Thursday, November 07, 2019

ο ακορντεονίστας





Έφυγε από το σπίτι της με απότομες κινήσεις,  γεμάτη θυμό.  Βάδιζε χωρίς να μετράει τις ώρες και να που αυτή τη στιγμή,  η Έλντα,  στεκόταν ακριβώς μπροστά του,  συνεπαρμένη από τα μαγικά χέρια αυτού του άγνωστου,  πλανόδιου μουσικού.

Το ακορντεόν έστελνε νότες κατευθείαν στην καρδιά της προτρέποντας το σώμα της απ'  άκρη σε άκρη να συμμετέχει σ' αυτόν τον γεμάτο ψυχικά συναισθήματα σκοπό.
Γοητευμένη,  ένιωσε ευφορία μα συγχρόνως και μια λύπη για αυτόν τον ταλαντούχο άνθρωπο που παρότι στερούνταν όρασης,  ήταν ολοφάνερο πως η μουσική δεν ήταν για αυτόν μια απλή και αναγκαία ενασχόληση ώστε να εξασφαλίσει την επιβίωση,  μα κάτι πολύ περισσότερο,  ένα πλεόνασμα πάθους,  έρωτα,  μαγείας  και έκφρασης.

Πλήθος ανθρώπων πήγαινε κι ερχόταν κατά μήκος αυτού του πολυσύχναστου δρόμου,  με τα τουριστικά μικροκαταστήματα και τα όμορφα τριόρωφα,  παραδοσιακά κτίρια με τις εντυπωσιακά επικλινείς στέγες.  Κάποιοι σταματούσαν να ακούσουν αντλώντας ιδιαίτερη ευχαρίστηση ενώ άλλοι έσκυβαν για να αφήσουν μια ελάχιστη αμοιβή,  λίγα κέρματα στο βελούδινο κουτί που βρίσκονταν ακουμπισμένο στο έδαφος,  ακριβώς στα πόδια του θαυμάσιου ακορντεονίστα.

Όταν η Έλντα,  ώρες μετά,  αποφάσισε να επιστρέψει στο σπίτι,  το έκανε απαλά,  αργά και προσεκτικά,  σαν να κουβαλούσε μαζί της ένα εύθραστο δημιούργημα της φαντασίας της,  μια ιδέα από φύλλα φθινοπωρινά ας πούμε,   ή ίσως μια ιδέα από άνοιξη,  από λουλούδια και άπλετο φως!


                                                                 _____________


Αυτή είναι η συμμετοχή μου για την #φωτο-συγγραφική σκυτάλη που διοργανώνει η Γήινη Ματιά.
Εμπνεύστηκα από την πολύ όμορφη φωτογραφία που μου έδωσε η Ανέσπερη.
Η λέξη που επιλέχθηκε και μου δόθηκε από την Ανέσπερη είναι η ''ενασχόληση''.  Θα την δείτε με bold,  πλάγια γραμματοσειρά στο κείμενο.

Με τη σειρά μου,  επιλέγω την λέξη  γονείς  για την Κλαυδία,  από το blog κάτω από την ακρόπολη,  πιστεύω πως είναι μια λέξη που προσδιορίζει δύο ανθρώπους πολύ σημαντικούς στην ζωή του καθένα μας.
Παραθέτω και την φωτογραφία που βρήκα στο διαδίκτυο και η οποία προσωπικά με γοήτευσε.
Καλή έμπνευση,  Κλαυδία μου ελπίζω να σου αρέσουν.








51 comments:

  1. Στέλλα μου με πολύ όμορφο τρόπο, με μουσικό θα έλεγα μας γέμισες συναισθήματα για τον τυφλό ακορντεονίστα σου. Το μετέδωσες υπέροχα και η περιγραφή σου ήταν άψογα δεμένη με την λέξη και την εικόνα σου! Σ' ευχαριστώ πολύ για την ακόμα μια φορά όμορφη συμμετοχή σου! Πολύ ωραία η φωτο για την Κλαυδία και η λέξη πλούσια και πλατιά! Τα φιλιά μου!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μαίρη μου
      σ ευχαριστώ πολύ

