Αυτό, είναι το δικό μου παραμύθι, η δική μου προσωπική διαφυγή.
Ένα περιτύλιγμα θαλπωρής, τα ξύλα που καίγονται στο τζάκι, η φωτιά όπου ζεσταίνω τα παγωμένα χέρια μου, κάθε που επιστρέφω από την σκοτεινιά και το χειμωνιάτικο (?) κρύο.
Ένα ξύλινο παλιό, παιδικό παιχνίδι, που ομορφαίνει το κατά τα άλλα αδιάφορο χριστουγεννιάτικο δέντρο μου.
Ο δικός μου παραμυθένιος κόσμος, το χάιδεμα της δικής μου ψυχής.
Κάπου κάπου, ανοίγω χαραμάδες και σου επιτρέπω να κρυφοκοιτάξεις.
Θα μπορούσε κι αυτό να είναι ένα είδος έρωτα.
Ενός έρωτα που συντηρείται από αυτή την ίδια την ανάγκη για έρωτα.
Άφησε αυτές τις χαραμάδες λιγουλάκι ανοιχτές. Κοίτα πόσο φως και ομορφιά αντιφεγγίζουν έξω. Άφησε το κάλεσμά σου ανοιχτό στους ανθρώπους που σε εκτιμούν, σε αγαπούν και σε σέβονται. Άφησε την ευωδία αυτού του παράξενου έρωτα να αγκαλιάσει τους επισκέπτες σου. Να νιώσουν τη ζεστασιά της φλόγας στο τζάκι. Να παίξουν με το παλιό ξίλινο παιχνίδι. Να πιουν ένα λικέρ μαζί σου, να μοσχοβολήσουν στις κανέλες και στα άλλα μυρωδικά.
ReplyDeleteΚαλησπέρα Στέλλα μου.
Αυτονόητο Γιάννη μου πως αφήνω κάλεσμα ανοιχτό σε όσους τις σέβονται κυρίως αυτές τις χαραμάδες και ακουμπούν απαλά, χωρίς απωθημένα και άλλου είδους τοξικά αγκάθια.
DeleteΜ' αρέσουν οι φίλοι μου που με οδηγούν στο να αφήνω ανοιχτές τις χαραμάδες μου.
Έχετε όμορφη αγαπησιάρικη συμπεριφορά Γιάννη.
Μου φέρνετε ζεστασιά.
Ας πιούμε κι ένα σπιτικό λικεράκι μαζί από την κάβα μου (με κράνα φετεινής σοδειάς).
Στην υγεία όλων μας Γιάννη
μας αξίζουν τα καλυτερότερα, σε όλους τους τομείς της ζωής
:-)))
Είναι η εποχή που όλοι λίγο πολύ χρειαζόμαστε το παραμύθι, την πίστη στο θαύμα αν θέλεις, την επιθυμία να είμαστε κοντά σε όσους - ό,τι αγαπάμε. Είναι η εποχή που πιο πολυ ζητάμε τη ζεστασιά που προσφέρει η ανθρώπινη παρουσία.
ReplyDeleteΜερικές φορές αυτή την νιώθουμε ακόμη και σε λέξεις τρυφερές...να, σαν τις δικές σου ας πούμε.
Να έχεις μια όμορφη εορταστική περίοδο, Φεγγαρένια!
Έτσι είναι melian, και σε ευχαριστώ για την παρουσία σου!
DeleteΌμορφες χριστουγεννιάτικες μέρες να έχουμε, με υγεία κι ας ζει ο καθένας μας το δικό του μαγικό παραμύθι.
(να ξέρεις πως ψάχνω, όλο και κάποιον κοκκινολαίμη να αναγνωρίσω με αισιοδοξία) :) πού θα μου πάει.
τα φιλιά μου
Η αγάπη είναι εκείνο το φως που σε οδηγεί να ζήσεις το δικό σου παραμύθι. Γιατί για ένα παραμύθι ζούμε την αλήθεια την ξέρουμε!
ReplyDeleteΚαλό βράδυ Στέλλα!
Με την έννοια πως αν δεν υπάρχει η αγάπη στη ζωή μας δεν υπάρχει και ισορροπία, ναι! Το καταλαβαίνω Αννίκα μου.
DeleteΣωστό, την αλήθεια την ξέρουμε, άλλωστε με αυτή τη βάση όλα τα υπόλοιπα μοιάζουν με παραμύθι :)
καλημέρα γεμάτη με πολύ πολύ αγάπη εύχομαι
:-)))