Χωρίς να το πολυσκεφτώ, νομίζω, η αίσθηση της άνοιξης, στην καρδιά του χειμώνα, αυτό είναι έρωτας.
Κι αυτό το ''όλα είναι δυνατά'' της ψυχής.
Και μετά τίποτα άλλο, ούτε πότε, ούτε γιατί, ούτε αναλύσεις, ούτε μεγάλα λόγια.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
Να πάλι η θαυμαστή σου ικανότητα να γεννάς τόσο δυνατά συναισθήματα μέσα από χαρακτηριστικές μινιμαλιστικές εκφράσεις. Αυτό σου το χάρισμα. Η εξαιρετική ικανότητα. Ξέρεις, λένε ότι εκείνος που έχει τέτοια δύναμη, να συγκινεί τόσο με απλά και ελάχιστα λόγια, έχει απέραντο βάθος καρδιάς.
ReplyDeleteΤίποτα άλλο Στέλλα μου!
Εγώ Γιάννη μου, δεν γνωρίζω τίποτα περί αυτού του θέματος, ούτε ότι μας επισκέπτεται μια και μοναδική φορά, ούτε πως μας τραβάει από τη μύτη, ούτε πως εμείς προσπαθούμε να τον δαμάσουμε μάταια, ούτε πως κρατάει για πάντα, εγώ απλά είδα φως και μπήκα.
ReplyDeleteΠού να τα βρω τα βαθιά συναισθήματα εκεί βαθιά που είναι κρυμμένα, 7 αναρτήσεις ξεκίνησα με διάφορες ερωτικές φιλοσοφίες και κατέληξα σ' αυτήν που βγήκε αυθόρμητα από την καρδιά μου, λιτή, απλή κι απέριτη.
Λέω, πως ίσως έτσι αφήνω χώρο για τα αισθήματα μου, περιγράφοντας με τα ελάχιστα, κάθε φορά διαφορετικά όταν τυχαίνει να ξαναδιαβάσω μετά από καιρό τα γραπτά μου.
Σ ευχαριστώ :)
Εντελώς τυχαία έπεσα επάνω σ' αυτό!
Deletehttp://metofeggariagalia.blogspot.com/2018/08/blog-post_30.html
Το θυμήθηκα πάλι αυτό σου το διαμαντάκι! Είμαστε τυχεροί που τα συναισθήματά σου αυτά βγαίνουν συνέχεια στο φως και διαχέουν την ομορφιά τους ολόγυρά μας. Στέλνω την καλησπέρα μου.
DeleteΝαι..ναι αυτό ακριβώς!
ReplyDeleteΤο έχω νιώσει και σε καταλαβαίνω.
Κρατάει λίγο αλλά φέρνει τα πάνω κάτω στην ψυχολογία.
Eίναι σα να το μυρίζω ήδη...
Καλό Σαβbατοκύριακο ψαροματάκι μου :)
Κρατώ το ψαροματάκι, στα υπόλοιπα ταυτιστήκαμε :)
DeleteΚαλό σ/κ Μαρία μου, που με ψυχανεμίζεσαι!
Με κορυφώσεις συναισθηματισμού, τέτοιες, «μαστορεύεις» κείμενα με λιγομίλητες φράσεις. Ανέκαθεν σε θαύμαζα, γι’ αυτό το «ευσύνοπτο ύφος» που διαθέτεις το «λακωνικό», ώστε «εν συντομία» να αποδίδεις το νόημα της σκέψης σου!
ReplyDeleteΠώς να μην σε θαυμάζω, μου λες?
«Δεν θα το έλεγα τυχαία, ωστόσο, έπεσα επάνω σ’ αυτό: http://mithymnaios.blogspot.com/2016/01/blog-post_20.html
Πολλές φορές νιώθω Στράτο πως έχεις φοβερή μνήμη, ώστε να θυμάσαι κάθε τι που έχεις γράψει προτέρημα που δεν μπορώ να πω πως το έχω εγώ. Κάποιες φορές νομίζω πως θυμάσαι ακόμη και δικά μου κείμενα, ή άλλων φίλων σου bloggers.
DeleteΩστόσο σ ευχαριστώ που μου το θύμησες αυτό το κείμενο, μάλιστα η φωτογραφία που χρησιμοποίησες θα έλεγα πως κάπως θα μπορούσε να καθρεφτίζει την νεανική μου ηλικία, σωστά με φαντάστηκες :)
Είναι αυτό που βγαίνει προς τα έξω, για τα ευσύνοπτα μου λέω, ή αυτό που έχει τη δυνατότητα να περιγραφεί με τον καλύτερο τρόπο εκείνη τη στιγμή. Και το εννοώ. Είναι τόσο στιγμιαίες αναλαμπές που μετά περνούν στην λήθη, κι αν τυχαία επανέλθω και τα ξαναδιαβάσω απορώ κι εγώ, σαν κάποιος άλλος να τα έχει γράψει.