      τα συγχαρητήρια μου για την όλη διοργάνωση!
      τα φιλιά μου

      Delete
  2. Μπράβο, Στέλλα μου. Μέσα σε λίγες γραμμές μας μετέφερες τον ήχο της μουσικής και την εικόνα του δρόμου με τον ακορντεονίστα. Η Έλντα μαγεύτηκε, το ίδιο κι εμείς. Η φωτογραφία για την Κλαύδια είναι υπέροχη! Πολλά φιλιά!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Είναι η δύναμη της μουσικής και όσοι την γνωρίζουν που μαγεύουν Μia μου, σ ευχαριστώ πολύ
      φιλιά κι από εμένα

      Delete
  3. Γεια σου Στέλλα μου. Σαν θεσσαλονικιές που είμαστε το έχουμε ζήσει πολλές φορές αυτό το στιγμιότυπο. Πολύ όμορφη συμμετοχή.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Γειά σου Κρίστυ μου
      Βεβαίως και το ζούμε στο έπακρο
      και μάλιστα έχουμε πολύ καλούς πλανόδιους μουσικούς που ομορφαίνουν την πόλη μας.
      Σ ευχαριστώ!

      Delete
  4. Στέλλα μου θύμισες ένα ζευγάρι που περνούσε από τη γειτονιά μας.
    Αυτός έπαιζε κι αυτή τραγουδούσε.
    Η μαμά μου έβγαινε στο μπαλκόνι να τους ακούει καλά και να τους δώσει κάτι.
    Με συγκίνησες.
    Πολύ ωραία και η φωτογραφία για την Κλαύδια.
    Πλησιάζει η σειρά μου και αγχώνομαι.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ωω ναι, πολλά τέτοια μουσικά ζευγάρια Ρένα,
      βρίσκουν τρόπους για να επιβιώσουν οι άνθρωποι μα πάνω απ όλα το ταλέντο και το κέφι.
      Καθόλου να μην αγχώνεσαι, ένα παιχνίδι φιλικό όπου απολαμβάνουμε τις σκέψεις όμορφα γραμμένες των φίλων μας.
      Φιλάκια κι από μένα

      Delete
  5. Η όμορφη ατμόσφαιρα της φωτό σε ενέπνευσε θαυμάσια και μας χάρισες μία ιστορία γεμάτη μουσική και συναισθήματα ανάλαφρα και χαρούμενα....τους αγαπώ τους μουσικούς του δρόμου και έχω την τύχη, εδώ που ζω κάτω από την Ακρόπολη, η Διον Αρεοπαγίτου είναι γεμάτη από καλλιτέχνες που χαρίζουν στους διαβάτες υπέροχες μουσικές όλων των ειδών...Σ΄ευχαριστώ Στέλλα μου γιά την όμορφη φωτό και τη λέξη...Φιλιά

    ReplyDelete
    Replies
    1. Χαίρομαι Κλαυδία μου που σου άρεσαν οι προτάσεις μου,
      και ποιός δεν αγαπάει τους μουσικούς πάσης φύσεως και κατηγορίας,
      σ ευχαριστώ
      ανταοδίδω τα φιλιά

      Delete
  6. "Όταν η Έλντα, ώρες μετά, αποφάσισε να επιστρέψει στο σπίτι, το έκανε απαλά, αργά και προσεκτικά, σαν να κουβαλούσε μαζί της ένα εύθραστο δημιούργημα της φαντασίας της, μια ιδέα από φύλλα φθινοπωρινά ας πούμε, ή ίσως μια ιδέα από άνοιξη, από λουλούδια και άπλετο φως!"

    Αυτή η πρόταση έχει όλο το ζουμί.
    Αυτή η πρόταση μου έκλεψε την καρδιά.
    Πέρα για πέρα λογοτεχνική, με πυκνότητα συναισθημάτων και "εικαστική" ευαισθησία. Μου είπε πολλά και με έκανε να "διαβάσω" όλα τα υπονοούμενα της μικρής ιστορίας σου.
    Συγχαρητήρια ψαροματάκι μου!!!!
    Μου άρεσε πολύ!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μα ναι Μαρία μου όπως ακριβώς το μυρίστηκες εκεί είναι όλο το ζουμί, το κουκούτσι της ιστορίας.

