γλυκάκια

Μέσα στις επόμενες 2-3 μέρες,  θα φτιάξω μελομακάρονα.
Έλεγα στον Δ. το πρωί,  πως σκέφτηκα έναν τρόπο να μην τρώω πολλά μέσα στη μέρα,  θα βάζω ένα σε ένα πιατελάκι το πρωί και θα το τρίβω σε ψιχουλάκια,  και θα τα τσιμπάω λίγο λίγο για να έχω την γεύση τους ως το βράδυ.
Γέλασε κι απόρησε ο Δ.,  με ρώτησε αν είμαι πουλί,  και με τη σκέψη αυτού του ''πουλιού''  γελάω όλη μέρα σήμερα.

Ο Σ.  είναι ένα πολύ ευγενικό και γλυκό αγόρι,  που είναι ο κομμωτής μου.  Καθώς με κούρευε το πρωί,  του έλεγα την ιστορία με το μελομακάρονο,  γελάσαμε,  ωστόσο τα λιμπίστηκε σαν ιδέα και σε δυό λεπτά,  πήγε κι αγόρασε.  Όχι μόνο αυτό,  αλλά με κέρασε σε ένα μικρό πιατάκι,  ένα πεντανόστιμο μελομακάρονο από ένα μικρό και άσημο ζαχαροπλαστείο της γειτονιάς,  όμως τελικά εκεί που δεν υπολογίζεις πολλές φορές εκεί βρίσκεται η ποιότητα και η νοστιμιά.

Σκεφτόμουν επίσης πόσο καλό χαρακτήρα έχει ο Σ.,  πόσο ήρεμος και οικείος και ανθρώπινος είναι.  Μετά θυμήθηκα τους γονείς του,  τον πατέρα του μάλιστα τον συνάντησα στο κομμωτήριο σήμερα,  και πως κι αυτοί ήταν κι οι δυό τους ήρεμες δυνάμεις.  Το μήλο συνήθως κάτω από την μηλιά πέφτει και σπάνια ξεφεύγει.  Πώς αγαπιούνται αυτοί οι άνθρωποι και πόσο θετικά τους κρατάς μέσα στην καρδιά σου όσα χρόνια κι αν περάσουν.  Κι ας πέρασαν από τη χρυσή εποχή που το κομμωτήριο τους είχε 5-6 υπαλλήλους.  Συν τα 4 άτομα της οικογένειας που δούλευαν όλα ασταμάτητα.  Τα δε παιδιά,  στο ένα εκ των οποίων πέρασε στα χέρια του η επιχείρηση,  μπήκαν από πολύ μικρά στη δουλειά.  Τότε,  την δεκαετία του '80 - '90,  που η γειτονιά είχε κόσμο πλούσιο και οι εποχές ήταν διαφορετικές λίγο πολύ για όλους πόσο μάλλον για αυτούς,  πέρασαν απίστευτα χρήματα από τα χέρια τους.  Τώρα πια,  αυτό το κομμωτήριο δουλεύει με δυό άτομα.

Γιατί είναι και κάποιοι άλλοι επιχειρηματίες (και όχι μόνο) που έχουν τόσα αγκάθια πάνω τους και βγάζουν τόσα απωθημένα που αντί να σε κρατήσουν,  σε διώχνουν με τον τρόπο τους!