Χαμογελώ μέχρι τα αυτιά για την αγάπη σου και τον θαυμασμό σου, νιώθω πάρα πολύ τυχερή, σ ευχαριστώ από καρδιάς!
Ωωω τώρα πρόσεξα το 20 Ιανουαρίου 2016, πότε πέρασαν κι όλας τέσσερα χρόνια από εκείνη τη μέρα βρε Στράτο!
DeleteΜπα, καθόλου «φοβερή» δεν είναι η μνήμη μου, τουναντίον... Απλά, παίρνω γύρη από τα αποθηκευμένα
ReplyDelete–ευτυχώς– αρχεία της φοβερής μνήμης του υπολογιστή μου!
Εσύ χαμογελάς, εγώ ευφραίνομαι για το «αμοιβαίο»!
Κερδίζω μια βαθιά ανάσα για κάθε ανταπόκριση, για κάθε χαμόγελο!
Ναι, έχεις δίκιο, παραλίγο τέσσερα χρόνια!... Από τότε σε θαύμαζα ή από παλιά;
Σου το έχω πει, για μένα ανήκεις στους ανθρώπους τους ''μεταξωτούς'' και το εννοώ :)
Deleteκαλημέρα!
Λοιπόν φίλη μου είναι μία παράξενη πλευρά το χαρακτήρα μου, ερωτεύτηκα μία φορά και παντρεύτηκα, μα το πάθος και η "τύφλωση" δεν είναι στο αίμα μου.Μαζί με τον αθεράπευτο ρομαντισμό μου κρύβω και ένα ρεαλισμό που σκοτώνει. Ο έρωτας δεν με τυφλώνει, με κάνει να νοιώθω υπέροχα μας μπορώ να δω το παραμικρό επάνω του που τον σκιάζει και να απομακρυνθώ αν δεν βρω το ροζ περίβλημα που ονειρεύομαι. Ίσως γι΄αυτό τελικά τον..βρήκα.. γιατί τον διάλεξα χωρίς παρωπίδες όταν τον συνάντησα.
ReplyDeleteΑχτίδα μου δεν θα περίμενα τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από έναν Δίδυμο (όχι δεν ασχολούμαι με ζώδια) :)
DeleteΠιστεύω στην δύναμη τον επιλογών μας.
Τον βρήκα και τον διάλεξα για αυτό και για αυτό, ωστόσο αντιλαμβάνομαι πως δεν διαψεύστηκες γιατί είναι μέσα στις πιθανότητες της ζωής κι αυτό(η διάψευση). Αλλά αυτό το θέμα ανήκει σε άλλου είδους ανάρτηση πιστεύω.
Βέβαια αυτό που έγραψα δεν ξέρω αν προυποθέτει πάθος και τύφλωση, είναι μια πολύ γενική αίσθηση και σκέψη που δεν μ ενδιαφέρει, ή δεν το θεωρώ απαραίτητο αυτή τη στιγμή να την ξεχωρίσω σε ρεαλιστική ή μη.
Ούτε θέλω να μπω στην διαδικασία να μιλήσω για την πραγματικότητα μου, αυτήν την κρατώ για να την ζω και θα την αδικούσα πολύ να την μεταφέρω εδώ.
Πάντως, είναι και οι μη ρομαντικοί άνθρωποι ενδιαφέροντες :)
Χαίρομαι που οι τελευταίες ηλιόλουστες αυτές μέρες ζέσταναν την καρδιά σου, Στέλλα μου!
ReplyDeleteΕίδες τελικά πόσα λίγα θέλει ο άνθρωπος για να νιώσει καλά;
Και δεν μας ενδιαφέρει το πόσο θα κρατήσει η χαρά, μας ενδιαφέρει τώρα να νιώσουμε ερωτευμένοι και χαμογελαστοί με τον ήλιο!
ΑΦιλάκια πραγματικά φωτεινά και ζεστά! :)))
Eλευθερία στα συναισθήματα Στεφανία :)
ReplyDeleteκαλησπέρα
φιλάκια πολλά
Σε χειμωνιάτικο τοπίο άνοιξης άρωμα, νοσταλγία καλοκαιριού, Κυριακή της αγάπης.
ReplyDeleteΚαλό βράδυ Στέλλα!
χειμωνιάτικη λιακάδα το συναίσθημα του έρψτα Αννίκα μου
Deleteσε φιλώ
καλό βράδυ
Αλκυονίδες μέρες με την ιστορία τους :)
ReplyDeleteΣ ευχαριστώ Μάνια μου
Deleteκαλημέρα
:)