      Ααα αυτό το ''ψαροματάκι'' μου έλειψε, τί καλά :-)))

      σ ευχαριστώ πολύ

      Delete
  7. πολύ ωραία συμμετοχή αλλά και φωτογραφία!
    αγαπησε την ιστορια και απο τον τιτλο της
    τη λεξη

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μα ναι, ήταν εξ ολοκλήρου η έμπνευση από την φωτογραφία, η οποία μόνο να μας ταξιδέψει μαγικά θα μπορούσε.
      Σ ευχαριστώ Κική μου

      Delete
  8. Έδωσες όμορφα τα όσα ένοιωσες με την εικόνα αυτή και τον ήχο που σε ταξιδεύει.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αχτίδα μου σ ευχαριστώ
      φιλάκια

      Delete
  9. Αυτές οι βόλτες που κάνουμε όταν θέλουμε να ξεφύγουμε από τον θυμό μας, όταν πέσουν πάνω σε μουσικές νότες μας λυτρώνουν. Βέβαια εμένα μου αρέσει και η διαφορά αυτή η λεπτή διαφορά ενός πλανόδιου μουσικού από ενός επαίτη που έχει μάθει ένα δύο τραγούδια σε κάποιο μουσικό όργανο.
    πωπω κόσμος που έχει μαζευτεί!!! Ξεκίνα έχεις να σερβίρεις τρυφερές απαντήσεις :)
    ... ναι η φωτογραφία που διάλεξες έχει κάτι να πει, σίγουρα με την λέξη που δίνεις έχει να πει πιο πολλά :)
    αχμμμ πρέπει να σου μάθουμε να βάζεις συνδέσμους.
    λοιπόν,

    1. Θυμάσαι πως σου τα εξηγεί μια ξανθιά άρα μπορεί και να σε μπερδέψει χαχαχαχ
    2. πηγαίνεις στο μπλογκ που θέλεις να βάλεις ως σύνδεσμο 'Γήινη Ματιά"
    3. Αντιγράφεις την διεύθυνση π.χ. https://ghinimatia.blogspot.com/
    4. Επιστρέφεις στην εγγραφή σου, οπως κάνεις για να κάνεις μπολντ μια λέξη, μαρκάρεις ας πούμε το "Γήινη Ματιά"
    5. Στην ίδιο σημείο που έχει το Β για μπολντ λίγο πιο πέρα έχει έναν συνδετήρα κάνεις κλικ
    6. Σου ανοίγει κοντά στη λέξη που έχεις μαρκάρει ένα μικρό παραθυράκι. Βάζεις τον κέρσορα εκεί και πατάς control και ταυτόρχονα το γράμμα V. εμφανίζεται η διεύθυνση του μπλογκ της Μαίρης.
    7. Εντερ και ... έτοιμο !!!
    8. Αν δεν το πετύχεις λες στον γιο σου... Σε παρακαλώ έλα να μου δείξεις πως να βάζω συνδέσμους σε μια εγγραφή στο μπλογκ γιατί αυτή η ξανθιά με μπέρδεψε !! χαχαχαχα

    Καλή συνέχεια :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αχα Μάνια μου νομίζω πως ήθελες τόσο πολύ να μου πεις πόσο σου άρεσαν όλα και σ ευχαριστώ πολύ, αλλά από την βιασύνη δεν πρόσεξες πως ήδη έχω βάλει τους συνδέσμους, αλοίμονο αν δεν το έκανα, θα αδικούσα και τα δύο τα κορίτσια μας!

