συμπτώσεις

Όλη μέρα σήμερα,  τριγυρίζει στο μυαλό μου το εξής περιστατικό,  που μπορεί και να το έχω ξανά αναφέρει εδώ:

Ήταν κατακαλόκαιρο και είμασταν σε ένα beach bar,  πολύ νωρίς το πρωί.
Πριν από το καθιερωμένο μπάνιο συνηθίζαμε να κάνουμε την βόλτα μας με τα μαγιώ στην αμμουδιά,  παράλληλα με την άκρη της θάλασσας.
Συνέβησαν δύο πράγματα συγχρόνως:
Μια κοπέλλα,  γύρω στα 40,  έκανε τζόκινγκ πίσω μας,  μας προσπέρασε,  έφυγε μακριά.  Ήταν ολοφάνερο πως είχε κάνει κάποια επέμβαση,  άγνωστο για μένα τι,  απλά διέκρινα ένα δίχτυ από την μια ως την άλλη άκρη του προσώπου της.  Η αλήθεια είναι πως την φαντάστηκα φρεσκοχειρουργημένη και θαύμασα το κουράγιο της και την δύναμη της για πρωινό τρέξιμο.
Είχε κακοκαιρία την προηγούμενη μέρα,   και κάποια σημεία της θάλασσας είχαν υποχωρήσει,  αφήνοντας με απότομα κοψίματα αρκετά κομμάτια της αμμουδιάς.
Εμείς συνεχίζαμε την βόλτα μας, η κοπέλλα που έκανε τζόκινγκ επέστρεφε ώσπου κάποια στιγμή πέρασε και πάλι από δίπλα μας.
Λίγα δευτερόλεπτα πριν,  κάναμε οι δυό μας με τον αγαπημένο μου, κουβέντα για την κακοκαιρία και για την διαφορετική εικόνα που είχε εκείνη τη μέρα η παραλία.
Ακριβώς την ώρα που περνούσε η κοπέλλα από δίπλα μας τρέχοντας ελαφρά,  εγώ είπα:  ''κοίτα κοίτα,  τραβήχτηκε'',  δείχνοντας τα σημεία της αμμουδιάς όπου η θάλασσα είχε ΄΄τραβηχτεί''.
Η κοπέλλα το άκουσε,  νόμισε πως μιλάω για αυτήν,  σταμάτησε και μου έριξε ένα βλέμμα που το θυμάμαι μέχρι σήμερα.
Μέχρι να συνειδητοποιήσω την ''παρεξήγηση''  είχε φύγει.  Ευτυχώς γλύτωσα το /ξύλο/,  ή κάποια λεκτική επέμβαση.  Λυπήθηκα που δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να της εξηγήσω.

Από τότε,  όποτε ακούω ή διαβάζω κάτι που νομίζω πως με καθρεφτίζει σκέφτομαι εκείνη την ''παρεξήγηση''  και το διώχνω μακριά.

*το ποτήρι με τη σοκολάτα το βρίσκω ιδιαιτέρως ελκυστικό και το χαρίζω σε όποιον θα ήθελε να δοκιμάσει.  Εν όψει ενός νέου χρόνου,  να γλυκαθούμε,   χωρίς περίεργες συμπτώσεις και με καθαρό μυαλό!