Μ' αρέσει, ίσως επειδή έτσι έχω μάθει, από το βράδυ της παραμονής των χριστουγέννων, το τραπέζι να είναι στολισμένο και γεμάτο καλούδια.
Ως προς το στόλισμα, τα τελευταία χρόνια όλο και πιο συντηρητικό και διακριτικό, φέτος αγόρασα ένα runner, με σουβεράκια και θήκες για τα μαχαιροπήρουνα όλα μαζί 10 ευρώ, αλλά απίστευτα χαριτωμένα και όμορφα σε λευκό και κόκκινο που για μένα αυτό είναι ο απόλυτος χρωματικός συνδιασμός των χριστουγέννων.
Ως προς το φαγητό, επειδή κάποτε, όταν μαγείρευαν άλλοι, ζητούσα όλο και κάτι καινούργιο, που όμως δεν ήταν πάντα και τόσο ουάου πετυχημένο, έχω καταλήξει σε δυό τρία, τέσσερα πέντε δοκιμασμένα πιάτα για τα οποία όλοι τρελαινόμαστε κι έτσι είμαστε όλοι ευχαριστημένοι και χορτάτοι.
Νομίζω όμως πως ειδικά φέτος μαγειρέψαμε σαν να μην υπήρχε αύριο, οπότε δυό μέρες τρώμε και ξανατρώμε και δεν ξεμένουμε από φαγητό, αυτό δε πολύ μου αρέσει γιατί καθόλου μα καθόλου δεν θέλω να μαγειρεύω ξανά και ξανά αλλά κι ούτε να βλέπω άλλους να μαγειρεύουν.
Γελάω ακόμη με την κοπέλλα στο ταμείο, στο μαγαζί που αγόρασα τις θήκες για τα μαχαιροπήρουνα, που μου επισήμανε με έκπληξη πως ήταν μόνο πέντε, και της είπα ok, πέντε θέλω!
Καταλαβαίνεις λοιπόν πως στο τραπέζι των χριστουγέννων είμασταν πέντε όλοι κι όλοι αγαπημένοι άνθρωποι και μακάρι να είμαστε καλά να το επαναλάβουμε και του χρόνου.
Την πρωτοχρονιά θα είμαστε πολύ λιγότεροι, μια που η μαμά μου θα φύγει στην Αθήνα και τα παιδιά, έχουν προγραμματίσει να περάσουν με τους φίλους τους, έχει κάθε δικαίωμα ο καθένας μας να βρίσκεται εκεί που θέλει να βρίσκεται και να περνάει όσο το δυνατόν καλύτερα!
Οι παλιοί άνθρωποι, νομίζω πως προσποιούνταν πολύ περισσότερο από εμάς, πχ την χαρά ή την αποδοχή. Καμμιά φορά μπορεί να προσποιούνταν και την αγάπη αλλά και τη φιλία στα πλαίσια μια γενικότερης ανασφάλειας απέναντι στην περιθωριοποίηση ή την μοναχικότητα.
Σήμερα απαντάμε με ένα ''έτσι θέλω'', ή ''έτσι μ' άρέσει'', αν μη τι άλλο είμαστε πιο αντικοινωνικοί, αλλά πιο αληθινοί.
Το τραπέζι των Χριστουγέννων πρέπει να είναι μεγάλο και πολυπληθές! Και να είναι τυλιγμένο στην αλήθεια, στο φως, στα χαμόγελα, στην αγάπη. Να φέρνει πρόσωπα αγαπημένα μαζί σε μια αγκαλιά, σε ένα άπλωμα του ποτηριού, σε ένα "εις υγείαν". Δεν γίνεται όμως έτσι πάντα. Δυστυχώς, είναι μερικοί άνθρωποι που, με ευθύνη τους, αποτραβιώνται από μια τέτοια συγκέντρωση. Και πόσο κρίμα είναι αν αυτοί συμβαίνει να είναι γονείς. Έτσι μικραίνει το τραπέζι, ίσως χάνει τη λάμψη του.
ReplyDeleteΚαλησπέρα και Χρόνια Πολλά Στέλλα μου.
Ναι στα παραμύθια ;)
ReplyDeleteΕγώ νομίζω πως πολλοί άνθρωποι ξεφεύγουν από τέτοιες μεγάλες ευθύνες πια και αρκούνται στους πολύ δικούς τους αγαπημένους!
Παλιά, στο σπίτι των γονιών μου τα χριστούγεννα αλλά και η πρωτοχρονιά είχαν πάντα πολλά πρόσωπα και μεγάλη λάμψη.
Ας περνάμε καλά Γιάννη ο καθένας μας ας εκτιμάει αυτό που έχει, κι ας ευχόμαστε να το έχουμε και του χρόνου.
Υγεία να έχουμε
φιλιά πολλά
Να χορταίνει η καρδιά και τότε θα μπορούμε να πούμε γιατί έτσι είναι!
ReplyDeleteΑΦιλάκια με ευχές, το τραπέζι σου να είναι έτσι πάντα γεμάτο με ότι αγαπάς!
Ας είναι!!!
DeleteΓια όλους μας Στεφανία μου :)
φιλιά πολλά
Σκοπός της αγάπης δεν είναι μόνο να δίνεις, αλλά και να δίνεσαι.
ReplyDeleteΦιλιά Πολλά!
Συμβαίνει!
DeleteΣτο βάθος όμως υπάρχει και η πάλη για την επιβίωση!
Με όλα τα επακόλουθα.
Όπως υπάρχει και το ''έτσι έχουν τα πράγματα'' ή το ''έτσι μ' αρέσει''
Συμφωνώ με την αγάπη και το δόσιμο αλλά δεν ισχύει πάντα η εξίσωση :)
τα φιλιά μου
Χαίρομαι που περάσατε όμορφα και χαρήκατε και ευχαριστηθήκατε.
ReplyDeleteΚαλό ξημέρωμα :)
Υποθέτω κι εσείς κάπως έτσι.
Deleteκαλημέρα :)