      Σ ευχαριστώ που μπήκες σε όλο αυτόν τον κόπο
      Σε φιλώ
      :-)))

      *ελπίζω η τρυφερότητα μου να φτάνει ως εκεί μακριά :)

      Delete
    2. ...δεν είμαι βιαστική ... ξανθιά είμαι χαχαχαχαχα αρκετές φορές και ξερόλας!! Ξανθιά-ξερόλας ο συνδυασμός που σκοτώνει !!! Κάπου πρέπει να έχω πριν από χρόνια (11 περίπου) την πρώτη μου συμμετοχή σε μπλογκοπαιχνιδο. Εκεί να δεις γέλιο, με μια κοπέλα που προσπαθούσε να μου εξηγήσει με σχόλια δημόσια, χαχαχα
      αχμμμ δεν το θεωρώ αδικία να μην βάζει κάποιος συνδέσμους. Παιχνίδι είναι, περισσότερο τους αναγνώστες βοηθά που δεν λαμβάνουν μέρος και δεν παίρνουν ενημέρωση από της Μαίρη μας. Πανέμορφα κρικάκια επικοινωνίας :) α ναι!!! αμα τα ακουμπάς με το βελάκι αλλάζουν χρώμα :) :) :) :) :)

      Οπως καταλαβαίνεις αυτό το σχόλιο είναι συνέχεια της ιστορίας σου και πριν πας σπίτι... εκεί στον πεζόδρομο συναντηθήκαμε ωωωω τι κάνεις βρε ψαρόματάκι; να εδώ με την Μαρία Γ πάμε για καφέ, α να και η Έλντα, κόλλησε στο ακορντεόν πάμε να την ξεκολλήσουμε, ίσως έρθει μαζί μας για καφεδάκι, έχω και κάτι συμβουλές να σας δώσει για συνδέσμους καθότι ξανθιά και ξερόλας χαχαχαχαχααχα


      (*αμέ φτάνει, ως μελωδία, για κάποιο λόγο που δεν ξέρω νιώθω την ανάγκη να σε κάνω να γελάς )

      Delete
    3. Μάνια μου γελάω, σου το λέω για να το φχαριστηθείς.
      Μ αρέσει το γέλιο κι όσο κι αν έχω πάλι μου λείπει :-)))

      Για καφέ έ; Με εκλεκτή παρείτσα, ναι ναι, γίνεται να πω όχι;
      Για την Έλντα δε ξέρω, λες να το καταφέρεις να την ξεκολήσεις;
      Για δοκίμασε! Καλό θα της κάνεις..

      Αααχχ αυτό το ''ψαροματάκι'' πόσο πολύ μ αρέσει
      (fish eye, κάποιος με είπε Εύη εχθές σε ένα σχόλιο μου, μπέρδεψε το δεύτερο συνθετικό) :-)))

      καλό βράδυ Μάνια μου σε μας εδώ
      καλό μεσημέρι σε σας εκεί

      τα φιλιά μου
      :)

      Delete
  10. Το κρεσέντο της ιστορίας σου στον επίλογο, είναι συγκλονιστικό.
    Πάντα κοντοστέκομαι σε τέτοιους μουσικούς του δρόμου και προσπαθώ να μαντέψω την ιστορία που κουβαλούν.
    Κι εσύ έβαλες τη μελωδία της ψυχής σου, σε μια πανέμορφη φωτογραφία.
    Στέλλα συγχαρητήρια!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μαρία μου το σχόλιο σου υπογράμμισε υπέροχα το δικό μου κείμενο
      σ ευχαριστώ τόσο πολύ
      φιλάκια

      :-)))

      Delete
  11. Όταν η Έλντα επέστρεψε σπίτι λοιπόν έφερε μαζί της όλη εκείνη την συναισθηματική επιρροή και φόρτιση που της κληροδότησε ο ακορντεονίστας. Αναρωτηθήκαμε πόσες φορές ένα συναπάντημά μας τυχαίο στο δρόμο μπορεί να αλλάξει τη ροή μιας ιστορίας; Να μεταβάλλει εντελώς τη διάθεση και την ψυχολογία μας;
    Στέλλα μου!
    Μία ακόμα φορά στήνεις το φακό σου εν μέσει οδώ. Και γυρίζεις ένα καρέ ζωής. Χωρίς διάλογο ή λέξεις αλλά ίσως δεν χρειάζονται. Είναι τόσο δυνατή η δύναμη αυτής της συνάντησης που τα λέει όλα! Και αλλάζει με μιας τη διάθεση και τις σκέψεις της Έλντας. (Πολύ όμορφο όνομα για επιλογή, μου άρεσε, το λάτρεψα).
    Χάρηκα και αυτή σου τη λογοτεχνική δημιουργία σαν συμμετοχή σου στην όμορφη "σκυτάλη".
    Και χάρηκα και την εικόνα με τη λέξη που κληροδοτείς στην Κλαυδία.
    Ένα μπουκέτο διπλό η δημιουργία σου.
    Είναι μεγάλη η χαρά που είσαι ανάμεσά μας Στέλλα μου.
    Να έχεις το σεβασμό μου.

