όνειρο ήτανε

-Τριανταφυλλένια μου εσύ,  πρωινή μου δροσιά,  όνειρο μου!
-Ποιός είστε;
-Μμμ μ'αρέσει που κάνεις πως δεν ξέρεις.
η φωνή ακούγεται ανδρική,  μπάσα,  τρυφερή και ερεθιστική,
όμως στα υπερήφανα αυτιά μου δεν φτάνουν πεντακάθαρες οι λέξεις.
-Βαγγέλη εσύ είσαι;  (ο Βαγγέλης είναι ανηψιός μου)
-Παύση
-Ποιός είναι;
-Παύση
-Ωραία,  δεν θέλετε να μου πείτε ποιός είστε, πείτε μου τουλάχιστον εγώ ποια είμαι.
-Παύση
-Πείτε μου πχ το πρώτο γράμμα από το όνομα μου,  ή το τρίτο αν προτιμάτε
-Έλα τώρα!
-Τί φοβάστε;
-Είσαι εσύ που είσαι μόνη(?),  η φωνή συνεχίζει να είναι ζεστή,  χαδιάρικη,  ερωτική.
-Κοιτάξτε κύριε,  δεν σας κρύβω πως θα ήθελα πολύ να ήμουν εγώ αυτή στην οποία τηλεφωνήσατε,  αλλά είμαι;  Πού πήρατε τηλέφωνο,  ποιά ζητάτε;
-Παύση
-Παύση
-Κλικ!

Ξύπνησα με ένα ευδιάθετο συναίσθημα,  και τώρα περίπου μία ώρα μετά ετοιμάζομαι να φτιάξω τον καφέ μου,  ενώ ο ήλιος μου κάνει μια αγκαλιά άλλο πράγμα ο άτιμος!