2 του 2020

Δεύτερη κι όλας μέρα της νέας χρονιάς,  ο ήλιος μπαίνει μέσα στο σπίτι,  τα λαμπάκια στο δέντρο αναβοσβήνουν (μέχρι τα Φώτα),  το λευκό δαντελένιο τραπεζομάντηλο έχει ακόμη τα ψίχουλα από τα κομμάτια της βασιλόπιτας,  μια ιδέα από λευκή σοκολάτα και μια ιδέα κάστανο,  κόκκινες αχρησιμοποίητες χαρτοπετσέτες,  σου-βερ,  πιάστρες και αυτά τα πάνινα που βάζουμε συνήθως κάτω από σκεύη που καίνε,  τα χέρια μας κολάνε από μελωμένα φύλλα και καρυδοαμύγδαλα,  μια ίωση μας χτύπησε την πόρτα,  η Μπόνυ κέρδισε το φλουρί,  μα δεν είναι άδικο να κόβεις κομμάτι για ένα σκυλί(;),  εντάξει όχι τυχαίο σκυλί,  αλλά σκυλί,  που ξυπνάω το πρωί και με καλοσωρίζει / τρελαίνεται για χάδια,  κουνάει την ουρά,  χοροπηδάει,  σέρνεται στο πάτωμα,  καμμιά φορά κάνω πως κοιτάζω αλλού κι εκλιπαρεί να της δώσω προσοχή ώσπου κουράζεται και πλαγιάζει στα πόδια μου,  τότε σηκώνομαι κι έρχομαι στον υπολογιστή,  κι εδώ βλέπω πως έχω και μια δουλειά να τελειώσω,  εκρεμμότητα της προηγούμενης χρονιάς,  στο ραδιόφωνο,  9.19 το πρωί ο αγαπημένος μου δημοσιογράφος στην αγαπημένη μου εκπομπή,  600.000 ευρώ για να διαφημιστεί το μετρό της Θεσσαλονίκης το οποίο ούτε καν υφίσταται,  μόνο σαν ιδέα,  ενώ ο οασθ ασθενεί,  πριν λίγο χάλασε λεωφορείο στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης,  μ'  αυτά τα χρήματα θα μπορούσαμε τουλάχιστον να αποκτήσουμε καινούργια λεωφορεία,  σε ένα σύμπαν παράλληλο προφανώς και ισορροπημένο,  τα στολίδια του δέντρου μου έχουν γεμίσει σκόνη,  παρακαλώ την καλή νεράιδα του 2020 να αναλάβει δράση,  όλο και κάποιο μαγικό ραβδάκι θα υπάρχει- ν α κ ά ν ε ι α υ τ ό ν τ ο ν κ ό σ μ ο ό π ω ς θ α έ π ρ ε π ε λ ο γ ι κ ά ν α ε ί ν α ι!