    Καλή επιτυχία στην Κλαυδία για το επόμενο βήμα.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Γιάννη μου χαρά μου είναι που βρίσκεσαι εσύ τόσο υπέροχα τρυφερά στα σχόλια μου, και υπογραμμίζει/ποστηρίζεις με τόσο όμορφο τρόπο τις σκέψεις μου.
      Σ ευχαριστώ τόσο πολύ
      Τα φιλιά μου
      :-)))

      Delete
  12. Με αφορμή την εικόνα-λέξη μια όμορφη ιστορία και μια ακόμη ομορφότερη γραφή Στέλλα μου που μέσα από το δικό σου βλέμμα και τα άσπρα και μαύρα κουμπάκια νιώσαμε τον πιο ζεστό, τον πιο παθιασμένο ήχο.
    Και μέσα από αυτόν τον ήχο που γεμίζει όνειρα τον τυφλό μουσικό μπορεί ο κόσμος μας να γίνεται λίγο καλύτερος. Συγχαρητήρια Στέλλα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αννίκα μου, σταθερή κι αγαπημένη φίλη, σ ευχαριστώ πολύ.
      Κι εγώ ένιωσα λίγο την Έλντα στο πετσί μου, να πω την αλήθεια, σαν να ακούω ακόμη την μουσική από το ακορντεόν, ο μουσικός μας παίζει χωρίς σταματημό.

      Ένας κόσμος καλύτερος είναι το όνειρο όλων μας νομίζω :)

      τρυφερές ευχές για καλό βράδυ

      Delete
  13. Ετσι απαλα και ομορφα ενιωσα και εγω Στελλα μου διαβαζοντας την συμμετοχη σου στην σκυταλη..
    Η μουσικη και μαλιστα του δρομου..ασκει επανω μας ...οπως και στην ηρωίδα σου μια γλυκα και εκει ειναι που η συναντηση αυτη ακουμπα επανω μας στο τελος ενα ομορφο συναιθημα..εξαιρετικο και ελπιδοφορο το τελος... Αξιοποιησες με πολύ ομορφο τροπο την φωτογραφια της Ανεσπερης..οπως πολυ ομορφη και τρυφερη η φωτογραφια που επελεξες για την Κλαυδια...σιγουρα θα διαβασουμε ομορφιες και απο εκεινη...
    Να περνας ομορφα φιλακιααα!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Οι πιό όμορφες μουσικές που έχω ακούσει είναι αυτές του δρόμου Ρούλα μου.
      Ειδικά όταν κινούνται γύρω από Χατζηδάκη.
      Αλήθεια όμως, υπάρχουν ταλαντούχοι πλανόδιοι.
      Επίσης η αλήθεια είναι πως η μουσική τους πολλές φορές λειτουργεί καταλυτικά.

      καλημέρα
      φιλιά

      Delete
  14. Τι όμορφα που σε ενέπνευσε η εικόνα της Ανέσπερης! Όταν την είδα, σκέφτηκα ότι εγώ θα μιλούσα για το μουσικό! Τι ωραία λοιπόν που με τη ικανότητα γραφής που σε διακρίνει, μας πήγες εκεί στον εμπορικό δρόμο και ακούσαμε μουσική. Ηδη κουβαλώ μια ιδέα λουλούδια και άπλετο φως. Σέυχαριστώ γι αυτό. Δίνεις τη σκυτάλη με μια εικόνα που σίγουρα θα εμπνεύσει την Κλαυδία να μας χαρίσει ως συνήθως αριστούργημα. Η λέξη σου ο καλύτερος οδηγός.
    Συγχαρητήρια
    Τα φιλιά μου

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλημέρα Άννα μου
      σ ευχαριστώ

      τα φιλιά μου
      :-)))

      Delete
  15. Πάντα με συγκινούν αυτοί οι μουσικοί του "δρόμου" που πολλές φορές η μουσική τους σε αποσπά από έγνοιες, από στενοχώριες και από θυμό γιατί όχι και σε ταξιδεύει έστω και για λίγο.
    Πολύ ωραίο κείμενο και η φωτογραφία που διάλεξες για την Κλαυδία πάρα πολύ ωραία.
    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ελένη πολλές φορές η μουσική τους μας αλλάζει ολότελα και θετικά τη διάθεση.
      Σπουδαίοι!!!

