επιφάνεια

Αυτό που θέλω να επιβάλλω στον εαυτό μου,  που πρέπει να κατανοήσω,  είναι να μην δέχεται τα βέλη σε προσωπικό επίπεδο.
Είναι ανόητο να τα παίρνω όλα προσωπικά,  δεν μιλούν όλοι για μένα,  δεν με γνωρίζουν καν.
Δεν θέλουν να με πείσουν,  απλά λένε την άποψη τους,  ίσως με τρόπο αγενή,  ίσως με τρόπο εγωιστικό,  αλλά ποιός μπορεί να ξέρει τί κρύβεται στο μυαλό του άλλου,  πώς σκέφτεται και τί θέλει στον εαυτό του να αποδείξει.
Πρέπει να μου μάθω να μην βλέπω την αντίθετη άποψη σαν απειλή.  Ας μου κουνούν το δάχτυλο.  Ας είναι η συμπεριφορά τους τοξική.  Ας μου υποδεικνύουν το δικό τους ολόσωστο,  το  πως ακούν την καλύτερη μουσική,  ή πως απορρίπτουν τις χειρότερες θεατρικές παραστάσεις,  στις οποίες εγώ πέρασα καλά και γέλασα.  Ας αδιαφορούν για τις δικές μου χαρές.
Να μου μάθω πως το πρόβλημα δεν είναι δικό μου,  το πρόβλημα είναι του άλλου.

Να μένω στην επιφάνεια.
Να μην ψάχνω το βάθος σε ανθρώπους που δεν το διαθέτουν και κυρίως που δεν έχουν την παιδεία να μεταδώσουν σωστά αυτό που θέλουν να πουν.  Το να με κάνεις να νιώθω άσχημα δεν είναι ο σωστός τρόπος.  Ούτε το να μου βάζεις καπάκι κάθε που ανοίγει μια συζήτηση.  Ούτε το να με βάζεις στην διαδικασία να μετράμε τους πόντους μας.
Χίλιες φορές μόνη μου.  Χίλιες φορές στον δικό μου κόσμο.  Χίλιες φορές το δικό μου αστέρι για μένα,  μόνο για μένα και για τους ελάχιστους που μ' αγαπούν.