλά περισσότερα, τα οποία με κάποιο τρόπο τα προσφέρει. Όλοι μας τα προσφέρουμε. Είναι δούναι και λαβείν.
Είναι δυνατόν να σχολιάζω μέσα στον ενθουσιασμό και στην καλή χαρά, να λέω τα πάντα όλα μου και να σταματάω σε ένα μέηλ, το οποίο μάλιστα δεν θα δημοσιοποιηθεί;
Πως να πιστέψω ότι όλα αυτά που μου λες είναι ειλικρινή;
Γιατί να ασχολούμαι μαζί σου;
Πάντως ειλικρινά με χαλάει αφάνταστα και η απόφαση μου, αλλά ανάμεσα στα δύο την προτιμώ, είναι πιο καθαρή κατάσταση για αυτό
Καλημέρα :-}}}
Έλυσες το πρόβλημα, βγήκες από την αμφιβολία. Όλα Καλά :)
DeleteΚι εμένα το άγνωστο που μου προκαλεί φόβο, όπως ο θάνατος ή τα καινούργια φάρμακα που θα μου γράψει ο γιατρός μου, αν φυσικά χρειαστεί να πάρω κάποιο άλλο από αυτά που ήδη παίρνω κι άλλα πολλά.
ReplyDeleteΟι ανώνυμοι αναγνώστες-σχολιαστές, όμως, γιατί να μου προκαλέσουν φόβο; Άλλωστε κι εγώ ανώνυμη είμαι.
Το αρτίστα του βωβού δεν σημαίνει κάτι.
Εν τω μεταξύ, ένας ανώνυμος αναγνώστης-σχολιαστής μπορεί να σου σχολιάσει, εάν κάνει μια εγγραφή στοn blogger.com, χωρίς απαραίτητα να ανοίξει βλογ και χωρίς να έχει επιλέξει την δημόσια κοινή χρήση του προφίλ του, οπότε μπροστά από το σχόλιό του θα γράφει Unknown. Και μπορεί αυτό να το κάνει κι ας έχεις κλείσει τα σχόλια για τους ανώνυμους, διότι θα έχει λογαριασμό στον blogger.com!
Προσωπικά, δεν έχω θέμα, όλοι είναι καλοδεχούμενοι.
Τώρα εάν αισθανθώ κάποια απρέπεια από σχόλιο unknown απέναντι στους άλλους αναγνώστες, παίζει και να σβήσω το σχόλιο.
Τέτοια κακιασμένη είμαι κάτι ώρες!
Όπως και να έχει, η απόφαση είναι δική σου και θα πράξεις ότι σε κάνει να νιώθεις πιο άνετα μέσα στο βλογ σου!
Μ αρέσει η άποψη σου, και συμφωνώ.
DeleteΤώρα τί ακριβώς συμβαίνει με μένα δεν ξέρω, όμως νομίζω είναι το θέμα υποκειμενικό και προσωπικό.
Είναι το πως νιώθω εγώ καλά και τί ζητάω εγώ από τις σχέσεις μου.
Κι όμως γνωρίζουμε περισσότερα για σένα από όσα φαντάζεσαι, αν ήσουν ένα φάντασμα από το πουθενά θα το καταλαβαίναμε.
Αυτό όμως που ''τσιμπάει'' είναι πως ο χι ανώνυμος όπως κι αυτός που έχει εγγραφεί στον blogger μπορεί να είναι ο καθένας που σε γνωρίζει προσωπικά.
Αυτό θέλω να το ξέρω.
Για να μη βάζω με το μυαλό μου διάφορα.
Είμαι στο μεταίχμιο από χθες, ούτε από δω ούτε από εκεί απόλυτα.
Και με πολύ βαριά καρδιά.
Ανατρέχω στις αναρτήσεις σου, Στέλλα, ψάχνοντας στα σχόλια να δω τι είδους «Ανώνυμος» είναι ο/η εν λόγω κι απ’ ό,τι βλέπω δεν έχει δώσει δείγματα τέτοια ώστε να επιβάλλεται η ανωνυμία. Αλλά και ταυτόχρονα με προβληματίζει το γιατί. Ως επί το πλείστον πίσω από την ανωνυμία κρύβονται πολλά… Επίτρεψέ μου να μην τα αναφέρω.
ReplyDeleteΩστόσο, έχω την αίσθηση, αν όχι τη βεβαιότητα, ότι πρόκειται για καλλιεργημένο άνθρωπο (διαθέτει, συν τοις άλλης και ωραία μουσική…) οπότε προς τι η «μάσκα»; Τον/την μικραίνει! Λυπάμαι που θα τον/την απογοητεύσω, αλλά αν δεν έχει κάτι να κρύψει ας τη βγάλει. Είναι τόσο απλό.
Μόνο αυτός γνωρίζει Στράτο.
DeleteΕίναι υπέροχο άτομο αλήθεια!
Ακριβώς αυτό με τρομάζει, βγάζει μια αγάπη που όμως δεν την υποστηρίζει.
Γιατί;
Το πιο πιθανό είναι να μην το μάθουμε ποτέ ή μάλλον να μην το μάθω εγώ ποτέ γιατί οπωσδήποτε θα έμενε μεταξύ μας.
Πόσο πολύ λυπάμαι αλήθεια
Καλησπέρα Στέλλα μου, έχω μήνυμα για σένα από τον Ανώνυμο. Δεν ξέρω γιατί το έστειλε σε μένα. Ρίξε μια ματιά, αν σε ενδιαφέρει, στα σχόλια της τελευταίας μου ανάρτησης.
ReplyDeleteΚαλό βράδυ!