      σ ευχαριστώ

      Delete
  16. Πόσο μου αρέσει ο ήχος του ακορντεόν και πόσο με μάγευαν από μικρή όλα αυτά τα κουμπάκια-πλήκτρα που μαγικά πατούσε ο ακορντεονίστας!
    Και εσύ Στέλλα μου, με αυτό το κείμενο σου, ξανάφερες στ' αυτιά αυτή την γλυκιά νοσταλγική αίσθηση!
    Η φωτογραφία και η λέξη "γονείς" είμαι σίγουρη πως θα φέρει ένα ακόμα όμορφο κείμενο!

    ΑΦιλάκια πολλά και πολύ γλυκά σου στέλνω!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλώς την Στεφανία
      σ ευχαριστώ

      η μουσική είναι πάντα χάδι στα αυτιά μου

      φιλάκια
      καλό σ/κ να έχουμε

      Delete
  17. Όταν διάβασα αυτή την ανάρτησή σου ήρθαν στην μνήμη μου εικόνες από την παιδική μου ηλικία.Η μητέρα μου έπαιζε ακορντεόν.Είχε μάθει όταν ήταν εκείνη παιδί,αλλά θυμάμαι όταν έκλεισα τα 7 εκείνον τον Νοέμβριο,έπαιξε 2 τανγκό.
    Φέτος στα γενέθλια μου,μας έλειπε πολύ.
    Η μουσική είναι ότι καλύτερο μπορεί να υπάρξει στην ζωή μας.Χαϊδεύει την ψυχή μας,την καρδιά μας τα αυτιά...
    Σήμερα επιλέγω 2 τραγούδια από έναν υπέροχο ακορντεονίστα.(αγαπημένα της μητέρας μου)
    https://www.youtube.com/watch?v=xY-Sk474wGY
    https://www.youtube.com/watch?v=9hjMisX997Y

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλώς τον!
      Ήμουν σίγουρη πως θα σε άγγιζε αυτή η ανάρτηση λόγω του ότι αγαπάς πολύ την μουσική, αλλά δεν φανταζόμουν το βάθος της σχέσης σου μ'αυτήν.
      Ώστε έτσι λοιπόν, πολυτάλαντη υπήρξε η μαμά σου! Κι εσύ ένας γιός που τη θαύμαζε και την καμάρωνε πιστεύω.

      Κοίτα τί βρήκα στα χαρακτηριστικά των Σκορπιών:
      ''Ο Σκορπιός έχει διαπεραστικό μαγνητικό βλέμμα και μία εσωτερική δύναμη, που τον κάνει αξιοπρόσεκτο, όσο κι αν εκείνος προσπαθεί να κρατηθεί στο παρασκήνιο. Αποπνέει μυστήριο και είναι πολύ έξυπνος. Έχει τρομερά ανεπτυγμένη διαίσθηση και είναι πολύ καχύποπτος, με αποτέλεσμα να προσπαθεί συνεχώς να ψυχολογεί και να «διαβάζει» τους άλλους. Έχει εμμονές με το παρελθόν και κυρίως με τις αρνητικές εμπειρίες. Δεν ξεχνάει ποτέ την προδοσία κάποιου, με αποτέλεσμα πολλές φορές να εκδικείται με το χειρότερο τρόπο, ενώ λησμονά ότι καλό του έχει προσφέρει κάποιος, αν κάποια στιγμή τον απογοητεύσει. Αγαπάει βαθιά και πιο αληθινά απ’ το καθένα, πράγμα που τον κάνει κτητικό και ζηλιάρη. Είναι το απόλυτα ερωτικό ζώδιο, με αξιοζήλευτες αποδόσεις, πολύ πάθος και αισθησιασμό . Αγαπά το χρήμα και πολλές φορές μπορεί να λειτουργήσει ύπουλα ή και μυστικά, προκειμένου να επωφεληθεί! Ο κυβερνήτης πλανήτης του Σκορπιού είναι ο Πλούτωνας, γεγονός που σημαίνει ότι αυτό το ζώδιο έχει την δύναμη να γεννιέται πάντα μέσα από τις στάχτες του!''

      Είναι έτσι;

      Ακούω το πρώτο βίντεο, πάρα πολύ καλό, υπέροχο.
      Μ' αρέσει πάρα πολύ που μου δίνεις την ευκαιρία να ακούσω μουσική.

      καλημέρα
      καλό σαββατοκύριακο

      Delete
    2. Να συμπληρώσω, έχεις τα χρόνια μου πολλά μαζί με μία τούρτα γενεθλίων η οποία στο στόλισμα της έχει έναν δίσκο βινυλίου, ζαχαρωτό, καλοφάγωτη
      (ελπίζω να λειτουργήσει ο σύνδεσμος)

      https://gr.pinterest.com/pin/397724210843201226/

      Delete
  18. Αρκετά απ'ολα αυτά που διάβασα τα έχω και εγώ.
    Δεν έχω : Εμμονές με το παρελθόν,δεν εκδικούμαι,με το χρήμα δεν έχω καλές σχέσεις,είμαι σπάταλος,δεν πάω ποτέ υπούλα.
    Παλιά εάν κάποιος μου έκανε κάτι ή με πρόδιδε έπρεπε να πάει να κρυφτεί γιατί "περίμενα στην γωνία"να πάρω εκδίκηση.
    Και ναι ακόμα και τώρα προσπαθώ να γεννηθώ από τις στάχτες μου...
    Θέλει πολύ προσπάθεια.Πήγα στην ψυχολόγο μου πάλι.Υπάρχουν μέρες που δεν μπορώ να το διαχειριστώ με τίποτα.Δεν ξέρω τι να κάνω.Απλά ΠΟΝΑΩ μέσα μου.
    https://www.youtube.com/watch?v=s8xFDGngN5M

    ReplyDelete
    Replies
    1. Κι εγώ υπήρξα πολύ εκδικητική όμως επειδή ήμουν πολύ χαμηλών τόνων φυσικά δεν μπορούσα να μιλήσω εναντίον, οπότε όλη η εκδίκηση έτρωγε εμένα.

      Σου έστειλα πιο πάνω ένα σύνδεσμο με μια τούρτα που πιστεύω θα σ' αρέσει.

      Νομίζω πως για ''κλειστά'' άτομα όπως είμαστε εμείς η επίσκεψη στην ψυχολόγο είναι σωστή κίνηση.
      Μπορείς να πεις ότι θέλει η ψυχή σου, χωρίς να σε κατακρίνει κανείς και ανακουφίζεσαι. Σίγουρα θα νιώσεις καλύτερα, αλλά ο πόνος, το ξέρουμε πιά, θέλει χρόνο για να μαλακώσει.
      Μου το έλεγαν πριν 4 χρόνια και δεν το πίστευα, πριν 6 χρόνια δε, δεν μπορούσα καν να το σκεφτώ.

      Επίσης οι κουβέντες με την αγάπη σου, οι βόλτες, οι συζητήσεις με φίλους.
      Και οπωσδήποτε το πέρασμα του ΧΡΟΝΟΥ!

      Delete
  19. Η τούρτα είναι απίστευτη.Σ'ευχαριστώ πολύ για τις ευχές.Ξέρω καλά το ζώδιο σου.Η μητέρα ήταν ψαράκι.
    Μετά τα 40 ξέχασα τι θα πεί εκδίκηση.Δεν ασχολούμαι πλέον με λάθος άτομα.Η καλύτερη εκδίκηση είναι η αδιαφορία και η διαγραφή.
    Εχω αρχίσει το 2 έτος σπουδών και έτσι ο περισσότερος χρόνος τις καθημερινές "φεύγει" εκεί.Κάποιες μερες εχουμε εργαστήρια,και κάποιες θεωρία.Και φυσικά ΠΟΛΥ διάβασμα και εργασίες.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Εγώ πάλι έχω έναν εμμονικό χαρακτήρα που πολλές φορές επιμένει να φέρει τους άλλους στα μέτρα του.
      Άλλες πάλι φορές είμαι τελείως μόνη γιατί αποφασίζω να αδιαφορώ.

      Να λοιπόν που έχεις ένα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, την σχολή και το διάβασμα!
      Αλλά έτσι κι αλλιώς φαίνεσαι δραστήριος άνθρωπος

      Delete
  20. https://www.youtube.com/watch?time_continue=40&v=sYCNnswglC8&feature=emb_title

    ReplyDelete
  21. Σου αρέσουν τα τραγούδια του Πάριου;
    https://www.youtube.com/watch?v=XycC_3Vkfmk

    Καθώς έψαχνα κάτι που να δηλώνει πως ''κι αυτό θα περάσει''

    Αλλάζει ο κόσμος μας, φεύγουν οι πλάτες μας.. θα συνηθίσουμε :(((

    ReplyDelete
  22. Τα τραγούδια του Πάριου μου αρέσουν πολύ.Πιο πολύ τα παλιά.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Εμένα πάλι ποτέ δεν μου έκανε κλικ, πολύ λαικός και πολύ ερωτικός για τα γούστα μου, ωστόσο βρήκα αυτό έτσι για να αλλάξουμε λίγο διάθεση και κλίμα

      https://www.youtube.com/watch?v=M5l2PmKt_4I

      αυτό μ'αρέσει και είναι και από τα παλιά νομίζω

      Delete
    2. Να γυρίσυμε όμως στο θέμα.Αγαπημένο - - - - - >> https://www.youtube.com/watch?v=GnyAgOWhMnk

      Delete
  23. https://www.youtube.com/watch?v=4koEyPWZvrQ

    ReplyDelete
  24. Όντως, η μουσική έχει τη δύναμη να απαλύνει τον όποιο πόνο. Σαν το βλέμμα της ψυχής που έχει τη δύναμη να θεραπεύει. Μέσα από λίγες και δυνατές λέξεις, όπως ο λόγος του συναισθήματος, ακούσαμε τον ακορντεόν και νιώσαμε την αλλαγή στη διάθεση της Έλντας
    καλή συνέχεια, Τζοάννα

    ReplyDelete
  25. Με γέμισες εικόνες και συναισθήματα κι έτσι γεμάτη φεύγω από εδώ και με ένα χαμόγελο λαμπερό στα χείλη.
    Μπράβο σου Στέλλα, για ακόμα μια φορά η πένα σου ... έγραψε!
    Σε φιλώ!

    ReplyDelete
  26. Με γοήτευσες με τη μουσική της υπέροχης ιστορίας σου.
    Και μια τέτοια ιστορία δε θα μπορούσε να έχει άλλον επίλογο!
    Μουσική που τη συνθέτουν λέξεις λοιπόν και άπλετο φως ντύνουν την υπέροχη φωτογραφία της Ανέσπερης!
    Τι καλύτερο!
    Πολλά συγχαρητήρια!
    Και πόσο μου άρεσε η φωτογραφία που επέλεξες για την Κλαυδία!
    Φιλιά πολλά!

    ReplyDelete
  27. Με συγκίνησε η ιστορία σου Στέλλα μου! Τόσο τρυφερή, τόσο συναισθηματική! Μου έφερε στο μυαλό τον ακορντεονίστα που περνούσε από την παλιά γειτονιά μου και στεκόταν για να μας γεμίσει μελωδία κάτω από τα μπαλκόνια μας... αυτό το συναίσθημα που περνά η μουσική και είναι σαν ένα απαλό χάδι στην ψυχή, μοιάζει μ' αυτό που μου γέννησε η ιστορία σου!
    Συγχαρητήρια!!
    Σε φιλώ
    Μαρίνα
    ΥΓ Εξαιρετική η φωτογραφία που επέλεξες για την Κλαυδία!

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...